Granddaughter of Voldemort. (STOP)

4. Slytherin.

Alle blikken werden op ons gericht toen we de leerlingenkamer binnenkwamen, of eerder op Clarisse. Ik merkte hoe ze zich achter me verschuilde om zo de blikken te vermijden. Snel rechtte ik mijn rug toen Theo Noot op ons kwam afgelopen, hij was een jaar ouder dan mij. Hij was de knapste van zijn jaar, maar ook de meest verwaande. Hij was verwend en ijdel, zoals de meeste zwadderaars. Ook was hij één van de charmantste, hij stond erom bekend dat hij ook slim en sluw was. En in mijn vierde jaar had hij me mee gevraagd naar het valentijnsbal, hij had mijn eerste kus gestolen, maar had me toen alleen gelaten met de boodschap dat hij niet met me gezien kon worden. Zijn vader zou een relatie met mij nooit goedkeuren. Zijn woorden, niet de mijne. Sinds die dag had ik een zwak voor hem en nu kwam hij naar me toe gelopen voor het eerst in jaren. Ik voelde hoe mijn hart sneller ging kloppen. 

Hij glimlachte verleidelijk toen hij voor ons stond. 'Hey, Louise.' Zijn stem klonk als muziek in mijn oren. 'Dag, Theo,' zei ik en ik probeerde mijn stem zo neutraal mogelijk te laten klinken. Clarisse keek langs mijn rug naar de jongen voor me, daardoor herinnerde ik me weer wat mijn doel was. Theo was hier waarschijnlijk om met haar te spreken. 'Dus wie is je nieuwe vriendin?' Zijn ogen richtten zich op Clarisse en ik zag hoe ze triomfantelijk oplichten. Hij was hier dus voor Clarisse en met andere woorden voor haar vader. 'Clarisse Kruml, maar volgens mij wist je dat al, Theo,' zei ik bitter en ik voelde de teleurstelling in mijn borstkas branden. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en keek me aan. 'Waarom denk je dat, Louise?' Hij zette een stap dichter naar me toe en hij keek me intens in de ogen. Ik voelde mijn lichaam opspannen bij zijn nabijheid en hij wist dat maar al te goed. 'Omdat ik je maar al te goed ken, Theo. Je profiteert graag van anderen,' onze gezichten waren nu verschrikkelijk dicht bij elkaar, maar ik zou niet diegene zijn die zou wegtrekken. 'Ik zou niet durven,' zei hij en hij bracht zijn lippen naar mijn oor. 'Louise,' fluisterde hij verleidelijk in mijn oor. Ik had geen idee hoe het mogelijk was dat ik niet ter plekke smolt. Een kleine hand gleed in de mijne, wat me uit de betovering van Theo's ogen lokte. Ik keek naar beneden en zag Clarisse kijken met grote ogen. Ik slikte. Theo richtte ook zijn blik op het meisje.

'Weten jullie wie ons zal evalueren deze maand voor het Toverschool Toernooi?' vroeg hij met een glimlach, proberend om Clarisse op haar gemak te stellen. Nu was hij eindelijk op het punt gekomen dat hij wilde bereiken. Ik rolde met mijn ogen. Clarisse schudde haar hoofd en verborg zich weer achter me, Theo richtte zijn blik terug op mij. 'Laat haar met rust, Theo. Ze zal je toch niks zeggen,' zei ik hard, ik duwde hem aan de kant en trok Clarisse met me mee. We liepen de leerlingenkamer door richting de tafel waar mijn broer aan zat. Ik ging gaan zitten op een van de twee lege stoelen, Clarisse nam plaats op de andere. Aan de andere kant van de kamer zag ik Theo terug naar zijn vrienden lopen, verslagen wreef hij door zijn haren en ik voelde een steek door mijn hart gaan. Wat had ik gedaan? Nu zou hij me zeker niet meer leuk vinden, ik zuchtte en richtte me tot mijn broer. Die keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Wat moest Theo van je?' Mijn ogen werden groot en mijn wangen rood. Nog nooit had ik met mijn broer over Theo gepraat, hij had dan ook geen idee dat ik een zwak voor de jongen had. Ik herstelde me snel. 'Hij wilde profiteren van Clarisse voor het Toverschool Toernooi,' zei ik zo kalm mogelijk. Scorpius richtte zijn blik op het kleine meisje. 'Dus jij bent de dochter van Viktor Kruml?' vroeg hij. Ze knikte schaapachtig en keek met grote ogen naar de jongen. 'Gaaf! Kan jij ook zo goed zwerkballen?' vroeg Scorpius en ik zag hoe haar gezicht oplichtte. Ze knikte vrolijk. 'Ja! Mijn papa heeft het me direct geleerd, ik kon bijna eerder vliegen dan lopen,' zei ze trots en ze glimlachte breed. Ik vond het vertederend om te zien dat mijn broer haar met één zin op haar gemak had gesteld. 

