Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 9

Samuel kijkt Scott kwaad aan maar slaat hem niet terug en ik weet niet waarom.

"SCOTT NEE!" Schreeuw ik kwaad en duw hem van Samuel af. Scott kijkt me kwaad en duwt me weg waardoor ik op de grond val en met mijn hoofd tegen de bed rand aanval. Samuel begint sneller te ademen en zijn ogen gaan van blauw naar zwart en ik zie geen emotie. Hij loopt naar Scott toe en slaat hem recht in zijn gezicht. Hij pakt hem bij zijn kraag vast en draait een rondje en gooit hem tegen de muur aan.

"ALS JE SOPHIA NOG MET EEN VINGER AAN RAAKT. IK ZWEER HET JE IK VERMOORD JE!!" Schreeuwt hij kwaad. Hij staat op en wankelt weg.

"Ik krijg je nog wel Sophia." Sist Scott kwaad. Ik sta op en wankel naar Samuel toe.

"Alsjeblieft wees kalm." Zeg ik zachtjes en hou zijn arm vast. Mijn benen trillen en ik kan niet meer staan. Ik ben geschrokken wat er net is gebeurd en ik heb pijn en ik niet eens normaal adem halen. Wat is er toch met Scott?

"Sophia gaat het?" Vraagt hij zachtjes. Ik knik en hou zijn armen vast.

"I-ik kan niet op mijn benen staan." Zeg ik zachtjes. In een keer tilt Samuel me op en legt me op het bed neer.

"Sophia. Je mag hem nooit meer zien." Zegt Samuel beslist. Ik zucht.

"Dat bepaal jij niet Leijten." Zeg ik en probeer op te staan maar mijn benen trillen nog steeds. Hij zucht gefrustreerd.

"Die jongen is gevaarlijk!" Roept Samuel hysterisch. Ik kijk hem vragend aan en lach dan. Is hij nu serieus? Scott en gevaarlijk?

"Dat meen je toch niet? Ik bedoel Samuel. Hij heeft je geslagen maar dat betekent niet gelijk dat hij gevaarlijk is." Zeg ik lachend maar ik stop met lachen als hij me nog steeds met een serieuze blik aan kijkt.

"Sophia. Je bent onschuldig en lief. Je bent een makkelijke prooi voor hem en Sophia kijk goed wie te vertrouwen is. Ook al ken je een persoon 3 jaar lang. Het kan zijn dat ze iets heel anders zijn." Zegt Samuel en kijkt me aan met zijn mooie blauwe heldere ogen. Wat bedoeld hij hiermee? Is Scott gevaarlijk? Hoe weet hij dat dan? Er spoken allemaal vragen door me heen maar ik weet dat ze allemaal onbeantwoord blijven omdat Samuel's ze toch nooit gaat beantwoorden.

"Bedoel je dat Scott niet te vertrouwen is?" Vraag ik. Hij knikt.

"Hij is niet te vertrouwen Sophia." Zegt Samuel.

"Maar ik ga hem toch weer zien. Ik woon bij hem." Zeg ik en zucht. Ik moet mijn kleren daar weg halen en ik ga in de weekend kijken voor een nieuwe appartement.

"WAT?! JE WOONT MET HEM?!" Schreeuwt hij verbaasd. Ik kijk hem geschrokken aan en knik dan. Hij houdt stevig mijn bovenarmen vast me zijn sterke handen en zijn nagels prikken in mijn huid.

"Samuel hou op!" Roep ik kwaad en sla zijn handen van me af. Wat heeft hij? Ik mag niet naar Scott. Ik mag niet bij hem wonen. Ik mag niet met hem omgaan. Wie denkt Samuel wel niet dat hij is?! Hij is mijn vriend niet!

"Ik ga weg." Zeg ik geïrriteerd en sta op om weg te lopen.

"Ga je naar hem toe?" Vraagt Samuel. Zijn stem lijkt gebroken.

"Misschien." Zeg ik geïrriteerd en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik weet niet wat hij wilt. Ik weet niet eens wat ik wil. Dit is zo verwarrend... Wij zijn verwarrend.

"Hou je nog van hem?" Vraagt hij kalm. Ik knik. Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik voel. Ik weet het echt niet en ik word gek. Misschien ga ik echt na 4 weken zelfmoord plegen. Misschien moet al zeggen dat ze me hier moeten opsluiten omdat ik niet weet wat ik voor Samuel voel en wat ik van Scott vind. Ik zucht gefrustreerd.

"Dag Samuel." En met die woorden loop ik uit zijn cel en loop naar buiten. Ik voel een nare gevoel in mijn buik en ik weet niet waarom. Is het omdat ik misschien Samuel gebroken heb achtergelaten? Of dat ik me alleen voel? Ik weet het zelf niet meer en dit pas de 2e week dat ik hier werk en de verpleegster ben van Samuel ben. Misschien ben ik al in de 3e week in de hemel...