KIRIK BEYAZ

3.Bölüm

Koridorda her yanından geçtiğim kişi derin bir nefes aldıktan sonra bana bakıyordu. Sapık olduklarını düşünürken kızlarında aynı şeyi yapması tezimi çürütmüştü.

İlk günden gözler üzerimdeydi ama ben hep geri planda kalmayı tercih ederdim. Buna mecbur bırakılmıştım. Merdivenleri hızla çıkıp okulun içine girdim. Müdür odasını ararken yanlışlıkla bir çocuğa çarptım. Gözleriyle benim kim olduğumu anlamaya çalışıyor gibiydi. O bana bakarken bende onu incelemeye başladım. Esmer bir teni koyu kahverengi saçları vardı. Gözleri koyu maviyi andırıyordu ama aralara siyahlar karışmış gibiydi.

''Pardon.'' Deyip yanından geçecekken kolumu tutup gitmemi engelledi.

''Sen o musun?'' Ne dediğini anlamamıştım.

''Kim miyim?'' Kolumu çekmeye çalıştım ama bırakmamıştı.

''Kim olduğunu biliyorum. Kork benden ezik. Buradan kaçacaksın.'' Dediklerinden bir kelime bile anlamamıştım.

''Ne dediğini gerçekten anlamıyorum. Saçmalaman bittiyse gitmek istiyorum. Ayrıca bana ezik deme. Şimdi bırak kolumu.

Kolumu hızla ondan kurtarıp müdürün odasını aramaya başladım. Bugün ne kadar iğrenç başlamıştı. Yanımdan geçen bir kızın kolundan tutup durdurdum. Müdür odasını sorduğumda önce şaşırıp donsa da hemen sağında olduğunu söyleyince bir kez daha kör olduğumu anlamış oldum. Müdürün kapısını çalıp içeriye girdim. Benim geleceğini bildiğini ve bir şey olursa ona söylemem gerektiğinin hatırlattı. Teşekkür edip odadan çıktım. Müdür sınıfımı bulmam için yardım edebileceğini söyledi ama kabul etmemiştim.

Sonunda sınıfımı bulduğumda kapı kolunu kavrayıp kapıyı açtım. Sınıfa girip arkalardan boş görünen bir sıraya oturdum. Sınıftakiler aralarında fısıldamaya başladıklarında kulaklığımı çıkarıp telefonumdan şarkı açtım. Son sesi ayarladıktan sonra gözlerimi sınıfta gezdirmeye başladım. Sıraların çoğu çift kişilikti. Oturduğum sıra da onlardan biriydi ama yanımın boş olması işin iyi kısmıydı.

Sınıfa giren öğretmenle kimse ayağa kalkmaya bile zahmet etmemişti. Onları umursamadan ayağa kalkıp öğretmen oturduğunda yerime oturdum. Kulaklığımı çıkarıp telefonumla beraber cebime kaldırdım. Şimdiden öğretmenin dikkatini çekmiş olmalıydım.

Eliyle beni işaret edince tekrar ayağa kalktım. ''Sen yeni öğrenci olmalısın.''

''Evet'' Gülümseyerek ''Kendini bizlere tanıt bakalım.'' Dedi.

''Ben Angel Morgan. Tek çocuğum. Burs kazandığım için buradayım.'' Öndeki birkaç kızın kahkaha atmasıyla sözüm yarıda kesilmişti. Diğerleri de gülmemek için kendilerini zor tutuyor gibiydi. Hatta öğretmen bile gülmemeye çalışıyordu.

''Devam et.''

''Annem avukat, Babam polis. Aynı zamanda onun işi dolayısıyla buradayız. Bu kadar.'' Yerime oturup sol elimi yumruk yaptım ve çenemin altına yerleştirdim. Sinirlenmiştim.