Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 25

(A/N ik heb een nieuwe trailer voor Psychotic gemaakt!💙 en ja Lily Collins speelt geen Sophia Young meer. De nieuwe personage die dat doet is Crystal Reed❤)

Ik kijk ze aan en word banger dan dat ik was. Waar kwamen deze mensen vandaan? En ik, ik kan niks... Ik slik en wil langs ze lopen, maar ik word vast gegrepen door een man.

"Waar dacht je naar toe te gaan?" Vraagt hij. Ik slik en kijk weg.

"Naar huis?" Zeg ik vragend. Ik weet zelf niet eens of ik overtuigend over kom. Blijkbaar niet, want de man begint keihard te lachen. Ik slik nog is en probeer mijn hand los te trekken. Hij heeft geen recht om mijn hand vast te pakken. Ik duw zijn hand weg en stap naar achteren.

"Oh kleine meisje, kan voor zichzelf opkomen?" Zegt de man lachend. Zijn vieze lach maakt me misselijk. Hij was niet goeie dingen van plan. Als ik me achter me kijk zie ik dat de mensen alweer weg zijn. Ik zucht, dat is een stuk minder. Wie waren die mensen eigenlijk? Ook van de soort club die hier binnen zit? Ik kijk de man aan die nog steeds naar me staart met een enge grijns.

"Ik moet gaan." Zeg ik snel. Voordat ik hem iets laat zeggen, trap ik hem in zijn ballen en ren ik snel weg. Ik moet me kunnen verdedigen. Als het op vechten aankomt, kan ik niks... ik heb ooit op het sport boogschieten gezeten, maar daarmee kan ik mezelf toch niet gaan verdedigen. Ik loop snel naar huis en loop gelijk door naar mijn kamer en haal onder mijn bed een oude doos vandaan. Daar zitten mijn pijl en boog in. Mijn vader heeft het me geleerd en ik ben hem dankbaar. Nu heb ik iets, waarmee ik mezelf veilig kan houden. Vechten zou ook een goede oplossing zijn. Snel pak ik mijn laptop en zoek ik iemand die mij kan leren vechten.

Niets gevonden... ik kijk morgen wel. Vandaag heb ik teveel aan mijn hoofd en nog steeds weet ik niet waar Samuel is. Van zijn vriend Mason heb ik ook niks gehoord en voor de rest heb ik niks van Stephanie meegekregen. Er zijn zoveel vragen, maar zo weining mensen die het werkelijk kunnen beantwoorden. Samuel is hier de sleutel. Als hij me nou gewoon alles had uitgelegd... dan wist ik nu tenminste waar ik had moeten zoeken... Ik weet niet eens of hij nog leeft... of hij wel oke is.. hoe meer ik erover na ga denken hoe meer ik onzeker wordt en niet weet of ik hem wel kan vinden..

Ik word uit mijn gedachten gehaald door iemand die iets door mijn brievenbus gooit. Ik loop naar de woonkamer en pak het blaadje op en lees het.

"Stop met zoeken of je moeder gaat eraan."

Meteen doe ik de deur open en kijk ik om me heen of iemand zie en snel loop ik naar buiten, maar ik zie niks. Shit nee... ma.. snel ren ik naar binnen en pak ik mijn mobiel en tik het nummer van mijn moeder in. Het gaat een paar keer af, maar ze neemt niet op. Mijn hart versnelt. Wat als ik mijn moeder in gevaar heb gebracht, omdat ik zat te zoeken naar Samuel. Ik word er misselijk van en ik kan mijn ademhaling niet meer controleren. Ik voel de zweet druppels op mijn voorhoofd en veeg het snel weg. Ik pak snel mijn portemonnee en mijn sleutels en telefoon en loop snel naar mijn auto.

Sophia doe niet zo dom.. je bent in Amerika.. je kan nooit naar Nederland rijden. Snel loop ik weer naar binnen en pak mijn laptop en boek de eerste volgende vlucht naar Nederland. Hopelijk hebben ze mijn moeder met rust gelaten..