Het is nu 3 weken geleden dat Samuel me heeft verteld over zijn familie en hoe hij in dit is terrecht gekomen. Er is niks gebeurd. We zijn veilig. Voor nu. Ik heb de besluit genomen om ook te leren vechten. Te leren hoe ik een wapen moet gebruiken. Ik train al 3 weken lang met Samuel en het gaat goed.
"Waar denk je aan prinses?" Vraagt mijn moeder. Ik kijk op en glimlach. Ze komt met een kop thee aan en een stukje taart. Ik haal mijn schouders op.
"Ik denk eraan hoe onze toekomst eruit ziet. Mam denk je dat we dit wel kunnen winnen. Een hele mafia gang tegen Mason, Samuel en mij. Als het aan Samuel ligt sluit hij me ergens op en laat hij me niet eens mee komen wanneer ze werkelijk gaan aanvallen." Zeg ik bezorgd. Mijn moeder zucht.
"Daarom zeg ik je. Laat hem gaan. Hij brengt je in gevaar." Zegt ze en legt de kop thee en bord met taart op de tafel. Ik schud gelijk mijn hoofd.
"Mam, ik hou van hem. Hij heeft me beschermt. Als hij er niet was, was ik allang al dood en kon je elke dag bloemtjes op mijn graf komen leggen." Zeg ik en zucht dan. Mijn moeder schrikt een beetje van mijn reactie.
"Sorry mam. Ik weet niet waarom ik zo humeurig ben." Zeg ik. De laatste drie weken ben ik best humeurig. Ik reageer soms te vel op dingen of heel overdreven. Wanneer ik een hap neem van mijn taart word ik misselijk. Ik ren snel naar binnen en dan snel door naar de wc en hurk neer en geef over.
"Sophia." Hoorde ik mijn nog zeggen. Na 1 minuut zie ik haar ook in de badkamer staan.
"Wat was de laatste keer van je menstruatie?" Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op.
"Ik weet het niet meer. 2 maanden geleden denk ik." Zeg ik en mijn valt stil.
"Sophia je bent zwanger." Zegt mijn moeder. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik kan dit nu niet hebben. Ik kan niet zwanger zijn. Ik kan niet weer zwanger zijn.. Niet.. Ik kan het niet beschermen.. net als laatst... Scott vermoordde zijn eigen kind.
Mason en Samuel komen binnen lopen met 2 mannen en 1 vrouw. Ik kijk mijn moeder aan en geef haar een blik om niks te zeggen tegen Samuel.
"Dit zijn oude vrienden van ons. Liv, Stefan en Marcel. Ze zijn tegen Eichen." Zegt Samuel en loopt dan naar me toe en knuffelt me. Ik glimlach naar hem.
"Ik ben Sophia." Zeg ik en glimlach dan naar hun. Ik kijk Samuel aan en kijk dan weer weg.
"Is er iets?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en ga naar boven. Ik weet niet wat ik moet doen. Eichen kan ons elke dag aanvallen... Ik kan niet 9 maanden wachten en dan pas Samuel helpen.. Ik zucht.
"Ga je me nu wel vertellen wat er is?" Vraagt Samuel. Ik schrik van hem en zucht dan.
"Samuel er is niks. Maak je geen zorgen." Zeg ik. Hij pakt mijn hand vast en trekt me naar zich toe.
"Zeg dat weer, maar kijk me nu dan aan." Zegt hij. Ik kijk weg.
"Dacht ik al. Vertel wat er is." Zegt hij. Ik knijp mijn ogen dicht en hoop dat dit gewoon een droom is en dat ik weer wakker word. Ik zucht en doe mijn ogen open, maar jammer genoeg is het geen droom.
"Wat is er Sophia? Je maakt me bezorgd." Zegt hij en kijkt me bezorgd aan.
"Ik ben zwanger Samuel. Je gaat vader worden." Zeg ik. Samuel kijkt me geschrokken aan.
YOU ARE READING
Psychotic || Samuel Leijten
Fanfiction''Hij heeft zijn moeder en zussen open gesneden en hun organen opgehangen op een waslijn..'' Zegt Stephanie. Ik kijk haar geschrokken aan. Welke monster zou dat zijn eigen familie aan doen? ''Waarom zou hij zijn eigen familie kwaad doen?'' Vraag ik...
