Heartless Hannah (Completed)

40 Six months late

I missed him! I missed him a lot! The truth is that the only time I realized that I love him is when he is already gone. It's a bittersweet feeling, knowing that you have finally realize who you love only to learn that he already gave up on you and move on.

I'm six months too late. He looked like a changed man. Napatingin ako mula ulo niya hanggang sa suot niyang sapatos. Napakagwapo niya lalo. Bagay sa kanya ang coat niya na ukab na ukab sa mas lumaki niyang katawan. Napaka rugged pa rin at ang astig niyang tignan. His hair is swept back with a darker hue now. And he looks more domineering and cold.

"Hannah? Hannah Leviste?" He said that made me snapped back to reality. He sounded unsure. Na para bang isang memorya na lang ako sa kanyang nakaraan. Hindi ako makasagot. Then he smiled that killer smile of his.

"It is you! Ikaw ba ang may-ari?" He is so calm. Kabaligtaran naman ng nararamdaman ko. I'm too shaken, too emotional, too transparent.

"Ah...uh... oo. Ikaw ba ang... ehem... ikaw ba ang b-bibili?" Aniko ng marealized kung bakit siya narito.

Pero 'di ba couples ang bibili?! Ibig bang sabihin...

He chuckled and moved closer to me that almost made me lose my breath. He smelled so damn good that I wanted to sniff him.

"Kamusta na?" He said instead and gave me again his dropdeap gorgeous smile that made my knees weak. He always has this melting effect on me whenever he smiles at me like that. I gulped at the imaginary lump that is stopping me from speaking.

Damn! Don't make a fool out of yourself Hannah! Answer back! Poise! Poise! Dammit!

I cleared my throat again before finally opening my mouth to speak.

"O-okay lang. K-kamusta ka n-na din?" Nauutal na aniko at gusto kong kurutin ang sarili ko sa pagkabulol.

Lalo na ng animo'y tinitignan din ako ng lalaki mula ulo hanggang paa. I felt conscious na hindi man lang ako nakapag-ayos. Na basta basta ko na lang ipinusod ang magulo kong buhok sa isang bun at nagsuot ng denim tatterred shorts, black sando at slip on kicks. Napahawi ako ng buhok ko na palagay ko ay sobrang gulo sa ulo ko.

"I'm still the same old me. Hindi ko alam na ikaw pala ang may-ari nito. I asked Vinz to find a good place. It's a nice resthouse, by the way." He said in his nonchalant voice. Sandali niyang iniikot ang mga mata niya sa kabuuan ng sala at halata ang pagkailang naming dalawa. Its as if he is just making conversations to ease the awkwardness between us kaya niya nasabi 'yon.

"Uh... Thanks." Sagot ko naman sa kawalan ng maisip na sabihin. Lumilipad yata ang utak ko tuwing tumititig sa akin ang binata.

Shìt! Take a grip Hannah! Ugh! Nakakahiya ka!

"So... Are you interested in..." Hindi ko pa natatapos ang tanong ko ng biglang ngumiti ng malapad si Hunter. Nakakasilaw. Nakakatunaw ng isip at nakakatulala ang ngiti niya talaga.

Pero ang masama hindi para sa akin ang ngiting iyon kundi kung sino man ang nasa likod ko. Napabaling tuloy ako sa aking likod at napatda.

"Oh my! Kyle, this resthouse is perfect! I love it already!" Ani ng boses ng isang babae. Halos matulala ako sa magandang mukha ng babae. May pagkamataray ang mukha nito pero sobrang ganda niya. Matangkad na mala-modelo ang tikas nito at porselanang kutis na nakaka insecure sa hindi kaputian kong kutis.

Lumapit ang babae at umangkla sa bisig ni Hunter habang nakangiti naman si Hunter sa bagong dating.

"You like it? Pwede na ba ito, babe?" Malambing na ani ni Hunter sa babae na mabilis na tumango.

"I'm sure Vans will love it." Sagot naman ng babae kay Hunter na tumango naman. Piningot ni Hunter ang ilong ng dalaga na ikinaingos nito.

