Granddaughter of Voldemort. (STOP)

8. A devil and an angel.

De eerste schoolweek verliep niet zoals ik die had gepland. Ik had bijlange na nooit gedacht dat ik Theo Noot mijn vriendje zou kunnen noemen, maar evengoed had ik nooit kunnen denken dat de relatie tussen mij en Scorpius zo zou verslechteren. Hij had nog geen enkel woord tegen me gezegd deze week, ik kreeg enkel teleurgestelde blikken in mijn richting geworpen van hem. Meer en meer kroop ik terug in mijn schulp, Theo was de enige tegen wie ik praatte. Hij verbood het me ook bijna om tegen anderen te praten. Ik was van hem en alleen maar van hem. Natuurlijk wilde ik niets liever dan van hem zijn, dan zijn tedere lippen op de mijne te voelen, dan zijn warme adem tegen mijn huid te voelen botsen als hij me iets toefluisterde. Hij was de liefde van mijn leven en de enige die momenteel iets om me gaf, aangezien mijn broer me had verstoten.

Zondag kreeg ik een eerste brief. Het was van mijn moeder en blijkbaar was zij al volop op de hoogte gehouden door Scorpius.

Liefste Lou,

ik maak me zorgen om je, je broer heeft me een verontrustende brief gestuurd. Hij zegt dat je nu een vriendje hebt, natuurlijk ben ik blij dat je iemand hebt gevonden om lief te hebben. Dat is niet de reden waarom ik deze brief naar je zend. Blijkbaar heeft die jongen bepaalde dingen tegen Scorpius gezegd, die ertoe hebben geleid dat je broer je relatie niet steunt. Ik hoop met heel mijn hart dat je de juiste keuze maakt, laat je niet misleiden. Laat je niet gebruiken door deze jongen, het kan misschien zijn dat hij met de verkeerde intenties toenadering tot je heeft gezocht.

Ik hoop dat je alles snel uitpraat met je broer. Jullie hebben nooit lang ruzie kunnen maken. Nog veel plezier op school! Doe de groetjes aan je groottante van mij en van je vader.

We houden van je!

Gefrustreerd verfrommelde ik het stuk perkament, mijn moeder kende Theo nog niet, dus ze had geen enkel recht om over onze relatie te oordelen. Theo had gevoelens voor me, dat was ik zeker, waarom zou hij me anders zo beschermen. Wat dan met het toverschooltoernooi? vroeg een irritant stemmetje in mijn hoofd. Theo was gewoon een persoon die graag in de schijnwerpers stond en hij wilde gewoon graag meedoen aan het toernooi. Daarom vroeg hij mijn hulp, daarom wilde hij dat ik Clarisse zou overtuigen, maar daarvoor moest hij toch geen relatie met me aangaan. Nee, hij ging een relatie met mij omdat hij gevoelens voor me had, niet om me te gebruiken. Ik was de zijne. Ik gooide het stuk perkament in het vuur van de leerlingenkamer en hooghartig draaide ik me om.

Ik zat een boek te lezen, toen ik de jongens van het zevende hoorde binnenkomen. Snel legde ik het aan de kant en ik keek op, een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik de blonde jongen zag. De jongens jaagden enkele derdejaars weg uit de zetels en namen zelf plaats. Ik beet op mijn lip en legde mijn haar goed. Theo had me nog niet opgemerkt, maar ik hunkerde naar zijn aandacht. Zeker na het lezen van mijn moeders brief, ik moest haar woorden vergeten, aantonen dat het leugens waren. Theo had het niet graag dat ik bij hem was als hij bij zijn vrienden zat. Hij wilde niet dat ik voor hun tentoongesteld werd. Toch stond ik op. Zijn vrienden zouden me niets doen, dat was ik zeker. En als ze het zouden proberen, dan was ik sterk genoeg om hun tegen te houden.

Zo zelfverzekerd mogelijk liep ik op de luide groep af, een jongen met zwart haar merkte me op en het geluid verstilde. Het gelach en gepraat was volledig verdwenen toen ik eenmaal bij de zetel stond. Ik schraapte mijn keel. 'Theo?' Hij zat met zijn rug naar me toe. Zijn schouders gingen op en neer en ik hoorde gezucht. Traag draaide hij om, zijn wenkbrauwen waren opgetrokken en hij nam me in zich op. Ik had gehoopt op een glimlach, dat hij blij zou zijn me te zien. Niets was minder waar. 'Theo?' hoorde ik een van de jongens me hoog nadoen. De andere jongens lachten en ik zag hoe Theo's kaak zich aanspande. Ik sloeg mijn ogen neer en voelde hoe mijn wangen rood kleurden. Wees niet bang, ze zullen niet bijten. Ik moedigde mezelf aan en keek toen terug op recht in de ogen van Theo. 'Kan ik met je praten?' vroeg ik, mijn stem klonk minder krachtig dan ik het had gewild. 'Je vriendinnetje heeft je nodig, Theo!' Het was de jongen met het zwarte haar. 'Hou je bek, Claude,' siste Theo de jongen toe. 'Oeee!' riepen de andere jongens. Theo stond ondertussen op en nam mijn arm beet. Hij trok me mee richting de deur. Snel beende ik hem bij, de ruimte tussen ons overbruggend. Ik negeerde de spottende stemmen achter ons.