Granddaughter of Voldemort. (STOP)

6. Family.

Professor Kist was zeer nerveus aan het begin van de les, blijkbaar had hij het nog nooit veel meegemaakt dat hij zijn les onverwachts moest aanpassen. Zijn blik flikkerde telkens naar de kobold die achteraan zat, deze had een veer in zijn hand. Klaar om notities te nemen als het nodig was. De rest van de leerlingen sijpelde binnen en het gezicht van Kist lichtte plots op. Zijn ogen richtten zich even tot mij, hij glimlachte toen en zweefde richting zijn bureau. Verward probeerde ik naar een verklaring te zoeken waarom hij me zo had aangekeken en waarom hij plots van humeur was veranderd. Ik merkte op dat we blijkbaar Geschiedenis van de toverkunst samen met griffoendor hadden. 

'Neem maar allemaal een stuk perkament en noteer wat ik zeg,' zei Kist vooraan. Ik nam mijn benodigheden en richtte mijn aandacht op de geest. 'Jullie hebben waarschijnlijk allemaal van de tweede tovenaarsoorlog gehoord?' vroeg hij. Iedereen in de klas knikte, onze ouders hadden het levendig meegemaakt. De mijne zeker. 'Weten jullie wie de oorzaak is van deze oorlog en ook van de eerste tovenaarsoorlog?' Verschillende handen schoten omhoog, ik kreeg een krop in mijn keel toen ik besefte welke kant dit opging. Ik schoof al wat dieper weg in mijn stoel. 'Marten Vilijn aka Voldemort,' antwoordde James Potter. Natuurlijk moest hij antwoorden, zijn vader was de belangrijkste pion in het overlijden van mijn grootvader. Kist moest weten dat Marten Vilijn mijn grootvader was, daarom had hij naar me geglimlacht. Door mij was hij op een idee gekomen voor zijn les, geen goed idee als het aan mij lag.

Kist praatte het volledige uur vol over mijn grootvader en zijn gruwelijke daden. Uiteindelijk viel Harry Potters naam. Er werd naar James verwezen die trots de klas kon rondkijken, maar toen begon Kist over een onderwerp die ik het liefst wilde vermijden. Mijn moeder. 'Voldemort slaagde erin om een dochter te krijgen samen met Athena Anderling, de zuster van ons schoolhoofd. Zo zie je hoe de geschiedenis nog tot op de dag van vandaag verweven is in onze gemeenschap. Zelfs in deze klas. Claire Vilijn of Anderling of Spoir werd sterk beïnvloed door haar vader.' Mijn wangen kleurden rood, ik voelde blikken op me branden. 'Ze was onschuldig gevonden voor al haar misdaden die ze had gepleegd in haar jeugdjaren en is nu een van onze meest succesvolste zwerkbalspelers.' Kists ogen boorden zich in de mijne. 'We mogen met trots zeggen dat we nog een bekende afstammeling in deze klas hebben zitten. De dochter van Claire Spoir, Louise Malfidus.' De vernedering was compleet, diegenen die nu nog niet wisten dat ik de kleindochter van de gruwelijkste tovenaar ooit was, wisten dat nu wel. Ik voelde me niet trots, ik voelde tranen in mijn ogen brandden, maar ik verstopte me snel achter mijn handen. Gelukkig was de les al voorbij en de andere leerlingen pakten hun spullen.

'James Potter en Louise Malfidus!' riep een ijzige stem door de kamer. Ik richtte mijn blik op en keek achterom. De kobold stond recht op zijn stoel en keek ons aan. Wat ging hij zeggen? 'Jullie blijven hier nog even, de rest maak je uit de voeten,' siste hij de anderen toe, die aarzelden geen seconde en verlieten het lokaal. Ik herinnerde me de date met Theo en gefrustreerd bleef ik zitten. Ik wilde niet dat hij op me moest blijven wachten, wie weet zou hij zelf niet eens blijven wachten. Ik moest vertrekken. Mijn rugzak slingerde ik over mijn rug en ik liep richting de kobold. Even later kwam James naast me staan. De kobold keek met een grijns van mij naar de jongen naast mij en weer terug. 'Jullie moeten elkaar haten,' zei hij uiteindelijk. 'De zoon van Harry Potter en de kleindochter van de duistere heer, het kan niet anders. Jullie zijn geboren aartsvijanden. Maar is dat gerechtvaardigd? Mogen jullie elkaar daarom haten, omdat jullie lot het bepaalt?' vroeg de kobold. Ik knipperde verwonderd met mijn ogen en ik stond met mijn mond vol tanden. Waarom haatte ik James? Ik haatte hem niet alleen omdat het mijn lot was, omdat onze ouders elkaar haten. Nee, ik haatte hem omdat hij een verwende griffoendor was, die mij altijd als een mikpunt had gezien van haat. Hij was nooit vriendelijk tegen mij geweest, dus ik ook niet tegen hem. Ik had er ook geen nood aan om met hem vrienden te zijn. De kobold liet me nu wel twijfelen, moest ik misschien toch vriendelijk doen tegen de zoon van de jongen die mijn grootvader heeft vernietigd? 

