Missing

Hoofdstuk 15

Lang hoofdstuk!

Niamh

Vol trots kijk ik naar mijn creatie als ze beweegt, een beetje stijf maar daar voeg ik wel een beetje olie aan toe. Verbaasd kijkt Sem nu ook.

Ik pak het bakje met water en voeg er een klein beetje olie toe, vervolgens schenk ik het vocht in een flesje met een speciaal tuitje voor cavia's. ik hou het voor haar neusje en ik kan de camera's in haar ogen zien focussen. Vervolgens begint ze te drinken.

'Dat is toch een robot?'

'Jep,' antwoord ik trots. Dit is een nieuwe technische doorbraak!

'Hoe kan dat?' vraagt Luuk me die me een beetje gevolgd bij het afmaken van Coco.

'Nou, de chips zijn geprogrammeerd om water te herkennen door de moleculen in het water en de olie, als het ziet door IR, UV en gewone camera dat het de goede kleur heeft die bij het water klopt geeft het een signaaltje naar de 'hersens', de hoofdchip dus die de 'spieren' aanstuurt om te bewegen,' leg ik uit alsof het simpel is, wat het ook voor mij is.

'Wow'

Ik laat Coco uitdrinken en zet het flesje in de wasbak, als ik me omdraai aait Luuk de cavia en Coco sluit haar ogen en relaxt.

'Hoe kan dit dan? Dat ze reageert op een aanraking?'

'Er zitten sensoren in de 'huid' die de zelfde aanrakingssensoren heeft als een touchscreen. Die stuurt de informatie door naar de 'hersenen' en laat haar relaxen. Het heeft een soort van meter in haar die aangeeft wat ze nodig heeft, en dus ook aandacht, eten en drinken, net zoals warmte maar ook niet te veel.'

Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt Luuk me aan. 'wat? Ik volgde de helft niet.'

Ik lach een beetje terwijl ze Coco allemaal even aanraken. Zodra Milan de keuken binnenkomt pak ik snel Coco en loop de kamer uit terug naar de mijne. Ik heb wel geleerd om niet in de zelfde ruimte te zijn als hem.

Ik hoor iemand achter me en tot mijn grote verbazing is het Bran. Hij pakt mijn arm vast en draait me om zodat ik naar hem kijk. Zijn donker bruine ogen kijken mijn donker groene aan.

'Je komt vandaag boven eten, okey?' zegt hij, op een dwingende manier, zijn grip versterkt en zijn ogen lijken afwezig. Dan verhardt zijn gezicht meer en recht hij zijn rug terwijl hij mijn arm loslaat. Mijn hand gaat automatisch naar de plek waar hij mij vasthield. Dat wordt een blauwe plek.

~-~-~

Ik leg de laatste hand aan een oud project. Een speciaal terrarium voor observaties van bijvoorbeeld kleine dieren zoals muizen en mieren.

Het heeft een steampunk thema. Het lijkt op een glazen fles maar heeft nog een andere opening. Er zit koperbedrading omheen voor versterking, sier en warmte. Een koperen buis zit aan een kant van de bij-opening en komt van een speciale tank die ik kan vullen met bijvoorbeeld een speciaal gas of gewoon zuurstof doorlaten. Het vergrootglas kan ik verstellen en is voor details. Ik weet niet hoe het hier kwam, waarschijnlijk uit mijn huis. Bijna alles van mij ligt hier, behalve mijn hondje. Donja, ik mis haar heel erg. Net zoals Sean.

Er is geen dag voorbij gegaan waar ik niet aan hem dacht. Of hij nog leefde, of hij dood was. Of hij thuis zat, of hij weg was. Of wat Marieke en Ben aan het doen zijn, mijn adoptieouders. De politie wisten wel waar ik was, in dat kleine huisje, toen ze werden vermoord.

Ik sluit mijn ogen als ik terug denk aan dat vreselijke moment. Wat het ergste is, is dat mijn kidnappers maar een paar jaar ouder zijn dan mij. Ik gok Sem iets van negentien of twintig, als jongste.