"Ako ang kasama mo hindi ang bodyguard mo!" Anito sa himig na nang-aasar pero tumawa lang ang babae at mabilis na pinatakan ng halik ang pisngi ni Hunter.

Napaubo ako para pagtakpan ang nararamdaman ko na kakaibang kirot sa nakikita sa harapan ko at mukhang doon naman ako naalala ng naglalampungan. Binalingan ako ni Hunter.

"Anna, siya nga pala si Hannah. Siya ang owner nito. Hannah... she's Anna Francesca Larazabal, your buyer." Ani ni Hunter sa babae na naglahad naman ng kamay kaya ayaw ko man ay tinanggap ko na lang iyon. Napalunok ako ng makita sa kamay ng dalaga ang isang diamond ring na nasa ring finger nito. Its an engagement ring!

And the thought of Hunter getting married to this gorgeous girl made me feel sick to my stomach and I felt my eyes stings and is beginning to water. Nagbabadya na ang luha ko kaya mabilis kong pinikit iyon ng maraming beses.

Ngumiti ng genuine na ngiti ang dalaga kaya binigyan ko na lang siya ng tipid na ngiti.

"First name basis? Magkakilala kayo ni Kyle?" Aniya sa akin na kinahihimigan ko ng pagbibiro.

Sasagot pa lang ako ng unahan na ako ni Hunter.

"Oo babe, she's a friend from way back. Ah, matagal na nga kaming hindi nagkikita. Nagulat ako na siya pala ang may-ari nito." Ani Hunter na ikinasimangot ko.

Ang defensive ng loko! As if naman bubukingin ko siya sa girlfriend niya o baka nga fiancee na niya!

"Oh nice! Sana naman hindi ka isa sa mga chicks niya? Kapag pinaiyak ka ni Kyle bumawi ka na lang sa presyo!" Nagtatawang anito na ikinaingos ni Hunter.

"You are cruel to me Anna! I told you she's a friend." Ani Hunter sabay akbay niya sa babae at ginulo ang buhok ng nagtatawang babae.

"Totoo ba Hannah? You don't mind me calling you Hannah, right?" Anito na may magandang ngiti habang inaayos ang buhok niya. I smiled back kahit na ba parang nanginging ang labi ko at gustong humikbi.

"Yes, you can call me Hannah. And... Yes. Hunter and I are good friends. He helped me when I was miserable. He is a good friend to me." Sagot ko sabay lingon kay Hunter. Sandali kaming nagkatitigan pero mabilis din nagbawi ng tingin ang binata.

"Oh good! I thought you and him had a thing. Madami pa namang babaeng pinaiyak 'to!" Anito sabay baling sa binata na napapailing ng ulo niya.

"At buti naman kakilala mo pala siya. Atleast hindi ka na mahihirapan makipag-usap sa pagha-handle ng mga docs." Nakangiting anitong muli. Hunter just nodded his head in response.

If you only knew... mas mahirap pa itong sitwasyong ito kesa sa mga naranasan ko na dati...

"So... Ah.. Gusto niyo na ba ang lugar? I can show you the rest of the house if you want." I offered them to hide the pain that is starting to kill me little by little.

"Hannah, can we resched the tour? We just drop by so that Anna can see the location of the house, she'll be busy with her marriage prep. And we actually have a flight to catch today. I'll help her with the papers and send her pictures of the place that needs renovation, if ever. So if you could accommodate me next week, I'll take that offer of touring around?" Mahabang pahayag ni Hunter. He sounded business-like and cold while talking to me that showed me how he has already moved on. Unlike me who is still pinning for him. A lot.

Marriage prep? Marriage prep?!

Parang namanhid ako sa salitang iyon. So talaga palang ikakasal na si Hunter?! Fvck!

"S-sure Hunter. S-see you next week then." Kanda utal kong sagot na ikinatango ni Hunter.

Nagpaalam na din silang dalawa pagkatapos no'n. Pagkasara na pagkasara ng pinto ko ay napasalampak ako sa pintong pininid ko. At doon pinatakas ko na ang luhang kanina ko pa pinipigil.

I lost him... again.