'Ik ken haar niet goed genoeg om uw standpunt te ontkennen. Volgens mij is er geen haat tussen ons. Ook al ben ik vrij zeker dat er haat zal oprijzen als we lang in elkaars bijzijn zullen zijn,' zei James naast mij. 'Zoals u zei, we zijn geboren aartsvijanden en je voelt meestal wel aan als je met iemand overeen zal komen of niet,' vervolgde hij en ik knikte instemmend, maar al te blij dat ik het woord niet moest voeren. De kobold kneep zijn ogen fijn. 'Interessant,' siste hij, waarna hij van de stoel stapte en weg liep. Hij noteerde snel iets op zijn blad terwijl hij liep. Verward bleef ik hem even achterna staren, maar vertrok toen snel ook toen ik mijn date weer voor ogen zag. Hopelijk zou Theo nog steeds op me wachten.

Theo stond op me te wachten aan de zijkant van het zwerkbalveld. Hij had zijn zwerkbaltenue aan en zijn bezem in zijn hand. Hij was jager bij het zwerkbalteam, maar aangezien het zwerkbal niet doorging, begreep ik niet waarom hij die kleren aanhad. Ik liep naar hem toe en hij lachte verleidelijk naar me, ik voelde hoe ik bloosde. 'Hey,' zei hij diep. 'Hey,' zei ik met een hoog stemmetje. Ik stond recht voor hem en moest ietsje opkijken om hem beter te kunnen zien. Plots gleden zijn handen rond mijn zijden en hij trok me tegen zich aan. Ik schrok merkelijk en mijn wangen werden nog roder. Zijn lippen bewogen zich richting mijn oor. 'Ik heb je gemist,' fluisterde hij en er vormden zich kriebels in mijn buik. Voor ik iets kon terug zeggen, botsten zijn lippen alweer tegen de mijne. Ik genoot van zijn kus en ik smolt als het ware weg in zijn handen. 

'Heb je al gepraat tegen Clarisse over het toernooi?' vroeg hij na onze kus. Ik schudde mijn hoofd, ik wilde liefst dit onderwerp vermijden. 'Waarom ben je in je zwerkbaluniform?' Hopelijk was de verandering van onderwerp subtiel genoeg. Hij trok zijn wenkbrauwen op. 'We moeten straks nog trainen, het is niet omdat er geen wedstrijden zijn dat we daarvoor niet hoeven te trainen. We moeten het beste team blijven,' zei Theo. Het zwerkbalteam van zwadderich was inderdaad de beste, we hadden al jaren op een rij de zwerkbalcup gewonnen. Grotendeels te danken aan mijn broer. 'Maar verander niet van onderwerp, wil je dan niet met mij verkozen worden tot kampioen van zweinstein?' vroeg hij beledigd. Ik schudde weer mijn hoofd. Natuurlijk wilde ik wel met hem kampioen worden, ik zou alles doen voor hem. Maar ik wilde geen kampioen zijn, ik wilde niet zoveel aandacht. 'Ik vind het niet leuk om zoveel ogen op me gericht te hebben,' fluisterde ik zacht en ik keek naar beneden. 'Louise,' zei hij boven me en hij tilde mijn kin op met zijn vingers. 'Je bent mijn vriendin, je zal moeten wennen aan de aandacht,' zei hij vanzelfsprekend. Het klonk niet echt teder, eerder als een bevel, maar dat kon me niet schelen. Ik was Theo's vriendin! Zijn lippen maakten weer contact met de mijne en ik sloot genietend mijn ogen. 

'Lou?!' hoorde ik achter me. Geschrokken maakte ik me los van Theo en draaide me om. Daar stond Scorpius. Ik voelde mijn wangen branden. Scorpius wees met een vinger naar Theo, die achter me stond. 'Jij moet met je handen van mijn zus blijven!' riep hij luid. Ik hoorde Theo grinniken. Hij trok me weer vanachteren tegen zich aan. 'En wat als ik dat niet wil?' zei hij spottend. Ik wilde niet dat hij me vasthield, niet voor mijn broer. Maar als ik me zou losmaken, zou hij zich waarschijnlijk beledigd voelen. Scorpius leek woedend, ik zuchtte. Sorry, kleine broer, dit was mijn leven. 'Ga weg, Scorpi,' zei ik beheersd. Gekwetst keek hij nu mijn kant uit, bijna verraden. 'Wat?' vroeg hij verbijsterd. 'Dit zijn jouw zaken niet!' zei Theo van boven mij. Scorpius keek bedrogen van mij naar de jongen die achter me stond en die zijn handen rond me had gewikkeld. Zijn ogen boorden zich in die van mij, niet-begrijpend. Ik keek weg naar beneden. 'Hij is niet goed voor je Louise!' hoorde ik Scorpi zeggen. Theo snoof. 'Dat bepaalt ze wel zelf,' siste hij mijn broer toe. Ik beet op mijn lip. 

'Jij vieze, vuile...!' Ik keek op en zag Scorpius op ons afstormen. Zijn ogen vlamden vervaarlijk op. Ik zette een stap naar voren en zette mijn handen tegen zijn borstkas om hem tegen te houden. Waarschuwend trok ik mijn wenkbrauwen op. 'Hij is mijn vriendje, Scorpi. Accepteer het, oké?' zei ik zacht. Zijn ogen werden milder, maar ik zag hem afkeurend kijken naar Theo. 'We moeten trainen,' siste hij en sprong daarna op zijn bezem en vloog weg.