Scorpius en Clarisse praatten nog wat over zwerkbal en besloten toen om een wedstrijdje toverschaak te spelen. Al snel wendde ik mijn blik af van het spel en ik trok mijn knieën op tegen mijn borstkas. Ondertussen keek ik door de leerlingenkamer, het groene schijnsel was afkomstig van het meer waaronder we ons bevonden. Mijn blik gleed over de sofa's, die naarmate de avond vorderde steeds leger begonnen te geraken. Twee paar bruine ogen keken naar me terug. Mijn adem stokte, maar ik kon mijn blik niet afwenden. Hij keek me hoogwaardig aan, ik wist niet hoe lang hij me al zo aankeek. Toch leek hij niet te verroeren toen mijn blik de zijne ontmoette. Ik zag hoe er één van zijn mondhoeken licht omhoog krulde, hij trok uitdagend zijn wenkbrauwen op. Snel wendde ik mijn blik af, ik voelde hoe mijn wangen rood kleurden. Even later keek ik terug en ik was teleurgesteld toen ik merkte dat Theo zijn aandacht al terug op zijn vrienden had gericht. 

Even later zat ik in één van de fauteuils een boek te lezen. Het had mijn volledige aandacht opgeslorpt en ik zat er volledig in verdiept. Daardoor merkte ik niet dat ik één van de laatste aanwezig was, een kuch wekte me uit mijn trance. Ik keek op om te merken dat iedereen weg was, behalve één persoon. Hij zat naast me in een andere fauteuil, hij keek me glimlachend aan. Theo. Ik knipperde verwonderd met mijn ogen. Waarom zat hij hier nog? Waarom keek hij naar mij? Wat gebeurde er? Mijn verstand kon het niet aan. Hij schoof wat dichter naar me toe, ik legde het boek op mijn schoot. Ik negeerde mijn zwetende handpalmen. 'Ik heb je wel door, hoor,' zei hij. Ik fronste niet-begrijpend mijn wenkbrauwen. 'Wat?' vroeg ik verward. Waar had hij het over? 'Beste vriendjes worden met de dochter van de organisator van het toernooi om zo er zeker van te zijn dat je gekozen wordt, slim en sluw.' Ik schudde onmiddellijk mijn hoofd. 'Nee, ik ben gewoon vriendelijk tegen Clarisse,' zei ik verdedigend. Hij lachte kil en stond recht. Hij liep op me af en zette zijn handen op de armleuningen, waardoor ik niet meer weg kon. Hij boog wat dichter naar me toe, zijn gezicht was dicht bij het mijne. 'Niet liegen, Louise,' fluisterde hij en zijn adem botste tegen mijn gezicht. Mijn hart sloeg een slag over. 

'Begrijp me niet verkeerd, ik bewonder je om je plan. Het is iets wat ik zou doen,' zei hij. Ik keek schaapachtig naar hem op. Mijn keel stond droog en zijn ogen keken me twinkelend aan. 'Ik heb een idee,' zei hij hees. 'Wat als jij er nu voor zorgt dat jij en ik gekozen worden als de kampioenen van zweinstein?' zei hij glimlachend. Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Waarom...Waarom zou ik dat doen?' vroeg ik. Ik wilde niet meedoen met het toernooi, laat staan dat ik Clarisse wilde dwingen om ervoor te zorgen dat ik en Theo werden gekozen. 'Daarom,' zei hij en hij drukte zijn lippen op de mijne. Hij verraste me en veel te vroeg trok hij zich weg. Daarna liep hij weg richting de trap, mij volledig in de war achterlatend.