Undercover

Deel 22: The day

Sanne pov

Shawn zit weer in mijn armen, veilig. Hij slaapt zoals hij alleen nog maar doet. Ze zijn niet meer gekomen om hem mee te nemen. Ik vrees elke dag weer dat ze dat zullen doen. Als ze komen zal dat fataal kunnen zijn. Daarom ben ik nu al dagen wakker, vastbesloten hem te beschermen.

Je zou onze situatie kunnen beschrijven als ernstig, ik zou het eerder catastrofaal noemen. Onze enige hoop.... Zijn enige hoop, is Ravi. Ik geloof niet in haar, nooit gedaan ook. Zelfs al zou ze ons proberen te redden zou ze falen. Ik leg mijn hoofd op Shawns schouder en prevel zachtjes 'jij bent mijn alles.' Ik glimlach licht en sluit mijn ogen voor een moment. Ik heb het nauwelijks door maar ik zak langzaam weg.

Dan klinkt er een harde knal van een deur die open gegooid wordt. Ik schrik weer helemaal wakker. Het licht springt aan en binnen een paar seconden staat de Alpha voor onze cel. 'Opstaan, beide.' Ik schudt Shawn voorzichtig heen en weer om hem wakker te krijgen. Hij opent zijn ogen vermoeid maar zodra hij mij ziet gaat hij snel rechtop zitten. Hij kijkt naar de tralies en ziet daar de Connor. Ik sta op en steek mijn hand op om Shawn ook overeind te helpen. Dankbaar neemt hij hem aan en staat ook op.

Ik kijk nieuwsgierig naar de Alpha die al deze tijd stil is geweest 'je nichtje komt' hij heeft het duidelijk tegen Shawn. Ik wist niet eens dat hij een nichtje had? 'Je zal vast wel weten wat er met haar gebeurd, jij kent de voorspelling ook.' Ik voel Shawn naast me verstijven als de Alpha grijnst. 'Ze is nu onderweg, dat heb ik gehoord van mijn geliefde spionnetje. Jullie willen vast nog wel nader kennismaken?' Hij loopt lachend weg. Op het moment dat hij de hoek om loopt duwt hij iemand onze richting uit.

Het is het meisje dat Shawn geholpen heeft. In tegenstelling tot eerder zijn haar haren niet meer zwart-zilver. Het zit helemaal door de war en heeft bloedrode highlights waarvan ik vrees dat ze die niet heeft ingebracht. Haar gezicht zit onder de vuiligheid, enkel onderbroken door traansporen en haar handen zitten strak in een paar zilveren handboeien geklemd. Ze ademt zwaar en heeft moeite met overeind blijven staan.

'Jij?! Jij verraad ons!' Ik snap Shawns woede maar al te goed, ze hielp maar nu.... 'na alles wat mijn familie voor je heeft gedaan, doe je dit.... We vingen je op toen je broer je niet meer vertrouwde, hebben gezorgd dat hij je weer in huis nam. En nu.... Hij had gelijk... Hoe kon je...' Het meisje voor me zakt op de grond 'alsjeblieft Shawn, laat het me uitleggen. Ik verdien het misschien niet, maar geef me een kans....' Shawn naast me knikt 'een kans.' Ondertussen weet ik niet meer waar het over gaat, ze kennen elkaar duidelijk al langer dan ik een van hen.

'D-de Beta is mijn mate. Ik kan niet anders, als ik niet doe wat van me wordt geëist dan martelt hij me. Ik moest haar vermoorden... Ravi, bedoel ik. Ik heb het niet gedaan. Dat is niet haar lot. Ik heb hem nooit willen verraden, jou niet, Sanne niet. Niemand. Het enige wat ik ooit wilde was dat we gelukkig konden zijn. Allemaal. Maar dat idee is te sick, niet?' Ik hoor haar zacht lachen. Naast me hoor ik Shawn meelachen 'dat is veel te sick.' Verbaasd kijk ik van de een naar de ander. 'Kan iemand me dit uitleggen?' Vraag ik gefrustreerd, al dit geheime gedoe mag nou wel eens voorbij zijn.

