Undercover

Deel 5: Attacked

Ravi pov

Ik word wakker van een vogel die loopt te krijsen. Ik probeer hem met mijn hand te slaan maar sla per ongeluk de grond. Ik kreun zacht, dat meen je niet he, dat heb ik natuurlijk weer. Ik sla de deken van me af en ontdek dat ik naast een bed lig. Langzaam komen de herinneringen terug. Ik kijk naar het bed van Sanne maar zie niemand liggen. Ik sta langzaam op en merk dat ik een pyjama aan heb, een roze met een eenhoorn. Ik grinnik zacht en loop dan naar de deur. Op de gang aangekomen kijk ik om me heen. Welke kant zou ze op zijn gegaan? De deur, schiet me ineens te binnen.

Ik loop snel naar het einde van de gang en leg mijn hand op de deurklink, maar sta dan stil. Moet ik wel naar binnen gaan? Het was wel duidelijk dat Sanne niet wil dat ik hier kom. Met een zucht laat ik mijn hand van de deurklink vallen en staar nog een seconde naar de deur. Dan draai ik me om en loop weer weg. De trap naar de woonkamer kraakt als ik er over heen loop. 'Alpha? Bent u dat?' Roept een jongensstem. 'Zij is niet hier' zeg ik rustig. 'Wat? Wie ben jij?' Vraagt de jongen. Ik loop de woonkamer binnen en zie daar een jongen op een stoel met zijn rug naar me toe zitten. Hij haalt diep adem en binnen een seconde staat hij een meter voor mijn neus met ogen die vuur spuwen.

'Rogue' gromt hij, met een walgelijke ondertoon. 'Jij ook goedemorgen hoor' zeg ik sarcastisch. Zonder waarschuwing verandert hij in zijn wolf en stort zich op mij. Een seconde lang sta ik geschokt stil maar spring dan snel aan de kant. Maar net op tijd, als ik een honderdste van een seconde later had gereageerd was ik nu waarschijnlijk dood. 'Waar was dat nou voor nodig?' Roep ik hem kwaad toe. 'Je hebt de Alpha vermoord' klinkt zijn woedende stem in mijn hoofd, via de mindlink. 'Maar dat is toch niet- wacht, WAT?!' Denkt hij dat ik Sanne heb vermoord? Ik heb nog helemaal niks gedaan! Zijn volgende sprong ontwijk ik nog net, maar zijn klauw schraapt langs mijn arm waardoor een stekende pijn ontstaat.

Hij haalt uit met zijn klauw naar mijn hoofd maar het lukt me dit keer niet om hem te ontwijken. Een harde klap volgt en duizelig val ik op de grond. Hij springt op me en drukt zijn klauwen diep in mijn huid waardoor ik het uitschreeuw van pijn. Hij probeert mijn nek door te bijten maar het lukt me om hem ver genoeg te duwen met mijn handen, wat een helse pijn oplevert aan mijn arm. Met zijn poten duwt hij mijn armen met gemak weg waardoor ik onbeschermd ben. Hij twijfelt geen seconde en zet zijn tanden in mijn nek. Een hoge gil verlaat mijn mond als ik zijn tanden in mijn vlees voel boren.

'OPHOUDEN, NU!' Schreeuwt plots de stem van Sanne. De jongen op me krimpt in elkaar en gaat van me af. Ik wil opstaan, gaan zitten, of op z'n minst mijn ogen openen, maar ik kan alleen maar uitgeput op de grond liggen hijgen. 'WAT WAS JIJ AAN HET DOEN?!' 'Alpha, ik wilde met die Rogue afrekenen' zegt hij nederig. 'Zij is onze gast. Als je zomaar iedere Rogue die je ziet aanvalt dan kun je nu vertrekken, en je word ook geen Beta meer.' Langzaam hoor ik voetstappen zich van me verwijderen die waarschijnlijk van de jongen zijn.

'Gaat het wel Ravi?' Vraagt Sanne bezorgt waarna ik een hand de mijne voel vastpakken. Ik wil zeggen "ja, het gaat wel" maar het enige wat mijn mond verlaat is een hoog piepend geluid. 'Je bent ernstig gewond, ik kan je naar het ziekenhuis brengen maar dan moet ik je wel optillen. Is dat goed?' Ik knik licht en gelijk schiet er een steek door mijn nek. Ik voel twee armen onder mijn lichaam schuiven die me voorzichtig optillen en wegdragen. Ik ontspan me en val langzaam in slaap.

Als ik wakker word heb ik in eerste instantie niet door wat me heeft gewekt, maar dan hoor dan iemand snurken. Ik til voorzichtig mijn hoofd een paar centimeter op en kijk in de richting waar het geluid vandaan komt. Ik zie op het bed naast me Sanne liggen, slapend. Langzaam gaan mijn gedachten weer terug naar, een week geleden? Gisteren? Net? Ik heb geen enkel besef van tijd als ik bewusteloos ben. Ik kan een gil maar net tegen houden wanneer de pijn tot me doordringt. Ik laat mijn hoofd zo rustig mogelijk weer zakken op het kussen.

Sanne word langzaam wakker terwijl ik glimlachend toekijk. 'Ravi!' Roept ze als ze me ziet kijken en zit gelijk rechtop. 'Hi' mompel ik, aangezien praten ook nog pijn doet. Ze geeft me voorzichtig, om me niet te veel pijn te doen, een knuffel. 'Gaat het wel goed? Sorry dat ik zo laat was, ik wist al dat hij opvliegend was maar dit... Het spijt me zo.' Ik glimlach half 'het geeft niet. Ik kom er wel weer boven op, ik ben zelfs nu al aan het genezen.' Ze zucht maar knikt. 'Dus dat was je Beta?' Vraag ik voor de zekerheid. 'Was, ja. Ik wil niet dat mijn Beta iedere Rogue aanvalt, want ze hebben lang niet allemaal iets misdaan.' Door deze woorden krijg ik spontaan een glimlach op mijn gezicht, maar ik laat hem al snel weer vallen. Ik mag me niet hechten, alles zal er moeilijker door worden.

'Je hebt geen Gamma of Delta of Omega's in je roedel?' Vraag ik geschokt. 'Nee, aan mijn Beta heb, of had, ik genoeg met het leiden en ik kan niet bedenken waarom je wolven in een lagere rang moet plaatsen.' Ik knik nog een beetje ongelovig maar weet dat ze de waarheid spreekt. 'Ik snap ook niet waarom deze roedel dat wel doet, met al dat opsluiten enzo. Ik weet dat er wolven zijn die het verdienen maar iedereen die dit gebied in komt stoppen ze gelijk in de zilvercellen. Dat gaat toch te ver?' Ik glimlach bij haar woorden maar kijk dan verdrietig, ik mag haar echt, en dat ik geen goed teken.