Παλεύοντας για την ευτυχία!

15. Στο νοσοκομείο!

Δάφνη!

"Καμία  Ναταλία δεν μπορεί να  τα βάλει  μαζι μου. Ηρεμησε σε παρακαλώ. Το βράδυ  θα πας στο νοσοκομείο και  θα δείξεις ανωτερότητα. Δεν πρέπει να  δείξεις  οτι τους φοβάσαι. "

"Δεν θα τους φοβηθώ  και στο υπόσχομαι  αυτο."  Του είπα  και εκείνος με αγκάλιασε  δίνοντάς μου ενα φιλί  στο κεφάλι.

{...}

Ήταν 20:00 το βραδάκι και ο Κώστας είχε πάει εδώ και μισή ώρα στο νοσοκομείο. Δεν ήξερε πως εγώ θα πάω εκεί και θα ήταν για όλους έκπληξη. Όπως  και για μενα. Γιατι αν δεν είχα τον Στέφαν  δίπλα μου , τότε  ισως και να μην το έκανα.

Όταν φτάσαμε πήρα μια μεγάλη ανάσα για να κατέβω  απο τα αυτοκίνητο και εκείνος  μου  άνοιξε  την πόρτα.

" οπως είπαμε  αγάπη μου, εντάξει; οποιος σε πειράξει θα βρουν εμένα μπροστά τους και δεν θα τους αρέσει." Αμέσως  τον φίλησα  με αρκετή  ορμή.

"Θα σκέφτομαι  μονο το πόσο θα μου λείπεις εσύ  οσο δεν θα είσαι  δίπλα μου."

Μολις ξεκινησα να ανεβαίνω  τα σκαλιά του νοσοκομείου είδα τον Άγγελο να βγαίνει από το νοσοκομείο και να ανάβει ένα τσιγάρο. Μου κόπηκαν τα πόδια και το βλέμμα μου ήταν γεμάτο από θυμό και απαξίωση για αυτόν τον άνθρωπο. Ταυτόχρονα όμως και τόσο πόνο και με τόσες πληγές.

Τον συναντούσα ξανά μετά από αυτό το διάστημα και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Περίμενα  πως  αν τον έβλεπα  θα έτρεχα κοντά του, αλλά τελικά  η καρδιά μου  είχαν δοθεί αλλου. Δεν τον αγάπησα τοσο δυνατά  ώστε  να μπορέσω να  τον συγχωρήσω.

Ήμουν ντυμένη με τα πιο ακριβά και μοδάτα ρούχα. Τα είχε διαλέξει ο ίδιος ο Στέφαν για μένα. Φορούσα ενα μακρυ πουκάμισο φόρεμα με ψηλές  μαύρες μαύρες μπότες, και ενα χρυσό μεταλλικό  κολιε στον λαιμό. Μαζί μου είχα έναν άντρα ασφαλείας που τον είχε βάλει ο Στέφαν για να με προσέχει. Δηλαδή τον φίλο του, τον Άλεξ για να μην με αφήσει  εντελώς  μόνη. Εκείνος θα καθόταν για λίγο έξω και θα έκανε μετά εμφάνιση.

Πέρασα μπροστά από τον Άγγελο χωρίς να τον κοιτάξω, αλλά εκείνος με σταμάτησε. Ο άντρας που με συνόδευε πήγε να τον εμποδίσει να με πλησίασει.

"Άφησε με. Θέλω να της μιλήσω."

"Λυπάμαι, ακολουθώ τις διαταγές του αφεντικού." Έπαιζε  τον ρόλο του  σωστά.

"Απλά θα της μιλήσω."

"Άλεξ , αστον να δούμε τι έχει να μας πει." Του απάντησα  κοφτά.