Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 23

Als ik klaar ben met mijn werk, ga ik nog een keer langs de cel van Samuel. Mijn hoop verlies ik... Ik weet niet waar hij is. Hoe het met hem gaat? Of hij nog wel leeft... De tranen lopen over mijn wangen en ik slik ze weg. Ik moet me focussen op Stephanie. Ik denk dat ze meer weet, dan dat ze laat overkomen.

Ze maakt me erg bang en iets in haar ogen vertellen mij, dat zij weet waar Samuel is. Ik weet alleen niet hoe ik er achter kom.. Ik zucht. Hoe zal Samuel denken? slim? Ik zucht en ga even op een stoeltje zitten, die er staat.

Wat als ik bij haar thuis kan komen? Misschien dat ik dan wat vind? Als Samuel wist wat ik nu deed... dan wordt hij kwaad. Ik zucht. Ik heb antwoorden nodig. Of het nou gevaarlijk is of niet..

"Je kan niemand hier vertrouwen. Niemand niet." Hoor ik een vrouwen stem zachtjes zeggen. Ik kijk op en zie dezelfde vrouw, die me waarschuwde. Al vanaf het begin... Ik sta op en loop voorzichtig naar der cel toe. Bij der naam plaatje staat 'Ashley Rose.' Ik slik en kijk der aan. Ze glimlacht naar me.

"Niemand is hier te vertrouwen. Niemand niet." Herhaalt ze weer. Ik durf eigenlijk niet eens terug te praten of te zeggen wat ik wil van haar. Ik haal diep adem en kijk der aan.

"Wie zijn niet te vertrouwen?" Vraag ik. Meteen kijkt ze me recht in mijn ogen aan, waardoor ik schrik en naar achteren stap.

"Niemand meisje. Niemand is hier te vertrouwen!" Roept ze. Nee, ze moet niet gaan gillen of roepen anders kan ik niet met haar praten.

"Rustig. Wie bedoel je?" Vraag ik en kijk der aan. Ze begint te lachen, waardoor een angstig gevoel me bekruipt. Ik praat hier met een gestoorde crimineel. Straks heeft ze het nog over der zelf.

"Niemand is hier te vertrouwen. De gevangen wel." Sist ze kwaad. Ik kijk de verward aan.

"Wat bedoel je?" Vraag ik en hou der hand vast. Ze knijpt in mijn hand en laat het niet meer los.

"Niemand die hier werkt is te vertrouwen. Denk je echt dat iedereen die hier vast zit, iets heeft te maken met criminaliteit? Nee meisje nee." Zegt ze en laat me los en gaat op der bed zitten.

"Dat is zo. Jullie zitten hier vast, omdat jullie geestelijke problemen hebben en mensen daardoor hebben vermoord." Zeg ik en maak der cel open en ga er zelf in zitten.

"Jouw vriendje Samuel Leijten ook?" Vraagt ze en ik zie een gemene grijns rond om der lippen spelen. Ik kijk der aan. Hoe weet ze dit? Dat kan niet. Ik en Samuel hebben het aan niemand vertelt. Misschien Mason...

"Meisje geloof me. Eichen House heeft ogen en oren. Hier blijft bijna niks geheim." Zegt ze met een grijns.

"Ik weet niet of Samuel onschuldig is. Ik weet bijna niks over hem, maar we zaten hier niet over Samuel te praten." Zeg ik en kijk der strak in der ogen aan.

"Daar heb je gelijk in. Meid als je antwoorden wilt moet je naar het hart van Eichen House." Zegt ze en begint dan te gillen. Er komen mannen aan en halen mij snel uit de cel en geven haar een verdoving. Ik kijk verward en geschrokken toe.

Ik snap het niet. Als ik antwoorden wil. Moet ik naar het hart van Eichen House. Ik zucht. Als je eindelijk denkt dat een vraag is beantwoord, komen er nog duizenden vragen bij. Het hart van Eichen House...