Granddaughter of Voldemort. (STOP)

41. Date switch.

De zilveren jurk viel prachtig rond mijn lichaam, maar het maakte mijn bleke huid nog lichter en mijn haren zagen er eerder wit uit dan blond. Dit alles gaf me iets angstaanjagend, toch voelde ik me prachtig en zelfverzekerd. Mijn moeder was naar een bal gegaan in deze jurk, net als mijn grootmoeder. Ik zette de traditie verder en dat gaf me een kleine glimlach terwijl minachtende blikken op me werden geworden door de andere leerlingen. Vanavond zou ik even vergeten dat de meesten van hen me zagen als de toekomstige Voldemort, ik zou vergeten wat mijn erfenis was. Ik zou genieten van deze avond met mijn vrienden aan mijn zijde.

Waar bleef Luka toch? Verward keek ik rond me heen, ik was een kwartier geleden toegekomen. Over vijf minuten zouden we naar binnen moeten gaan voor de eerste dans. Met we bedoelde ik mij en de andere kampioenen. De rest was al allemaal gearriveerd. Alexis stond verbazingwekkend genoeg naast Claude, de persoon die ik het meest van al haatte. Hij had zich aan de zijde van het Franse meisje kunnen wurmen. Maar pech voor hem, zij gaf hem geen aandacht. Nee, Alexis had haar ogen gericht op Francois en zorgde ervoor dat hij geen aandacht kon besteden aan zijn date. Een meisje van Ravenklauw, ze zat een jaar hoger dan ik en was schuchter en verlegen, het was een wonder dat ze hier was, aan de hand van Francois. De jongen probeerde tevergeefs Alexis te negeren om zijn aandacht op het andere meisje te kunnen richten, maar het was al te duidelijk dat Alexis dat niet zou toelaten. Ik had medelijden met het meisje.

Ietsje verder van dit viertal stond James. Op een of andere manier had hij Ella meegevraagd, uit alle meisjes hier op zweinstein had hij het meisje gevraagd die wanhopig verliefd op hem was. Ik begreep niet waarom, ik begreep het echt niet. Zorgde hij er dan expres voor dat hij geen leuke avond zou hebben? Of zou hij Ella na de eerste dans gewoon dumpen? Dit leek me ook niet echt vriendelijk en galant. James keek met speelse ogen mijn kant op, hij glimlachte breed terwijl hij mijn verschijning in zich opnam. Dan werd zijn zicht geblokkeerd door Ella en zo kon ik niet teruglachen naar de griffoendor in kostuum.

Als laatste stond Igor in een hoekje, hij zag er mottig uit en hield zijn armen gekruist voor zijn borst. Hij was alleen toegekomen. Kruml had gevraagd of zijn date nog zou komen. Igor had gezegd dat hij geen date had. En Kruml had toen gevraagd met wie hij zou dansen, het simpele antwoord van Igor was dan 'Het komt wel in orde.' Ik keek om me heen op zoek naar een beeld van de missende kampioen. Luka wilde met mij gaan om zichzelf te beschermen tegen het meisje op wie hij een oogje had, maar misschien was hij toch te bang om haar onder ogen te komen. Als hij niet zou opdagen, zou ik hoogstwaarschijnlijk eindigen met Igor. Geen aangenaam vooruitzicht als je het mij vraagt.

En net een minuut voor tijd besloot de Bulgaar om eindelijk zijn gezicht te tonen, zijn wangen stond rood. Kruml liep woedend op zijn neef af, maar die kwam te laat. Igor stond op een of andere manier als eerste bij hem, ik maakte ook aanstalten om naar hem te gaan. En ik versnelde mijn pas toen ik de doodsblik in zijn ogen zag die veroorzaakt werd door Igor die voor hem stond. Wat gebeurde er? Ik kwam eindelijk in gehoorbereik. Kruml nog steeds achter me en ik kon net Igors woorden horen. 'Luka, wil je met mij naar het bal?' En alle puzzelstukken vielen op hun plaats. Het was niet door een meisje dat Luka mij had gevraagd, nee, het was voor Igor. Ik had gedacht dat Luka hem haatte, maar eigenlijk was hij enkel en alleen maar verliefd geweest.

En Luka, de arme jongen, liep naar buiten op de voet gevolgd door Igor en mij. We lieten een verbaasde Viktor Kruml achter die nu maar zou moeten zeggen tegen de band dat ze hun liedje wat later moesten spelen.

Ik bleef op een afstandje staan voor het geval dat Luka een vriend nodig had. 'Waarom nu, Igor? Waarom zei je geen ja op het moment dat ik je meevroeg? Heb je besloten dat je je plots niet meer zal schamen als je bij mij bent?' Igor opende en sloot zijn mond op zoek naar de gepaste woorden om de furieuze Luka te kalmeren. Uiteindelijk vond hij ze en ik zou willen dat iemand deze woorden ooit tegen mij zou zeggen. 'Ik zeg het nu omdat ik het niet zou kunnen verdragen om iemand anders naast me te hebben daarbinnen, om jouw blikken te moeten negeren. Ik ben het beu om weg te lopen van mijn gevoelens, mijn gevoelens voor jou. Ik kan niet geloven dat ik zo hard ben gevallen voor jou, Luka. Je zit constant in mijn gedachten en ik wil je niet kwijt. Alsjeblieft dans samen met mij die eerste dan, toon iedereen dat wij samen horen. Luka, ik hou van je!' zei Igor. Ik hield mijn hand voor mijn mond, dat was zo lief, echt zo lief. Luka stapte naar voren nam Igors gezicht in zijn handen en kuste hem. Ik voelde mijn hart smelten, dit was zo romantisch. 

Ze lieten elkaar los, maar bleven elkaar in de ogen kijken. Ik zuchtte, ik moest de spelbreker zijn. 'Uhm, jongens, er is daar zo een bal waar we naartoe moeten. We worden soort van verwacht om de eerste dans te dansen.' Nu pas zagen ze dat ik er ook was, Luka had een gigantische grijns op zijn gezicht en keek me aan. Ik kon gewoon niets anders dan teruglachen, ik was zo gelukkig voor hem. 

Uiteindelijk kwamen we terug bij de rest voor de deuren van de Grote Zaal. Maar toen besefte ik een probleem. Als Luka met Igor zou dansen, dan had ik niemand meer... Luka verontschuldigde zich, maar ik stelde hem gerust dat ik het niet erg vond. Hij moest met Igor dansen koste wat kost, het werd tijd dat die twee hun liefde aan iedereen toonden. Er was geen tijd meer om iemand anders voor mij te vinden, dus liep ik alleen naar binnen als laatste, net achter Igor en Luka. James had gezien dat ik alleen stond, maar voor hij me kon redden, werd hij meegetrokken door Ella. Ik zuchtte en wandelde de zaal binnen. Gelukkig vielen alle ogen op Igor en Luka en zagen de meesten niet dat ik alleen achter hun wandelde. Toch hield ik mijn rug recht, ik liep net als de anderen naar voren. 

Toen we op de dansvloer kwamen, wilde ik me afzonderen en me in de menigte voegen, maar mijn arm werd gegrepen door iemand met een sterke grip. Hij trok me mee naar voren en voor ik het wist stond ik klaar voor de openingsdans. Met niemand anders dan Theo Noot voor me, hij glimlachte naar me. Hij was mijn redder in nood. 'Dit is ook jouw avond om te stralen,' fluisterde hij me toe. Ik bloosde en toen begon de dans. Ik zwierde in Theo's armen en ik voelde me weer voor even in een lange tijd vrij en gelukkig.