Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 34

We zijn eindelijk klaar met feesten en we lopen naar boven. Mijn benen kunnen niet meer staan en ik ben moe. Het was vandaag een magische dag. Alles was zo goed. Er was geen stress en niemand heeft aan Eichen gedacht. Eichen heeft van zichzelf ook niet laten horen.

Ik zucht.

Het maakt me eigenlijk bang. Ze weten waar we zijn, maar ze vechten niet terug? Weer voel ik een steek in mijn buik en ik val tegen Samuel aan.

"Wow wow Sophia. Zitten." Commandeerd hij me en laat me zitten. Ik zucht.

"Het is de kleine.. Ik voel steken. De hele dag al. Ze zijn nu alleen erger." Zeg ik. Weer voel ik een steek en ik slaak een gil door de pijn.

"Samuel ik moet deze jurk uit. Het kind komt." Zeg ik. Ik knijp mijn ogen dicht. Samuel knikt en helpt me de jurk uit trekken. Hij geeft me zijn t-shirt en ik doe hem aan en ga liggen en zucht. Weer voel ik een steek en gil ik weer.

"Ik ga je moeder halen." Zegt hij. Ik zucht en slik en knik dan naar hem. Hij loopt snel weg en na 1 minuut staat hij samen met mijn moeder in deze kamer.

"Ik wist het. Je kan je steken niet in controllen houden." Zegt ze. Ik zucht en knik dan. Ik begin te zweten en de pijn word erger en erger.

"Dit doet zo pijn." Zeg ik en probeer adem te halen. Samuel pakt mijn hand en kijkt me aan.

"Ik blijf altijd hier. Ik steun je tot het einde." Zegt hij. Ik glimlach naar hem en mijn moeder kijkt me aan.

"Het kan misschien lang duren voordat de baby komt. Haar pijn moet op het hoogst staan. Dan is ze klaar om te bevallen." Zegt mijn moeder. Ik knik.

Na 3 uur lang de pijn erger en erger voelen kijkt mijn moeder Samuel aan.

"Het is tijd Sophia. Duw het eruit." Zegt ze. Ik knijp mijn ogen dicht en probeer zo hard te duwen als ik kan. Ik knijp in Samuel's hand en sluit mijn ogen. Ik zweet heel erg en mijn hele lichaam doet pijn.

"Kom op Soof. Bijna." Zegt mijn moeder. Ik duw weer en probeer mijn best. Ik hoor baby gegil en ik laat mijn hoofd rusten en kijk in mijn moeders handen. Snel wikkelt ze het baby in een deken en legt ze het op mijn borstkas.

"Het is een meisje." Zegt Samuel en kijkt me blij aan. Ik glimlach. Onze kleine meisje.

"Hoe wil je haar noemen?" Vraagt Samuel en houdt haar dan vast. Ik glimlach.

"Sarah." Zeg ik en glimlach.

"Sarah is een mooie naam voor een mooie meisje." Zegt Samuel. Ik glimlach en knik. Ik kan niet geloven dat we familie Leijten zijn. We zijn een gezin. Ik krijg tranen van blijdschap. Samuel kijkt me aan en zoent me lang.

"Je maakt me elke dag blijer en blijer." Zegt hij en geeft dan weer een kus op mijn lippen. Ik glimlach.

"Sarah Leijten." Zegt hij. Ze heeft haar vader's ogen. Liv rent naar boven.

"Ze zijn hier." Zegt ze. Mijn hart stopt met bonken. Niet vandaag. Mijn dromen vallen uit elkaar. Samuel knikt en kijkt me aan en geeft Sarah aan me.

"Ik hou van jullie." Zegt hij en loopt snel weg voordat ik wat kon zeggen. Tranen stromen over mijn wangen. Wat moet ik doen?