Παλεύοντας για την ευτυχία!

27. Στην αναμονή!

Δάφνη!

" Οχι  εκείνος  δεν πέθανε." Είπα  εγω κια γονάτισα  κάτω. Κατάφερα  να ξεφύγω  απο τον Άγγελο και  να πάω  κοντά του. "Στέφαν μίλα μου. Στέφαν σε αγαπάω Στέφαν." Του έλεγα κλαίγοντας από πάνω του και χαιδεύοντας το πρόσωπό του. " μίλα μου  αγάπη μου." Τα δάκρυά μου  έβρεχαν το πρόσωπό του. " δεν μπορώ να  σε χάσω  Στέφαν. "

"Σε αγαπάω Δάφνη." Μου είπε με όση δύναμη είχε ακομα.

" Κάποιος  ενα ασθενοφόρο. Δας παρακαλώ." Ελεγα με τα χέρια μου  γεμάτα  από  αίμα.

"Στέφαν;" έλεγε  η Ναταλία με τα χέρια της να τρέμουν. Δεν θα πείραζε ποτέ  τον Στέφαν  εκείνη. Ήθελε μονάχα να κάνει  κακό  σε εμενα.

"Στέφαν μην κουράζεσαι θα γίνεις καλά. Είμαι δίπλα σου αγάπη μου. Δεν σε αφήνω Στέφαν μόνο σου." Του έλεγα καθώς  τον μετέφεραν  στο ασθενοφόρο.

Η Ναταλία  τότε  μπήκε  στο  αυτοκίνητό της για να ξεφύγει  και να μην την συλλάβει  η αστυνομία. Ο Άγγελος  την είδε  και την ακολούθησε με το δικό του. Το μυαλό μου  ομως ηυαν μόνο  στον Στέφαν. Ένιωθα  τόσο  ένοχη . Η εκδίκησή μπυ τα φταίει ολα.

"Μπορώ να μείνω δίπλα του;" τους ρώτησα εγώ και αφού δέχτηκαν , ένας από αυτούς με βοήθησε να ανέβω.

Του κράταγα το χέρι και έκλαιγα με λιγμούς μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο. Δεν ήθελα να πεθάνει ο Στέφαν. Δεν θα το άντεχε η συνείδησή μου και κυρίως η καρδιά μου. Δεν θέλω να τον χάσω.  Του φίλησα  το χέρι  με τα δάκρυά μου  να κυλούν. 

"Συγχώρεσέ με αγάπη μου  για αυτό  που  σου έκανα. Συγχωραμαι."

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο οι γιατροί τον ανέλαβαν αμέσως και τον έβαλαν εσπευσμένα στο χειρουργείο. Εγώ κάθισα σε μια καρέκλα να κλαίω και να κλαίω ασταμάτητα. Προσπαθούσα να  επικοινωνήσω  με την Δέσποινα και η φωνή μου δρν έβγαινε.

{...}

"Τινσου έκανα  αγάπη μου;" Έλεγα συνέχεια μέσα από τα κλάματα όταν με βρήκε η Δέσποινα και ο αδερφός μου.

"Πως είναι ο Στέφαν;" με ρώτησε η Δέσποινα ενώ κάθισε δίπλα μου.

"Τον έχουν μέσα οι γιατροί. Δεν ξέρω τίποτα άλλο." Της απάντησα και ύστερα έσκυψα και πάλι το κεφάλι μου. "Δέσποινα εγώ φταίω. Εγώ. Δεν έπρεπε να εκδικηθώ την Ναταλία. Εγώ φταίω. Εγώ. Τι με έπιασε; και όλα αυτά τα πληρώνει άδικα ο Στέφαν." Έλεγα και έκλαιγα ενώ εκείνη με πήρε αγκαλιά για να με παρηγορήσει. " σκότωσα  τον Στέφαν."