Shawn kijkt me aan 'je zal veel wel niet snappen, he? We hebben veel voor je achtergehouden, iedereen. Ik zal je alles vertellen wat je wilt weten. Beloofd.' Ik knik, in mijn hoofd gelijk een triljoen vragen afvurend. Maar als ik antwoorden wil zal ik geduld moeten hebben zodat hij ook daadwerkelijk kan antwoorden. 'Hoe kennen jullie elkaar?' Hij knikt even, lijkt diep in gedachten verzonken. Uiteindelijk neemt het meisje het woord. 'Vlak nadat ik uit mijn roedel was gezet kwam ik bij de zijne terecht. Ze boden mij onderdak. Ik ben jaren bij hen geweest. We waren als familie... En dan te bedenken dat we binnenkort misschien wel echt familie worden. Sick toch?'

Dat lost niet veel vragen op. 'Wie ben jij, eigenlijk?' Ze grinnikt, tot mijn verbazing is het dit keer Shawn die antwoordt. Alsof ze afgesproken hebben dat ze de anders vragen beantwoorden. 'Laura, van The Bluesoules Pack. Zusje van de Alpha. Shadow.'

Ik grinnik 'bevallig, zo heet Ravi's wolf ook.' Ze lijken beiden haast te verstenen. Ze kijken naar elkaar en knikken stilzwijgend, ik maak van het moment gebruik om wat dingen op een rij te zetten en over mijn volgende vraag te denken. Opeens schiet er een naam door mijn hoofd: The White Light Pack! Hoe zou het met hen gaan na mijn plotselinge verdwijning? Waarschijnlijk hebben ze alweer een nieuwe Alpha. Misschien is het maar beter ook dat ik daar weg ben. 'Shawn, ik wist niet da je een nichtje had? Waarom heb je me nooit eerder over haar verteld?' Hij schudt zijn hoofd glimlachend.

'We hebben het al zo vaak over haar gehad, dat valt niet meer op een hand te tellen. Jij hebt het gewoon nooit doorgehad, nooit doorgehad dat ze mijn nichtje was. Je kent haar vast wel, zegt de naam ravi je iets?'

Mijn mond valt open, van verbazing? Ongeloof? Dit is onmogelijk... Maar dan is Shawn mijn.... Dan is Shawn mijn neef! Alsof hij mijn gedachten kan lezen grijnst hij 'ik ben je neef, Sanne.' Ik voel mezelf wit wegtrekken. Hij heeft dit al die tijd van mij verborgen? Ik wist niet eens dat ik een neef had! Wacht eens, dat wist ik wel. "Er is ook een tijd geweest waarin je een neefje had". De woorden van Alpha Connor echoën door mijn hoofd. Hoe is dit mogelijk? Shawn was er bij toen hij het had over mijn neefje. Waarom heeft Shawn niet gezegd dat hij dat was? Wilde hij het zo graag verbergen? Zo graag sta zelfs zijn eigen familie het niet movht weten. Ik zucht zacht en sluit mijn ogen. Ik voel 2 armen om me heen en ik knuffel Shawn automatisch terug 'Hé, het komt wel goed. Ik beloof het je.'

Het volgende moment vliegen de deuren naar de cellen open. Een stel wachters komt samen met de Beta aangelopen. De Beta tilt Laura op en neemt haar onder luid protst mee terwijl de wachters Shawn en mij iets hardhandiger meenemen. Waar gaan we heen. We krijgen zilveren handboeien om en worden dan naar buiten geduwd. Daar zie ik haar, Ravi. Mijn kleine zusje

A/N ik had het misschien niet beloofd Sanne, maar hier heb je toch het hoofdstukje nog (5 minuutjes te laat, vergeef me). Daarnaast loopt dit boek richting zijn eind, dus Uhm.... Dat wilde ik gewoon even laten weten.