Psychotic || Samuel Leijten

Hoofdstuk 4

We lopen door een lange gang. Het ziet er best eng en oud uit, waarschijnlijk moeten ze het herbouwen, want de muren zijn best roestig. We lopen de vierde kamer in en Samuel gaat naar de testkamer en ik sluit de deur achter hem dicht en kijkt me aan.

"Wat gaan we doen?" Vraagt Samuel als hij in de testkamer zit, niet wetend dat ik hem opzettelijk pijn ga doen.

"De test die je om de week moet krijgen." Zeg ik en probeer niet gemeen te klinken. Ik begin al spijt te krijgen en wil dit al niet meer doen..

"Nee! Nie-" Voordat hij zijn zin af kan maken druk
ik op een knop waardoor je een lange en geïrriteerde piep hoort, in zijn kamer. Hij begint te schreeuwen en probeert het te laten stoppen. Ik kan het horen, maar niet zo hard als hem. Ik moet alles noteren wat hij gaat doen of zeggen en zet het gepiep harder en hij begint te slaan tegen de muren en schopt tegen de muren aan. Ik begin spijt te krijgen en wil al stoppen, zelfs ik kan het niet meer aanstaan en ik sta buiten zijn test kamer. Wat voor test is dit? Het is alsof ze expres de patiënten pijn willen doen.

"STOP!" Schreeuwt Samuel en begint dan weer te schoppen tegen de muren en slaat tegen de muur aan, en blijft even staan. Ik zie dat zijn knokkels wit zijn en ze bloeden. Nee, dit gaat te ver. Hij zit te bloeden. Wat heb ik gedaan. Ik zet de nare geluid uit en loop gelijk naar binnen toe, waarschijnlijk gaat hij best boos zijn, ja dat is mijn schuld.

"Samuel, je moet rustig aan doen." Zeg ik zachtjes en kijk dan naar zijn handen. Hij kijkt me geïrriteerd aan en ik weet als hij de kans had om mij nu iets aan te doen, had hij het gedaan.

"Wat is er?" Vraag ik na een lange stilte, want het is nogal ongemakkelijk om hem aan te kijken en day hij niks zegt. Ineens begint hij te lachen en ik kijk ik hem verbaasd aan. Waarom zit hij te lachen?

"Wat ben je een goeie verpleegster, zo dom dat je de deur open laat en het pas op de bureau laat liggen en weetje? Ik kon nu gewoon makkelijk ontsnappen." Zegt hij met een gemene grijns op zijn gezicht en ik schrik. Hij heeft gelijk, hij kon nu ontsnappen, maar deed het niet, waarom? Ik loop naar de deur om naar buiten te gaan, maar Samuel haalt me in en sluit de deur achter ons dicht, zonder een pas of iets om uit deze test kamer te komen. Waarom Samuel?

"Wat doe je?! Nu kunnen we er niet meer uit!" Roep ik kwaad en hij kijkt me aan en begint te lachen. Het is alsof hij het leuk vind om mij boos te zien.

"Dat weet ik, schat." Zegt Samuel met een gemene grijns op zijn knappe gezicht. Er gaan rillingen over mijn rug heen, wanneer de woorden uit zijn mond ontsnappen. Hij maakt me zo bang en ik weet dat hij dit met opzet doet, zodat ik zelfmoord pleeg of weg ga en hem met rust laat. Ik heb geen idee wat hij gaat doen, gisteren gaf hij mij een zuigzoen en vandaag heb ik geen idee. Samuel loopt naar mij toe en ik deins gelijk terug naar achteren.

"Blijf weg!" Roep ik geïrriteerd en hij lacht nu nog harder, alsof dit leuk is, leuk om iemand dood bang te maken. Ik heb nu liever ruzie met Scott dan opgesloten te zitten met een gestoorde crimineel, als Samuel.

"Maar ik ga je niks doen." Zegt hij en drukt me heel snel tegen de muur aan. Ik kijk hem bang aan en begin sneller te ademen en kijk Samuel recht in zijn mooie blauwe ogen aan. Hij is zo mooi, maar zo lelijk van binnen...

