Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 3

Na een lange dag werken ben ik eindelijk klaar en kan ik naar huis gaan. Ik weet niet hoe ik Scott ga uitleggen over mijn zuigzoen, wetend dat hij boos gaat worden zucht ik en probeer ik er niet heel veel over na te denken. Scott is mijn vriend en ik vind hem leuk en wil hem niet verliezen door Samuel zijn idiote gedrag. Wanneer ik aankom bij mij en Scott's appartament, zie ik dat tv zit te kijken. Ik weet echt niet hoe ik dit tegen hem moet gaan uitleggen..

"Hey." Zegt Scott en kijkt me aan. Ik geef hem een warme glimlach.

"Hey." Zeg ik en loop naar hem toe en knuffel hem. Ik had dit echt nodig, na een lange dag met de gestoorde Samuel had ik echt mijn Scott nodig..

"Hoe gaat het met je?" Vraagt hij. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Hij vraagt bijna nooit aan mijn hoe het gaat en ben nogal verbaasd.

"Babe, ik bedoel ermee dat je met criminelen hebt gewerkt die een geestelijke beperking hebben, moet nogal vermoeind zijn?" Vraagt hij en ik lach en knik.

"Het was best wel normaal toen ik het van buiten zag maar toen ik naar binnen ging was het nogal oud en eng en niet echt iedereen is aardig daar en de patiënten zijn nogal vermoeiend en nogal eng om mee te werken." Leg ik uit en hij luistert. Hij kijkt me even aan en geeft me dan een kus en ik kus hem terug. Hij probeert met zijn hand onder mijn t-shirt te komen, waardoor ik zijn hand meteen stevig vast houd.

"Nee Scott." Zeg ik hijgend. Hij weet dat ik diet niet wil en toch blijft hij het proberem. Ik en Scott zijn al 2 jaar in een relatie maar we zijn nooit verder gegaan dan zoenen en daar wil ik het ook bij houden en vooral omdat hij het telkens probbeert, wat me nogal slecht laat voelen.

"Wat is dat?" Vraagt Scott en wijst naar mijn nek. Ik denk gelijk terug naar Samuel en voel mijn wangen rood worden. Shit. Wat moet ik tegen Scott zeggen?

"Laat het me eerst uitleggen" Zeg ik kalm. Hij fronst zijn wenkbrauwen en kijkt me kwaad aan. Ik weet dat hij niet naar mij gaat luisteren en in conclusies gaat springen.

"Wat valt er uit te leggen? Der is een zuigzoen in je nek?" Sist hij kwaad en kijkt naar mijn nek en ik weet hoe meer hij er naar kijkt hoe bozer hij gaat worden. Ik slik hoorbaar en kijk de andere kant op. Ik weet dat hij nog bozer gaat worden als hij er achter komt dat dit Samuel was en gaat hij een hele drama ervan maken. Hij heeft nooit is naar mij geluisterd. Ik besluit om stil te blijven.

"Verdomme Sophia antwoord!" Roept Scott kwaad. Ik deins geshrokken achteruit waardoor ik bijna val. ik vind het altijd eng wanneer hij boos is, hij maakt me bang.

"I-ik." Stotter ik. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen. Als hij kwaad is, is het altijd beter om stil te zijn..

"JE BENT VERDOMME VREEMDGEGAAN!" Schreeuwt Scott nu kwaad. Snel schudt ik mijn hoofd. Als hij het me nou liet uitleggen.

"UIT MIJN HUIS NU!" Schreeuwt hij kwaad en pakt me bij mijn pols en trekt me naar de deur en duwt me weg. What the fuck?

"Dag Sophia." Zegt hij zonder emotie in zijn stem. Hij slaat de deur keihard zich dicht. Mijn onderlip begint te trillen en ik begin te huilen. Het was zo makkelijk voor Scott om mij zo uit zijn leven te gooien. Ik haat Samuel, dit is allemaal gebeurd dankzij hem. Ik heb geen idee waar ik naar toe moet gaan. Zuchtend ga ik tegen de muur aan leunen en ga op de grond zitten. Voordat ik het weet val ik in slaap.

_

Ik word wakker en zie dat onze buren mij raar aankijken. Ik besteed er geen aandacht aan en loop onze appartement binnen. Ik weet zeker dat Scott nog lig te slapen. Ik moet hier weg. Gewoon voor altijd. Dit is niet de eerste keer dat hij me uit huis heeft gezet. Dit doet hij vaker als we ruzie hebben om de kleinste dingen. Ik loop snel naar de badkamer en fris me helemaal op en loop snel weer naar mijn werk oftewel Eichen House. Ik loop naar de balie en dezelfde man zit er weer.

"Ik moet bij Mevrouw. Everdeen zijn." Zeg ik. Hij knikt en staat op en loopt weer dezelfde richting naar haar kantoor. Hij klopt op de deur en laat me naar binnen.

"Aah Sophia Young. Hier is je uniform." Zegt ze en overhandigd me de lelijke uniform. Ik knik vriendelijk en loop dan weg. Ik ga naar de kleedkamers en kleed me snel om en pak het pasje en loop naar Samuel's cel. Of ik het nou wil of niet. Ik moet voor hem zorgen. Ik ben zijn verpleegster.

"Je bent er weer." Zegt Samuel en knipoogt naar mij. Ik negeer hem en noteer wat dingen en maak dan de cel open.

"We gaan vandaag een paar testjes doen." Zeg ik en glimlach nep naar hem. Hij kijkt me onderzoekend aan maar loopt met me mee. Hij moet deze test doen, laatst toen hij deze test had was het ongeveer 1 maand geleden en je moet deze test om de week krijgen zodat we de veranderingen kunnen noteren en dit is ook hoe ik hem terug wil pakken over wat hij heeft gedaan. Dit gaat hij niet aan zien komen.