Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 12

Ik zit nu al 3 weken in Nederland bij mijn moeder. Ik heb toch besloten om naar haar toe te gaan. ik heb nog al die tijd niks van Samuel gehoord. Bellen kan ik niet omdat ik zijn nummer niet heb. Heeft hij eigenlijk wel een nummer of eigenlijk een mobiel? Ik kan hem ook geen brief sturen omdat ik niet weet waar hij is. Is hij nog steeds in Eichen House? Of niet? Ik zucht gefrustreerd en loop heen en weer in mijn kamer. Ik maak me zulke erge zorgen. Ik hoor niks van hem..

"SOPHIA ER IS POST VOOR JE!" Roept mijn moeder. Ik schrik uit mijn gedachten en loop snel naar beneden en pak de brief die op de tafel ligt op. Ik maak het snel open en begin te lezen.

'Lieve Sophia. Het spijt me dat ik heel lang niks van me heb laten horen. Ik kom dinsdag naar je toe en dan gaan we terug naar Amerika ergens in Los Angeles. Kus Samuel.'

Ik krijg een warm gevoel en begin spontaan te huilen en druk de brief stevig tegen me aan. De brief ruikt naar hem. Ik heb hem zo gemist. Morgen komt hij. Dan zie ik hem weer. Ik zou niet weten hoe ik me moet gedragen... We hebben alleen gezegd dat we van elkaar houden... Ik bedoel we zijn geen stel...

"Hey lieverd waarom huil je?" Vraagt ze bezorgd. Ik schud lachend mijn hoofd.

"Mam dit zijn tranen van blijdschap. Ik ben blij." Zeg ik vrolijk en glimlach naar haar. Ik heb de 3 weken amper met haar gepraat. Ik heb niet goed kunnen eten en ik kon niet slapen. Ik dacht alleen maar aan Samuel.

"Awh dan ben ik super blij! Waarom ben je blij als ik vragen mag?" Vraagt ze. Ik knik.

"Mijn vriend komt morgen hier naar toe." Zeg ik blij. Wauw vriend? We hebben niks. We zeiden alleen een paar keer dat we van elkaar hielden en misschien meende hij het niet eens. Somber loop ik weer naar mijn kamer en laat me op het bed vallen. Waarom is dit zo moeilijk? Waarom moet ik verliefd worden op een gestoorde crimineel?! Met die gedachte val ik ik slaap.

"SOPHIA WORDT WAKKER ER IS IEMAND VOOR JE." Roept mijn moeder. Ik zucht en open slaperig mijn ogen en wankel naar beneden en doe de deur open en kijk diegene slaperig aan.

"Hmm." Zeg ik slaperig en hou mijn ogen een beetje dicht en hou mijn hoofd schuin.

"Euhm Soof.." Zegt een bekende stem nogal ongemakkelijk. Meteen doe ik mijn ogen en ben niet meer slaperig. Ik kijk degene blij aan en begin van geluk te huilen. Samuel. Samuel is er eindelijk. Na 3 weken zie ik hem weer. Na die fucking lange 3 weken. Ik sla mijn armen om hem heen en druk hem stevig tegen me aan.

"Ik moet je veel vertellen. Mag ik binnenkomen?" Vraagt hij. Ik knik snel en loop naar binnen. Mijn moeder glimlacht naar hem.

"Lilly. De moeder van Sophia en jij bent haar vriend zeker?" Vraagt mijn moeder aan Samuel. Ik kan mezelf wel slaan. Dit kan ze toch niet maken? En wat denkt Samuel wel niet? Samuel begint te lachen.

"Ja ik ben haar vriend Samuel." Ik kijk Samuel verbaasd aan en ik probeer om niet rood te worden. Ik trek Samuel aan zijn arm en we lopen snel naar boven. Als we in mijn kamer staan kust hij me.

"I missed you." Fluistert hij in mijn oor waardoor er kippenvel op mijn lichaam ontstaat.

"I missed you to." Fluister ik terug en zoen hem.

"Sophia. Nu even serieus... We moeten hier weg en wel heel snel anders vinden ze je hier en breng ik ook je moeder in gevaar..." Zegt Samuel en laat me los en pakt mijn koffer in. Wie zijn ze? En weten ze waar ik ben? Ik begin bang te worden. Bang dat door mijn schuld mijn moeder nu iets kan gebeuren...