√ 11.BÖLÜM

56.1K 2.4K 212
                                    

Keyifli okumalar...

**

"Duhan Bey?"

Şaşkındım ve ağzım hafif açık bir şekilde Duhan'ın benim evimde ne aradığını çözmeye çalışıyordum.

İpek benim o salak bakışımı konuşmaya başlayarak böldü.

"Esmeray canım Duhan Bey Duman'ın babası. Duman da üçüzlerin kreşten arkadaşları. Hoşgeldin demeyecek misin?"

Tamam panikleme Esmeray! Panikleme sakın. Her şey daha yeni başlıyor. Ne olmuş sanki çocuklarının babası karşındaysa? Saçmalama sakın tamam mı?

"Hoşgeldiniz! Buyurun oturun lütfen!"

Ben varlığını yeni hatırladığım İbo'yla koltuklara doğru ilerlerken İpek konuştu.

"Aslında Duhan Bey ile Duman da kalk-"

"Sanırım biraz daha oturabiliriz."

İbo benim yanımda oturuyordu, canavarlar ve Duman olduğunu düşündüğüm -başka bir olasılık yok- çocuk üçlü koltukta oturuyordu. İpek ile de Duhan hemen çaprazımda ki koktuklarda oturuyordu.

Aycan, İlkay ve hatta Aydan da oldukça mutlu gözüküyorlardı. Aslında bugün oğlumla yaptığım konuşmayı hatırlarken kızlarımın böyle neşeli olmalarına şaşırdım. Neyse ki durumları tatlıya bağlanmış.

"Esmeray Duhan Bey benim de patronum oluyor."

İpek'in konuşmasıyla ona odaklandım.

"Öyleyse Duhan Bey ile beraber geldiniz?"

Her ne kadar kibar olmaya çalışsam da İpek'e ilk defa kaba davrandım.

"Yok canım Duman sana teşekkür etmek istemiş kek için. Duhan Bey de oğlunu kıramayıp Duman'ı üçüzlerle birlikte getirmiş. Ben de üçüzleri almaya giderken karşılaştım Duhan Bey'le."

"İyi yapmışsın."

O sırada Duman ayağa kalkıp benim önümde durdu.

"Teşekkür ederim Esmeray abla. Ben Duman..." diyerek elini uzattı bana küçük Duhan.

Aşık olduğum adamın oğlu bana kendini tanıtıyordu. İşte hayatımda neler yaşayacağımı kestiremediğim anlardan birisi daha.

"Rica ederim Duman. Ben de Esmeray ablan diyeceğim ama eminim canavarlar beni sana anlatmışlardır." küçük Duhan'ın elini elimin içinde tutarken konuştum.

Bunun olacağını elbet bir gün biliyordum ama bu kadar tuhaf hissettireceğini düşünememiştim.

Bu tuhaf durumdan beni kurtaran ise Duhan oldu.

"Biz artık kalksak iyi olur?"

O konuşunca kalbimin çok hızlı atmasını, bana bakmasını, göz göze gelmeyi o kadar çok özlemişim ki. Tarif dahi edilemez.

"Pekala! O zaman hafta sonu için Duman'ın bir planı yoksa beraber vakit geçirmek isterim. Hem birbirimizi yakından tanımış oluruz Duman'la."

"Ne dersin oğlum?" diyerek oğlunun fiktini sordu. Benim canımın ne kadar yandığını ise göremedi.

Oğluna sevgi ile bakan baba var karşımda. Peki! benim canavarlarıma ne olacak? Birbirlerinin gözlerinin içine bakarak anlaşabiliyorlar, tam bir baba-oğul ilişkileri var aralarında.

Minik Kalpler Senfonisi  •TAMAMLANDI•Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin