Granddaughter of Voldemort. (STOP)

24. Letters

Ik begreep nog steeds niet wat er gisteren was gebeurd en waarom. Waarom zag ik mijn ouders en James'vader? Waarom werd die prachtige diadeem in het vuur gegooid? En waarom was die daardoor niet volledig gesmolten? Die avond praatten wij drieën nog uren na, verschillende theorieën werden bedacht, maar geen enkele leek logisch. James en ik besloten beiden een brief te sturen naar onze ouders met de vraag wat we hadden gezien. Hopelijk kregen we deze ochtend antwoord.

Vol spanning zat ik te wachten op de uilenpost, ik kreeg geen hap door mijn keel. En voor het eerst in mijn leven at ik mijn onaangeroerde ontbijt aan de griffoendortafel, vele vreemde blikken werden op me geworpen, maar die negeerde ik door tegen mijn twee vrienden te praten. James stelde me ondertussen ook voor aan zijn broertje Albus en zijn zusje Lily. Albus leek verlegen en had de hele maaltijd zijn neus in een boek, terwijl Lily vrolijk tegen me praatte en totaal niet beschaamd was over de dingen die ze vroeg. Toen ik uiteindelijk een hap nam van mijn cornflakes, kon Lily het niet laten om een ongepaste vraag te stellen. 'Louise, jij bent echt mooi en ik zie dat mijn broer je leuk vindt. Waarom worden jullie geen koppeltje?' Ik verslikte me bijna in mijn cornflakes en mijn wangen kleurden vuurrood. Net als die van James tegenover me. Torin barste in lachen uit en Albus keek voor het eerst op uit zijn boek, nieuwsgierig naar mijn antwoord.

Ik slikte alles door en kuchte even voor ik antwoord gaf. 'Omdat we gewoon vrienden zijn, niks romantisch, nee, nope, helemaal niets,' zei ik hoofdschuddend. James knikte instemmend toen Lily pruilend naar hem keek. 'Lily dat was zeer ongepast van je om te vragen,' zei hij belerend. 'Trouwens Louise heeft al een andere vis aan de haak geslagen.' Mijn ogen werden groot en ik tuitte woedend mijn lippen. Lily draaide zich glimlachend naar me om, een onmiskenbare twinkeling in haar ogen. 'Wie? Vertel me alles? Is hij knap? Is hij leuk?' Duizenden vragen werden naar mijn hoofd gegooid door het meisje. Gefrustreerd legde ik mijn hoofd op mijn armen. 'Zijn naam is Luka Kruml, één van de Bulgaren,' zei James glimlachend, hij negeerde mijn woedende blik, maar hij mocht niet verwachten dat hij zo makkelijk van me af zou komen. Ik trapte zo hard mogelijk tegen zijn schenen onder tafel en zelfvoldaan zag ik toe hoe de jongen ineenkromp van de pijn. Torin barste weer in lachen uit.

Lily bleef me vragen stellen, maar mijn aandacht, net als die van James (die hersteld was van mijn trap) en Torin (die buikpijn had van het vele lachen, maar het was de moeite waard), richting het dakraam. De uilen kwamen binnengevlogen en ik herkende onmiddellijk onze prachtige huisuil die een brief op mijn bord gooide. Ook bij James belandde er een brief, geleverd door een volledig witte sneeuwuil. Met trillende vingers opende ik de brief, James deed hetzelfde, terwijl Torin nieuwsgierig naar ons keek. Lily bleef doorpraten, maar het was net alsof ik in een glazen bokaal zat. Al het geluid rond me werd gedempt en ik concentreerde me op de woorden in het handschrift van mijn moeder.

Lieve Louise,

je brief kwam eerlijk gezegd als een verrassing, maar ik wist dat je op een dag iets te weten zou komen over mijn verleden en er vragen over zou stellen. Maar nooit had ik gedacht dat het zo vroeg zou zijn, ik was weliswaar van plan om alles te vertellen als de tijd rijp was.

Het is een complex verhaal en wat je beschreven hebt, is maar een miniem fragment van een veel grootser geheel. Ik heb uren nodig om alles uit te leggen, mijn diepste geheimen uit mijn jeugd en over je grootvader. Ja, wat je hebt gezien, heeft te maken met je grootvader, ook die diadeem. Je weet niet veel over hem, hij is inderdaad een gevoelig onderwerp voor me.

Ooit zal ik je alles uitleggen, maar de inhoud ligt te gevoelig om het neer te schrijven in een brief. Gebruik alstublieft je verstand, doe geen domme dingen en ga niet zelf op onderzoek uit. Je zal er dieper in verzeild raken dan je zou willen en je zal dingen ontdekken die beter verborgen blijven.

Sta klaar voor verrassingen deze week!

Nogmaals proficiat met je nominatie bij de kandidaten van het toverschooltoernooi, dagelijks kunnen we je volgen in de ochtendprofeet. Ook al wordt je niet de kampioen, wij weten dat je dat ook niet wil, je zal veel ervaring opdoen en je moet blij zijn met die kans. Een kans die niet velen is gegeven.

Je vader en ik willen nog zeggen dat we zeer veel van je houden, dat we je zullen steunen in alles wat er gebeurt. Doe de groeten aan je broer!

Mam en pap.

Het antwoord stelde me niet volledig tevreden en ik had zo het gevoel dat haar belofte maar een loze belofte was. Misschien zou ze het ooit vertellen, maar ik vermoedde dat ze het liefst van al zo lang mogelijk zal uitstellen. 'Er staat niet veel in, enkel dat het volledig is verbonden met haar jeugd en ook mijn grootvader. Het is overduidelijk iets duister en gevaarlijk,' zei ik tegen de twee griffoendors. 'Bij mij is het van hetzelfde, er staat niet veel nuttig in, ze zullen het nog uitleggen,' zei James. Ik rolde met mijn ogen. 'Ouders.' James overhandigde me zijn brief en ik las het snel door, het was iets korter dan de mijne.

James,

wij weten precies over wat je schrijft, maar je bent nog te jong om te begrijpen wat het allemaal inhoud. Ooit zullen we je alles uitgebreid vertellen. Het verbaast ons wel dat je vriendin, Louise Malfidus, geen informatie heeft over dit onderwerp. Blijkbaar ligt het na al die jaren nog steeds gevoelig.

Geloof me jongen, die tijden waren zeer duister, veel geheimen deden de ronde. Wat je hebt gezien, was op de avond dat ik de duistere heer heb verslagen. Het was een hectische avond, vele dingen zijn gebeurd en het is moeilijk om alles via brief uit te leggen.

Ik beloof je, een verdere uitleg volgt nog.

Vele groeten

pap.

Zuchtend legde ik zijn brief neer. 'We weten nu toch wel al dat het met Voldemort te maken heeft en dat het op de avond was dat hij werd vernietigd,' zei Torin enthousiast. 'Er moet meer te ontdekken zijn, misschien vinden we wel iets in de geschiedenisboeken van de bib.' James en ik keken hem beiden tegelijk aan. 'Wat?' vroeg hij onwetend. Hij begreep het niet dat dit onderwerp niet aan ons besteed was, onze beide ouders zeiden dat het gevaarlijk en duister is. We zouden onze neus er niet moeten in verdiepen. 'Laten we gewoon afwachten wat ze zullen zeggen als we hen zien. We moeten ons niet met zaken bemoeien die niet voor ons bestemd zijn,' zei ik. James knikte instemmend. 'Je zal moeten afwachten, maat,' zei hij en hij sloeg Torin zacht op zijn schouder, die zuchtte en keek mokkend voor zich uit.

De deuren van de grote zaal sloegen open en iedereen keek richting de bezoeker. Mijn mond viel letterlijk open en ik brabbelde iets onverstaanbaars. Torins ogen begonnen te glimmen. 'Nu heb je de kans om het te vragen,' zei hij. Ik keek nog steeds naar de persoon in de deuropening. Haar zwarte haren zaten zoals gewoonlijk opgestoken, maar een witte lok was nu duidelijk zichtbaar. Ze had haar oude zwerkbaluniform aan en een bezem in haar handen. Iedereen keek naar de dochter van Voldemort, mijn moeder.