41- Θέλω να σε δω.

Start from the beginning
                                    

"Για που το βάλαμε Rain;" στρέφω το βλέμμα μου στο μπαμπά μου ο οποίος περιμένει να απαντήσω. Νιώθω όλους να με κοιτάνε.

"Θα πάω στη γιαγιά." αποκρίνομαι και τα μάτια μου επικεντρώνονται κάτω στο πάτωμα.

Νεκρική σιγή επικρατεί στον χώρο και εκπλήσσομαι που δεν άρχισε ήδη να μου φωνάζει.

"Εντάξει." απαντάει απλά μα συνεχίζει.

"Α και πριν φύγεις θα ήθελα να σε ενημερώσω πως αύριο το πρωί φεύγουμε με τη μητέρα σου. Θα λείπουμε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι με τους Black. Θα γυρίσουμε στις 31." το ίδιο περίεργο συναίσθημα με κατακλύζει. Όταν ξανακοιτάζω τον Louis εκείνος το κάνει ήδη και από το βλέμμα του καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά.

Προσπαθώ να το αγνοήσω και απλά αποχωρώ από το σαλόνι με ένα απλό νεύμα. Αποφάσισα να μην μπλεχτώ περαιτέρω στις υποθέσεις των γονιών μου. Τουλάχιστον όχι τώρα, αυτό που με νοιάζει αυτή την στιγμή είναι ο Harry.

Ο αέρας έξω είναι παγωμένος και γι'αυτό σφίγγω και άλλο το παλτό πάνω στο σώμα μου. Παρατηρώ το χιονισμένο τοπίο γύρω μου.

Τα κλαδιά των δέντρων εχούν μείνει πλέον γυμνά. Θυμάμαι τον καιρό που τον είχα γνωρίσει τα φύλλα βρισκόταν ακόμα πάνω στα δέντρα και χόρευαν στο φύσημα του ανέμου. Οι μέρες δίπλα του πέρασαν τόσο γρήγορα και οι αναμνήσεις μαζί του έχουν αφήσει το στίγμα τους σε κάθε από αυτή.

Δίχως να το καταλάβω φτάνω μπροστά από το σπίτι της γιαγιάς μου. Περπατάω το μονοπάτι που με οδηγεί στην πόρτα της και στέκομαι για λίγα λεπτά να παρατηρήσω το δέντρο που δεν έχει βγάλει ποτέ του καρπούς. Το χιόνι πέφτει πάνω του και τα γυμνά κλαδιά του είναι πλέον λευκά .

Πριν προλάβω να χτυπήσω το κουδούνι η πόρτα ανοίγει και σε κλάσματα δευτερολέπτου βρίσκομαι στην αγκαλιά της γιαγιάς μου.

"Λουλούδι μου σε είδα από το παράθυρο." η φωνή της χαϊδεύει τα αυτιά μου και η οικεία αγκαλιά της διώχνει μακρυά όλα τα αρνητικά συναισθήματα.

"Έλα πέρασε μέσα." κάνει στην άκρη και μπαίνω μέσα στο σπίτι. Προχωράω μέχρι το σαλόνι και εκείνη με ακολουθεί από πίσω. Το πρώτο πράγμα που αντικρίζω είναι η φωτογραφία μας. Την παίρνω στα χέρια μου και χαμογελάω κοιταζοντάς την.

Fearless ❃h.s❃     Where stories live. Discover now