Missing

Hoofstuk 37

Desire  ~Years&Years

Niamh

Tevreden lopen Maaike en ik uit de tattoo shop: Marshmallow, geen idee waarom ze voor die naam zijn gegaan, maar de tattoo-artiest was geweldig. Hij wist precies wat we wilden en deed zijn werk goed en met veel ervaring. Omdat Maaike nog niet zo goed Zweeds kan spreken deed ik het meest. De tattoo artiest die Kjell Stordahl heette, was vet knap dus Maaike bloosde de hele tijd, ook al heeft ze een vriend, en is Kjell gay. Hij vertelde in het Engels een beetje over zijn achtergrond en dat net single is geworden omdat zijn ex-vriend toch niet meer gay bleek te zijn en hem dumpte. Ik vertelde wat over mijn reizen door het land, de zielige en kidnapping stukjes liet ik weg, en Maaike was wat stilletjes. Dit verbaasde me niks aangezien ze een voor het eerst een tattoo kreeg. Ze huilde niet en bleef stil zitten, wat erg fijn was voor Kjell.

"Mooie tattoo, Muk," grijns ik. Ze stopt met lopen en kijkt me aan met een kom op blik. Ze hervat het lopen en antwoord. "Jij hebt ook een mooie hoor, Ni."

Ik lach nu voluit en het duurt maar een halve seconde voordat Maaike meedoet. Zo lopen we als maniakken over de straten van Skövde.

We dumpen snel onze tassen in de auto zodat we onze handen vrij hebben. We hebben een paar leuke outfits gekocht voor mij. De eerste bestaat uit zwarte ripped jeans, een beige trui samen met een zwarte bomberjack en zwarte combatschoenen, want ik kan niet zonder combats.

De tweede outfit bestaat uit zwarte jeans met gaten op de knieën, een grijze trui en een zwart leren jacket, ook gepaard met mijn nieuwe combats.

De derde is een simpele grijze broek met een donker grijze, licht oversized, sweater, en weer mijn zwart leren combat boots.

Verder nog prullaria voor dagelijkse benodigdheden en, omdat ik het niet kon laten, een steampunk-inspired oorbel, het is een 'armor ear cuff', het was zo schattig en sinds ik al een helix piercing heb was het niet nodig voor me om er een te laten zetten, Maaike daar in tegen....

"Nu je het erover hebt, ik denk ik misschien ook wel een helixpiercing wil, ik wou misschien een lip piercing maar mijn broers vonden dat niet goed..." ze trekt haar neus op.

"Als jij het wilt? We kunnen weer terug naar Marshmallows?" stel ik voor.

"Dat is zo cool! Laten we het doen!" roept ze enthousiast, zo blij dat een paar omstanders omkijken. De parkeerplaats is redelijk leeg op ongeveer zeven auto's afgezien, eentje daarvan lijkt verdacht veel op een auto van Bran en zijn club. Ik zeg het tegen Maaike en ze verbleekt.

"Ah shit, ik denk dat ze het lichaam gevonden hebben, fück. Nou, ze gaan ons pas confronteren als ze orders hebben gekregen van Bran, of Tulio of Santos, dus moeten we snel zijn als we nog iets willen. We kunnen snel terug gaan naar Marshmallows? Ik wil die piercing wel, plus als we snel zijn kunnen we nog wat eten halen, because im dying." Het laatste zegt in een lagere stem terwijl ze een grappig gezicht trek.

"Nou dan, laten we gaan dan."

Maaike en ik dumpen de rest van onze spullen in de auto en lopen weer terug, hand in hand dit keer. We zorgen er wel voor dan onze verpakte armen elkaar niet raken, we willen niet de tattoos verpesten. We maken nog een paar grapjes en ik doe snel een check om ons heen om te kijken of de mannen ons volgen. En inderdaad, daar loopt een heel onopvallend persoon aan de overkant van de weg, een zwarte hoodie, Gucci dus zekere geen sloeber. Hij draagt ook een zwarte broek en een zonnebril, ook al is het winter en is de zon niet zo fel. Stalker gespot.

Ik loop een paar passen sneller, nu wel nerveus. We hebben nog niet echt goed nagedacht over wat we gedaan hadden met Leon, hij kreeg zijn verdiende loon, maar we hebben wel iemand vermoord. Toch is er niks anders dan een gevoel van vrijheid in mijn borstkast, geen schuldgevoel of wat dan ook. Ik denk dat het komt doordat ik hem niet meer als een wezen zag met waarde. Meer een object die mij pijn had bezorgd. Ik schud de gedachte uit mijn hoofd en trek Muk de shop weer in.