Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 13

"Mam ik ga weg." Zeg ik snel en loop de trap af met Samuel achter me aan.

"Sophia waarom ga je nu al weg?" Vraagt mijn moeder en kijkt me verbaasd aan. Ik kijk weg en knijp mijn ogen dicht.

"Ik moet weg oke?! Vraag niet zoveel! Ik wilde nooit hierheen komen!" Roep ik kwaad. Ik doe mijn best om niet te huilen want ik meen dit allemaal natuurlijk niet... Ik moet gewoon de contact tussen ons breken. Samuel heeft me nog steeds niks uitgelegd. Hij heeft me nog steeds niet vertelt wat er eigenlijk gebeurd. Het enige wat ik doe is de hele tijd vluchten voor iets en ik weet niet eens voor wat?!

"Je kan niet gaan!" Roept mijn moeder kwaad. De tranen stromen over haar wangen en ze houdt me stevig vast bij mijn armen.

"Jawel en ik ga." Ik duw haar handen weg en loop het huis uit.

"Sophia wacht alsjeblieft!" Roept mijn moeder huilend en smekend. Ik sluit mijn ogen en begin te huilen maar stop niet met lopen. Als we bij de taxi zijn stap ik in en dan komt Samuel naast me zitten. Ik kijk mijn moeder aan en kijk snel weer weg. Ik heb haar gebroken... Ze voelt zich vast gebruikt.. Ik ben 3 weken bij haar gebleven en nu ineens ga ik weg met een jongen maar het is voor haar veiligheid. Ik doe het voor haar niet voor mij. Samuel houdt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in.

"Ik ben vandaag 20 geworden." Zegt Samuel en kijkt me aan en glimlacht zwakjes. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Gefeliciteerd met je verjaardag." Zeg ik nogal blij en geef hem een kus op zijn wang. Ik weet echt niet hoe ik me moet gedragen bij Samuel. Ik bedoel zijn we nou een stel of toch niet? Ik zucht en kijk naar buiten.

"Je hebt me nog steeds niet uitgelegd wat er eigenlijk allemaal aan de hand is." Ik speel met mijn vingers omdat ik bang ben voor zijn reactie. Ik weet niet hoe hij nu op dit gaat reageren.

"Sweetheart dat doe ik in Amerika wel." Hij houdt mijn hand vast en glimlacht naar me. Ik knik stilletjes en kijk naar buiten. Ik ga de koude Nederland verlaten en ga terug naar Amerika. Wat gaat me eigenlijk overkomen? Dat weet ik zelfs niet eens. Ik moet natuurlijk wel gaan werken en Samuel? Ik weet niet eens waar hij zijn geld vandaan haalt. Hoe betaalt hij dit allemaal? Hoeveel ik hier over na denk hoe meer ik Samuel verdenk.

---(Ze zijn in Amerika)

"Ik moet misschien echt naar mijn eigen appartement gaan." Ik draai me om en probeer de uitgang van dit grote huis te vinden.

"Nee je moet hier blijven. Je loopt gevaar!" Roept Samuel hysterisch.

"VERTEL ME DAN WAT ER IS!" Ik zie hem pas na 3 weken en ik wil niet boos zijn op hem dus laat staan ruzie hebben, maar ik wil weten wat er allemaal aan de hand is! Waarom loop ik gevaar?

"Ik kan je niet veel zeggen. Eigenlijk niks. Ik kan gewoon niks zeggen!" Roept hij kwaad en houdt me bij mijn boven armen vast.

"Dan ga ik weg!" Ik duw hem van me af en loop snel naar buiten. Dit is het niet waard. Dit allemaal niet. Ik heb mijn moeder gebroken achtergelaten voor hem! En hij kan me niet eens zeggen wat er aan de hand is?! Waarom is mijn leven in gevaar en waarom moet Samuel zo fucked up doen.. ouch... Hij is mijn vriend niet eens. Hij is niks van me.. Waarom doet de waarheid zo erg pijn? ....