Παλεύοντας για την ευτυχία!

28. Ο πραγματικός Άγγελος!

Άγγελος!

"Αγάπη μου. Άγγελε. Ευτυχώς ήρθες." Μου είπε η Ναταλία μόλις με είδε να την επισκέπτομαι στο κρατητήριο. Ήρθε  αμέσως  προς την πόρτα  και  κράτησε  τα κάγκελα.

"Τι ξαφνικές αγάπες είναι αυτές Ναταλία;" έλεγα  εγω χαμογελαστός επειδή ένιωθα  ικανοποίησή.

"Αχ Άγγελε σε χρειάζομαι πολύ αυτή την στιγμή. Πρέπει να  με βγάλεις  απο εδώ."

"Αυτό θέλω και εγώ να με χρειάζεσαι. Ναταλία δεν πρόκειται να κουνήσω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για να βγεις από εδώ μέσα. Και για να γίνω  πιο συγκεκριμένος. Εγω σε έκλεισα  εδω μέσα."

"Τι λες ; Άγγελε δεν σε αναγνωρίζω. Εγώ είμαι η Ναταλία , η γυναίκα σου. Αυτή που αγαπάς."

"Όχι δεν είσαι η γυναίκα που αγαπώ. Είσαι γυναίκα μου μόνο στα χαρτιά και μόνο οπότε το θυμάσαι εσύ. Δεν σε αγαπάω εδώ  και  πολυ καιρό. Αυτή που αγαπάω είναι η Δάφνη. Μπορεί κάποτε να ήμουν τυφλός για σένα, να έκανα  οτι εσυ μου ζητούσες , αλλά όλα έχουν αλλάξει τώρα. Αν το είχα καταλάβει αυτό νωρίτερα δεν θα πλήγωνα έτσι την Δάφνη. Και ακόμα δεν με έχεις μάθει. Δεν ξέρεις ποιος είμαι."

"Δάφνη Δάφνη Δάφνη. Σε όλα η Δάφνη. Πάντα πρώτη και πάνω από εμένα η Δάφνη. Κουράστηκα να ακούω το όνομά της. Δεν αντέχω να σκέφτομαι πως τους δύο άντρες που έχω αγαπήσει θέλουν εκείνη. Και αυτός ο ηλίθιος ο Στέφαν μπήκε μπροστά της για να την σώσει και με εμπόδισε να την σκοτώσω."

"Είσαι εδώ επειδή σου αξίζει να είσαι. Αυτή είναι  η θέση  που σου αρμόζει.  Μου ζητάς να σε βοηθήσω ενώ έχεις απειλήσει εκείνη την κοπέλα. Δεν θα το κάνω αυτό. Και δεν είναι ο μόνος λόγος που σε αφήνω εδώ μέσα. Σε αφήνω για να μάθεις τι θα πει εκδίκηση. Εμένα η εκδίκησή μου είναι να σας καταστρέψω όλους. Ξεκίνησα με εσένα και σε έκλεισα εδώ μέσα. Σε έκανα να με χρειάζεσαι και εγώ να μην σε βοηθάω και να το χαίρομαι. Τον πατέρα σας εγώ τον επηρέασα να αλλάξει την διαθήκη για να σε τιμωρήσω και να βοηθήσω την Δάφνη. Μετά τον σκότωσα εγώ ο ίδιος ρίχνοντας κάτι στον καφέ του που να μην φανεί στο αίμα του για να μην με ανακαλύψουν."

"Εσύ τον σκότωσες; " με ρώτησε και τότε έβαλε τα γέλια." Πες το αυτό στην Δάφνη. Και να δω πως θα σε συγχωρήσει. Πιο εύκολα θα σε συγχωρούσε μετά από αυτά που άκουσε στο γραφείο σου εκείνη την ημερα και που σε έχω κάνει πιόνι μου πάρα αυτό."