"Wat ga je doen?" Vraag ik bang en kijk dan weg. Ik wil het niet eens meer weten... Hij is zo anders dan de andere patiënten hier, hun weten niet eens wat ze doen en Samuel, hij wel. Hij weet wat je bangt maakt en hij weet hoe hij het moet doen om je weg te halen uit zijn buurt.

"Ik wil genieten van je maar dat kan ik niet hier doen." Zegt Samuel en trekt een nep sip gezichtje. Wanneer hij dat zegt kijk ik hem met wijde ogen aan. Hij is ongeloofelijk en ik begin boos te worden, nee razend.

"Hou je mond." Snauw ik kwaad. Hij begint weer te lachen. Zijn lach geeft me altijd rillingen over mij hele lichaam en maakt me bang, want wanneer hij lacht weet hij dat hij je of pijn doet of bang maakt en hij geniet ervan.

"Doe niet alsof je niet hiervan geniet, Sophia. Ik weet dat je dit leuk vindt, leuk dat iemand je zo kan laten voelen, leuk dat ik je hart sneller laat kloppen." Zegt Samuel en kijkt me aan. Hij drukt zijn lippen tegen de mijne aan en ik probeer hem weg te duwen, maar hij is veel sterker dan mij. Ik schop hem in zijn grote vriend, waardoor hij naar achteren deinst en zijn handen voor zijn grote vriend houden en krimpt in een en ik kan zien dat het pijn deed bij zijn gezicht uitdrukking.

"Geloof me. Om mij bang te maken, maak je me alleen sterker. Ik ben niet bang van je." Zeg ik en kijk hem zelfverzekerd aan. Ik was net nog paar minuten geleden bang van hem, maar ik weet dat Samuel ook gevoelige plekken heeft. Als ik die raak dan ben ik zo de sterkste hier. Hij kijkt me kwaad aan en staat op en loopt dreigend op me af. Oh my god..

"DAN MAAK IK JE BANG!" Schreeuwt hij kwaad terwijl hij me stevig in mijn bovenarmen vast grijpt. Ik slaak een gil, want ik hem nog nooit zo gezien. Ja hij maakt me bang in zijn rare enge manier, maar dit hem woedend op mij af zien te komen is de eerste keer en het maakt me bang.

"Laat me los." Zeg ik en probeer me los te rukken maar het doet alleen maar pijner als ik beweeg. Hij reageert niet en kijkt me kwaad aan en knijpt nog harder in mijn bovenarmen. Ik voel zijn nagels prikken in mijn huid en ik zweer ik ga zijn handdrukken kunnen zien en als hij niet ophoudt breekt hij nog mijn armen.

"Je doet me pijn..." Zeg ik zachtjes en kijk hem met mijn betraande ogen aan. Even lijkt het alsof we beide in een trans zijn. Een kleine traan valt naar beneden en ik volg met mijn ogen waar op die valt, Samuel's hand. Ik kijk hem snel aan en hij lijkt dan uit zijn trans te komen en laat me snel los. Ik kijk naar mijn armen en zie dat het bloed. Ik slik een paar keer en veeg ruw mijn tranen weg. Als hij het zo wilt spelen, krijgt hij het ook. Ik ga niet zomaar opgeven op mijn baan door hem.

"Wat wil je nog meer doen?!" Roep ik kwaad en kijk hem aan. Hij kijkt me niet begrijpend aan en is zeer verbaasd bij mijn uitbarsting.

"Reageer je woede op mij af." Zeg ik vastbesloten. Hij kijkt me verbaasd aan en voor even denk ik dat hij 'nee' gaat zeggen, omdat het lijkt alsof hij dit niet wilt doen..

"Owh baby, als ik dat doe ben je allang dood." Zegt hij en een kleine lach verlaat zijn mond en ik kijk hem geschrokken aan. Nu ben ik ervan overtuigd dat Samuel Leijten een geestelijke beperking heeft..