HR: #1 in Teen Fiction
«Σου δίνω είκοσι μέρες.»
Η δεκαεπτάχρονη Ζωή λαμβάνει ένα προσωπικό της βίντεο που έχει διαρρεύσει σε όλους τους μαθητές του σχολείου της, με αποτέλεσμα να βρεθει στο επίκεντρο της προσοχής.
Δέχεται απειλές από τον πατριό της...
Ξαφνικά, θυμήθηκα τα πάντα από την χθεσινή νύχτα, καθώς αηδιαστικές εικόνες θόλωσαν το μυαλό μου.
Πως τολμάει να εμφανίζεται σπίτι μας μετά από όλα όσα έγιναν; Ευτυχώς δεν με είχαν καταλάβει. Σκούπισα τα δάκρυα μου και κατέβηκα χαλαρή κάτω. Δεν θα τον αφήσω να μου διαλύσει την ψυχολογία.
Πρέπει να βρω έναν τρόπο να τον διώξω από το σπίτι. Δεν γίνεται να συγκατοικεί μαζί με την μητέρα μου, ούτε να την πλησιάζει ερωτικά.
Δεν τον θέλω κοντά μας.
«Καλημέρα!»
Φώναξα σχεδόν ενθουσιασμένη, προσπαθώντας να κρύψω τον φόβο μου.
«Νύχτωσε αγάπη μου. Θέλεις να φας; Έχεις να φας αρκετές ώρες.»
Ρώτησε η μητέρα μου και έγνεψα.
«Θέλω.»
Έκατσα δίπλα της, απέναντι από τον Μιχάλη, του οποίου βλέμμα με έκαιγε.
«Πάω να σου βάλω παστίτσιο. Το αγαπημένο σου.»
Χαμογελούσε τρομακτικά. Με τρομάζει η απότομη αλλαγή της μάνας μου. Ικανό τον έχω να της έχει δώσει τίποτα.
Η αλήθεια είναι οτι φοβήθηκα λίγο οταν μας άφησε μόνους—η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική.
«Όλα καλά;»
Τον ρώτησα. Μπράβο Ζωή, παίζεις με την φωτιά.
Έγνεψε, συνεχίζοντας να τρώει. Δεν ξέρω τι περίμενε να ακούσει.
«Χαίρομαι.»
Απάντησα ειρωνικά και χαμογέλασα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η μητέρα μου είχε βραδινή βάρδια, οπότε έφυγε δίχως να με προειδοποιήσει για την διαμονή του Μιχάλη στο σπίτι μας.
Γαμώτο, είναι δύσκολο να μένω μαζί του στον ίδιο χώρο.
Στην σκέψη οτι μπορεί να θέλει να με ξαναπλησιάσει με εκείνον τον τρόπο, οι παλμοί μου αυξάνονται και η καρδιά μου χτυπάει σε έξαλλους ρυθμούς.
