Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 30

"Je bent zwanger?" Vraagt hij. Ik knik.

"Je bent echt zwanger?" Vraagt hij weer. Ik zucht.

"Samuel... Ik weet dat het niet kan en ik-" Hij kust me op mijn lippen en tilt me op en draait me rond. Wanneer hij me weer op de grond laat staan kijk ik hem verward aan.

"Ik ben mijn familie kwijt geraakt Sophia. Deze kleintje in jouw buik is onze toekomst. Onze kleine familie." Zegt hij en zijn ogen stralen. Ik heb Samuel nog nooit zo blij gezien.

"Ik word vader." Zegt hij en kijkt me blij aan en zoent me weer. Hij hurkt zich neer bij mijn buik en raakt het zachtjes aan.

"Hey kleintje. Ik weet dat je nog klein bent en misschien kan je me niet horen, maar weet dat papa blij is dat je komt." Zegt hij en geeft me dan een kus op mijn buik. Ik glimlach.

"Samuel wat moet ik doen? Hoe kan ik jullie helpen?" Zeg ik en zucht. Samuel kijk me verbaasd aan.

"Hoe bedoel je helpen? Sophia ik laat je nooit vechten met Eichen. Nooit. Ik leer je alleen vechten en een wapen gebruiken als het nodig is. Als je in gevaar bent. Ik heb je al genoeg in gevaar gebracht. Niet dit keer en nu al helemaal niet. Je draagt onze kind." Zegt Samuel.

"Samuel, je kan me niet voor altijd beschermen. Ooit moet ik ook vechten om te kunnen overleven." Zeg ik. Hij kijkt me boos aan.

"Denk na Sophia. Je bent zwanger. Je kan niet vechten. Je kan niet dit doen. Je brengt jezelf en de kleine in gevaar." Zegt hij. Ik zucht. Hij heeft gelijk, maar wat moet ik dan doen?

"Sophia kijk me aan. We hebben al de kwart van Eichen vermoord. Ze zijn boos. Heel boos. Ze zoeken naar ons. Ze kunnen niet weten dat je zwanger bent ze gaan je vermoorden." Zegt hij. Ik zucht. Dat weet ik.

"En ik kan je wel geven wat je wilt." Zegt Samuel en grijnst. Ik kijl hem verward aan. Wat bedoeld hij hiermee?

"Weetje nog toen je zwanger was van Scott? Je zei dat hij je kon geven wat je wou, maar ik kon dat niet." Zegt hij. Ik glimlach.

"Ik hou van je." Zeg ik en kus hem op zijn lippen. Hij houdt me bij mijn heupen vast en laat zijn handen meer naar beneden glijden. Ineens hoor ik iemand hoesten. We kijken beide in de deur opening en we zien Liv staan.

"Sorry dat ik jullie stoor, maar Sam we moeten de rest ook nog halen." Zegt ze. Ik kijk Samuel vragend aan.

"De rest. Onze mafia. De goeie." Zegt Samuel. Ik kijk hem geschrokken aan.

"Zie het niet als een mafia. Zie het als mensen die samen komen om iemand terug te pakken." Zegt Samuel. Ik knik en hij geeft me nog een laatste kus. Liv kijkt me van top tot teen aan en loopt dan weg. Dat was raar. Ik ben blij dat Samuel blij is, maar ik ben het nog steeds niet eens met hem. Ik ga proberen om te vechten. Ik ga niet zwak blijven zitten.