Hayalet Dünya [Hayalet Serisi #3]

23. Bölüm 'Hikaye'

Selamünaleyküm,

Yeni bölümü koymadan önce şimdiden bir haber vermek istiyorum. Cuma günü yeni bölüm gelmeyecek. Büyük olasılıkla Cumartesi de gelmeyebilir; o gün (ayıptır demesi) doğum günüm (o gün Akça'nın da Doğum günü ;) ) olduğundan zamanı kendime ayırmaya niyetliyim. Cuma günü için bahanem de bildiğiniz gibi genelde akşam saatlerine doğru yazma durumunda oluyorum ve o gün de Payitaht Abdülhamid dizi var. Sırf bölüm yazacağım diye diziyi unuttup, iki bölümü kaçırdım üst üste. Karar aldım Cuma günleri yazmayacağım. Hatta belki Diriliş yüzünden Çarşambaları. Gerçi benim sağım solum belli olmaz, içimden gelirse yazarım da ama yazmaz isem nedenini şimdiden biliyorsunuz. :D

Kocaman öpüldünüz.

DİPÇE: Medya'da bölümde anlattığım hikayedeki avcı kız var. Okuyun anlarsınız. :P

__________

           

Akça sessizce dışarı bakıyordu. Son birkaç gündür de bu sessizliğini koruyordu. Pars o gün konuşmak istemişse de Akça müsade etmemişti. Konuşacak ya da dinleyecek hali yoktu. İstediği tek şey hamileliğine ve Pars'ın içten pazarlıkçı tertiplerine alışmaktı. Çocuk sahibi olma fikrine alışması kolaydı ama sevdiği adamın aslında kendisini sevmediği ve sırf güç ve güvenlik elde etmek  için kendisiyle evlendiği gerçeğini nasıl hazmedecekti, onu bilmiyordu.

Berkut, dikiz aynasında arada bir kızına bakıyordu. Pars'ın aksine o, kızı ile konuşmaya yeltenmemişti. Onu teselli etmek için söyleyebileceği hiçbir şey yoktu. Belki doğru olduğuna inanmadığı şeyleri yani Akça'nın duymak istediği şeyleri söyler ve onu avuturdu ama yalanlar, kızını korumaya kafi gelmezdi. Aksine yarasının üstünü geçici olarak bir şeyler örtmüş olurdu ve illeride muhakkak o yara daha fazla canını yakacaktı. Bu yüzden yarasına şimdiden tuz basıp, acısını doya doya yaşaması gerekirdi. 

Annesi öyle derdi. "Oğlum, ne olursa olsun kendine dahi her daim gerçekleri söyle. Yalanla kendini bir süre avutursun ama ileride daha kötü incinirsin. Gerçekler her zaman acıdır ama en azından seni incinmeye karşı kouyacaklardır."

Berkut, şu an annesini yanında olmasını çok isterdi. O olsaydı belki de en başta en yakın dostuna karşı bu günahı işlememiş olur; onlar hayatta, kızı da güven içerisinde olurdu. Çünkü biliyordu ki annesi, sonuna kadar babasına karşı gelip, Berkut'un yanında yer alır ve onu en doğru şekilde yönlendirirdi. Berkut, toyluğun verdiği tecrübesizliğinin acısını çekiyordu. Kabul etmek istemese de Pars denen çocuk haklıydı. Ondan hoşlanmama nedeni ona günahını hatırlatmasıydı. Eğer geçmişteki yanlış kararı almasaydı Pars da şimdiki olduğu kişiden daha iyi bir adam olur muydu? Kızının sevgisini hak eden bir adam? Bazı anlar bu genç adamda dostu Tuğrul'u bazen de Aybörü'yü görüyordu. İkisine de hem çok benziyor hem de hiç benzemiyordu. 

Balaban direksiyon başındaydı. Berkut ile dönüşümlü olarak kullanıyorlardı. Araba içerisindeki sessizlik adamı öyle rahatsız etmişti ki bir ara müzik açmaya yeltenmiş ama Aldacı, Balaban'ın müzik zevkine dil uzatmıştı. İşin kötü yanı Aldacı'nın müzik zevkinden de Balaban hoşlanmamıştı. Bir avcıyla tartışmanın akıllıca olmadığına kanaat getirince radyoyu kapamaya kararı almanın en doğru karar olduğunu düşündü. 

Ölüm sessizliğini bozma umuduyla sohbet konusu açmaya da yeltenmişti ama bu çabaları da boşa çıkmıştı. Akça keyifsizdi ve o gün ki olaydan beri konuşmuyordu. O konuşmayınca Pars zaten çenesini açmıyordu ki zaten Balaban, sohbet çemberi içerisine onu almayı reddediyordu. Onu bu arabaya bile almazdı da... Avcılar ise ilginç şekilde sessiz çıkmıştı. Oysa daha önce çok avcı tanışımtı ve hepsi de kafa adamlardı. Elbet kendilerine has o çok kibar ve saygılı konuşma tarzlarına alışıp, arayı ısıttıktan sonra. Berkut'a gelince... Gören de göbek bağı kızıyla kesilmiş zannederdi. Akça gülünce gülüyor, somurtunca somurtuyordu. Çocuğu ile bu kadar yapışık ikiz gibi hareket eden bir ebeveyn görmemişti. Algün de Balaban'ı tek büyütmüştü ama anne oğul arasında bu denli aşırı bir bağ yoktu. Kız evlatların babaları için ayrı bir değeri olduğu tezi böylece doğrulanmıştı.