Παλεύοντας για την ευτυχία!

30. Εντάσεις!

Στέφαν!

Μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα δίπλα μου την Δέσποινα και τον Κώστα πολύ αναστατωμένους. Ήθελα να ήταν δίπλα μου η Δάφνη εκείνη να έβλεπα πρώτα. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου δύο φορές και τότε σκέφτηκα το ενδεχόμενο να έχει πάθει κάτι εξαιτίας της Ναταλίας και όσο εγώ ήμουν στο χειρουργείο εξαιτίας της σφαίρα που δέχτηκα. Να μην την έσωσα  τελικά.

"Στέφαν ξύπνησες;"μου είπε η Δέσποινα με μια ανακούφιση στην φωνή της.

"Που είναι η Δάφνη;" ρώτησα εγώ με απορία και ανησυχία. " Γιατί  δεν είναι  εδω;" την έψαχνα  σε ολο το δωμάτιο  με τα μάτια μου,  επειδή  δεν μπορούσα  να κουνηθώ  ακόμα.

Εκείνη δεν μου απάντησε αμέσως. Κοίταξε τον Κώστα σαν να μην ήξερε τι θα μου πει και ύστερα σηκώθηκε, τον πλησίασε και άρχισαν να ψιθυρίζουν. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και με πλησίασε και ο Κώστας.

"Πως είσαι Στέφαν; πονάς κάπου; να φωνάξω τον γιατρό;"

"Εγώ είμαι καλά. Γιατί δεν μου απαντάτε όμως; που είναι η Δάφνη; γιατί δε είναι δίπλα μου; είναι καλά; της έκανε  κάτι  η Ναταλία;" ρώταγα εγώ επειδή βρισκόμουν σε πλήρη άγνοια και τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπο και των δύο.

"Η Δάφνη δεν άντεξε τις ώρες που ήσουν στο χειρουργείο, όλη την αναμονή και την ένταση της ημέρας και λιποθύμησε στην αγκαλιά μου. Ο γιατρός την πήρε για εξετάσεις μόλις συνήλθε και εκεί διαπιστώσαμε πως είναι έγκυος." Ξεκίνησε να μου εξηγεί ο Κώστας.

"Στέφαν θα αποκτήσετε παιδί με την Δάφνη. Θα έχεις το δικό σου παιδί. Η Δάφνη  είναι  έγκυος." Μου έλεγε η Δέσποινα με έναν ενθουσιασμό για αυτό το νέο.

"Παιδί;"ρώτησα εγώ μήπως δεν είχα ακούσει καλά ή μήπως κάτι δεν είχα καταλάβει.

"Ναι Στέφαν, ένα παιδί δικό σου και της Δάφνης." Μου απάντησε η Δέσποινα και τότε ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπό μου συγκίνησης.

"Ένα παιδί. Δεν το πιστεύω. Ένα δικό μου παιδί. Θα γίνω πατέρας.  Τίποτα δεν μπορεί να μου χαλάσει αυτήν την ευτυχία." Έλεγα εγώ και έκλαιγα και χαμογελούσα από χαρά και ευτυχία. Σαν να ημουν εγω ενα παιδί.  Ηθελα να πιάσω  την Δάφνη  και να την αγκαλιάσω.  Μου δίνει  αυτο που ήθελα περισσότερο  στην ζωη μου.  " Θέλω  να την δω."

"Πρέπει να σου πούμε και κάτι άλλο. Ο γιατρός  μας το απαγόρεψε λόγω της  κατάστασής σου. Μολις συνήλθες απο μία  δύσκολη  κατάσταση. Όμως  πρέπει να  το μάθεις.  " ξεκίνησε  τον προλογο η αδερφή μου και δεν μου αρεσε αυτό.