Od najmłodszych lat... // Trylogia

Zaręczyny

*Na stronie, Newt i Sonya*

Rodzeństwo (to starsze) chwilę patrzyło się na rozmawiających zakochanych, a kiedy zaczęli się całować (gorąco i namiętnie) uznali, że nie będą ich podglądać.

- Cieszę się, że są szczęśliwi, pasują do siebie i wróżę im świetlaną przyszłość - westchnęła Sonya.

- Znam Minho, odkąd pamiętam i wiem, że są dla siebie stworzeni. Jestem od niej strszy o 4 lata, ty o 2, a mimo to nigdy za nią nie nadążałem i zapewne nigdy nie będziemy nadążać, Lucy, jest wyjątkowa - blondynka przytaknęła bratowi - nigdy się o nią nie martwię pod względem siły, jest ona twardsza niż większość z nas.

- To zaszyt, że to właśnie ona jest moją młodszą siostrzyczką, a ty moim starszym bratem - poczochrała mu włosy, a on ją uściskał. Cała trójka zachowywała się jakby znali się od zawsze, zawsze byli razem, nie stracili kontaktu i jakby kochali się nad wszystko.

- Wiesz, co oni kiedyś wykombinowali? - Powiedział Newt wskazując na całującą się (z daleka) parę i wspominając z uśmiechem.

- Co takiego?

- Kiedy byliśmy w Strefie zrobili nam kawał, powiedzieli, że Lucy jest w ciąży...

- Rany - zaśmiała się łapiąc za głowę.- Wyobrażam sobie wasze miny.

- Wiesz, oprócz tego, że bym się martwił, bo w końcu byliśmy w STREFIE, w LABIRYNCIE, to nawet się cieszyłem...

- Wiesz co, jak tylko trafimy do raju dla odpownych myślę, że nie długo będzie trzeba czekać, aż bedziemy wujkiem i ciocią... - zaśmiała się szczęśliwa, poraz ostatni spojrzeli na zakochanych i odeszli pomagać w przygotowywaniach.

*U zakochanych*

Będąc na uboczu całowaliśmy się długo. Chwilami nawet bardzo agresywnie i namiętnie, nasze fantazje chciały popłynąć dalej (ściągnąc podkoszulki, ujawnić mój dekold i klatę chłopaka) niestety musieliśmy je trzymać krótko na wodzy. Nasz zdrowy rozsądek nie mógł się nawet na chwilę odprężyć, czy kiedyś znajdziemy chwilę tylko dla siebie? Gdzie z tyłu głowy nie będziemy myśleć o tym co strasznego nas spotkało i w każdej chwili może spotkać...?

Kiedy przerwaliśmy gorący pocałunek położyłam (wciąż siedząc rozkrakiem) głowę na ramieniu chłopaka i wzdychając ciężko zamknęłam oczy.

- Minho... - szepnęłam rozkosznie - ja już chcę aby to było po wszystkim, mam około 15 lat. Jestem jeszcze nastolatką to fakt, ale... - odchyliłam się do tyłu by spojrzeć mu w oczy - ja pragnę nas.

- Ptaszyno. - Chłopak uśmiechną się do mnie zalotnie - wiem, że to taka dziwna chwila, ale ja już chyba nie mogę dłużej z tym czekać.

- O co chodzi Minho? - Lekko się odsunęłam, aby spojrzeć mu w oczy, oczywiście wciąż byłam w niego wtulona.

- Kiedy tylko będziemy bezpieczni, chcę być była moja i tylko moja, być była moją żoną. - Zaśmiał się teatralnie, następnie dodał poważnie - i założyć z tobą rodzinę. Ale z tego co wiem, najpierw w kolejności są oświadczyny...

- Więc... - Przygryzłam uwodzicielsko wargę, a oczy mi się przeszkliły.

- Więc, czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną?

- Myślałam, że już nigdy o to nie poprosisz - wystawiłam mu język czochrając jego włosy.

- Czyli, że zgadzasz się?

- Tak głuptasie, już nie mogę się doczekać naszej nocy poślubnej - zawołałam ze śmiechem i wbiłam się w jego usta niczym wampirek.