"Όταν το έκανα σκεφτόμουν την εκδίκηση και μόνο. Την Δάφνη κατάλαβα πως την αγαπώ την ημέρα εκείνη  που την έχασα. Πονεσα αλομα πιο πολύ  οταν την  μέρα του γάμου μας την είδα αληθινά ευτυχισμένη με τον Στέφαν. Και δεν θα μείνει αρκετό καιρό μαζί του. Δεν θα το επιτρέψω εγώ. Ωστόσο εσένα και την μητέρα σου σας εκδικήθηκα, όπως και τον πατέρα σου. Τώρα έμειναν ο Κώστας και η Δάφνη. Την Δάφνη όμως δεν μπορώ να της κάνω κακό γιατί είναι σαν να κάνω κακό σε εμένα. Και έτσι  μαζι της σώζεται  και ο αδερφός της."

"Γιατί βλάπτεις όλη την οικογένειά μου; εγώ σε χρησιμοποίησα, το παραδέχομαι και δεν με νοιάζει. Ομως γιατι τόσο  μίσος για ολους τους αλλους;"

"Γιατί κάποτε σκότωσες εσύ τους δικούς μου γονείς. Είδα τον πατέρα μου και την μητέρα μου να ξεψυχούν μπροστά στα μάτια μου. Και από τότε ορκίστηκα πως θα σας σκοτώσω όλους σας. Έχασα τον αγέννητο αδερφό μου, την μάνα μου και τον πατέρα μου." Της φώναξα και χτύπησα τα κάγκελα με δύναμη. "Και δεν σταματώ  εδώ. "

Ύστερα έφυγα και μπήκα στο αυτοκίνητό μου. Έσκυψα στο τιμόνι και άρχισα να κλαίω έχοντας στο μυαλό μου την εικόνα των γονιών μου.

"Ο πατέρας τους είχε καταστρέψει οικονομικά τους γονείς μου και χάσαμε την εταιρεία μας. Εγώ είχα δουλέψει σκληρά για να την αναστήσω και πάλι. Θυμάμαι την μητέρα της Ναταλία καθαρά να οδηγάει το αυτοκίνητο μαζί με την Ναταλία και να μας κυνηγάνε με μεγάλη ταχύτητα. Συχνά μας χτυπούσαν με το δικό τους αυτοκίνητο. Μέχρι που μας έριξαν στον γκρεμό. Ο μόνος που επέζησε ήμουν εγώ. Μάλλον ήμουν τυχερός για να ζήσω. Αλλά αυτός ο πόνος κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ με σκότωνε όλο και πιο πολύ. Την πλησίασα  με ψεύτικα στοιχεία μια μερα αφότου μου πηρε τις μετοχές." Σκεφτόμουν και πονούσα μέχρι που ήρθε και πάλι στο μυαλό μου η Δάφνη.

Τότε σταμάτησα να κλαίω. Πείσμωσα και θύμωσα που δεν την είχα και που την έχασα για μια εκδίκηση γιατί εκείνη έδωσε το νόημα της ζωής μου. Όμως αποφάσισα να κάνω τα πάντα για να την κρατήσω. Ότι χρειαστεί θα το κάνω. Αρκεί η Δάφνη να είναι δικιά μου. Αμέσως έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο. Ήξερα πως θα την έβρισκα στο νοσοκομείο.

Ναταλία!

"Φύλακα. Φύλακα." Άρχισα να φωνάζω και μία γυναίκα ως φύλακας μπήκε στο κελί μου.

Της ζήτησα να κάνω ένα τηλεφώνημα. Είχα το δικαίωμα να κάνω ένα τηλέφωνο μόνο για δικηγόρο, αλλά από πείσμα για τον τρόπο που φέρθηκε εκείνος δεν ήθελα να είναι ο νικητής. Ίσως γιατί έχω μάθει πάντα να παίρνω αυτό που θέλω και πάντα να είμαι πρώτη σε όλα. Έτσι τηλεφώνησα στον Κώστα.

"Παρακαλώ." Απάντησε ο Κώστας στο τηλέφωνο αφού είδε άγνωστο αριθμό.

"Η Ναταλία είμαι Κώστα. Δεν μπορώ να σου μιλήσω πολύ, αλλά το μόνο που θέλω να σου πω είναι να προσέχετε όλοι σας. Προσέχετε τον Άγγελο." Του είπα και το έκλεισα.