26. Δύο όψεις τα νομίσματα!

1.2K 116 6
                                    

Δάφνη!

Με τον Στέφαν να με έχει αγκαλιά εγώ δεν ήθελα τίποτα άλλο για να ηρεμήσω και να νιώσω καλά.  Η Ναταλία όμως πήγε να μου ορμήξει και πάλι, αλλά ο Στέφαν με έσφιξε στην αγκαλιά του και με προστάτευσε από αυτήν.

"Μην τολμήσεις να πειράξεις ούτε  μία  τρίχα  απο τα μαλλιά της. " της είπε  ταυτόχρονα.

"Δεν θα είναι  πάντα  εκεί  ο Στέφαν  για να σε σώζει." Άφησε  την απειλή  της πριν φύγει.

"Πρέπει πρώτα να κάνω κάποια πράγματα στην εταιρεία και στο πατρικό μου σπίτι." Γυρισα και τους ειπα.  " κάτι  που  δεν ταιριάζει  στον εαυτό μου  , μα το περίμενα  καιρό."

"Τι θα κάνεις Δάφνη; πρέπει να προσέχεις."

"Πρέπει να πάρω το αίμα μου πίσω." Του είπα εγω απαντώντας στο ανήσυχο  βλέμμα του.

Πήγαμε στο πατρικό μου και ο Κώστας άνοιξε με τα κλειδιά του για να μπούμε. Μέσα ήταν είδη η Ναταλία με την μάνα της που κάθονταν με σοβαρό ύφος στο σαλόνι σαν να σχεδιάζουν κάτι.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;"Μου είπε θυμωμένη η Ναταλία.

"Τι εννοείς τι κάνω εδώ; εδώ είναι το σπίτι μου. Και αν κάποιος έπρεπε να κάνει αυτή την ερώτηση, αυτή ήμουν εγώ."

"Τι θες να πεις με αυτό Δάφνη;" με ρώτησε η υποτιθέμενη μητέρα μου που σηκώθηκε απότομα από τον καναπέ.

"Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχετε καμία δουλειά εδώ μέσα. Έχετε μια ώρα το πολύ για να τα μαζέψετε και να φύγετε. Έτσι με την καλή μου την καρδιά." Τους είπα εγώ δυναμικά και με κυρίαρχο ύφος.

"Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις." Μου είπε η Μυρτώ επιβλητικά.

"Και όμως να που μπορώ. Αν θυμάμαι καλά εσείς με πετάγεται κάθε τρεις και λίγο έξω και αναγκαζόμουν να βρω κάπου να μείνω. Γιατί εγώ δεν μπορώ να το κάνω; λοιπόν σβέλτα και οι τρεις να μαζέψετε τα πράγματά σας. Θέλω να είμαι εγώ αυτή που θα σας βλέπω να φεύγετε χωρις να έχετε κάπου αλλού να πάτε. Αυτή την  φορά  θα είμαι  αυτή  που  θα ανυπομονεί  να βγείτε  απο την ζωή της" Τους έλεγα φωνάζοντας και με τόσο θυμό.

"Είσαι σίγουρη για αυτό που κάνεις Δάφνη;" με ρώτησε ο Κώστας ψιθυριστά για να μην τον ακούσουν. "Δεν θα βγει σε καλό. Μην γίνεις  σαν  αυτες."

"Κώστα δεν ξέρω αν είναι το σωστό, αλλά ήρθε η ώρα να δουν πως ένιωθα και εγώ τόσα χρόνια."

Τις έβλεπα να τσουλάνε την βαλίτσα τους και θυμόμουν παράλληλα την στιγμές που εγώ είχα βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση. Αυτό το  σπίτι  με έκανε  να χάνω  περισσότερο  τα λογικά μου και να βλέπω  μαι Δαφνη που δεν αναγνώριζα. Όπου  και να κοιτούσα  , έβλεπα μία Δάφνη  αδύναμη,  μόνη  και με δάκρυα  στα μάτια της. Αυτο το μέρος  δεν ήθελα να  υπάρχει. Ακουγα  τα δάκρυά μου  και θυμόμουν  μία  - μία  τις προσβολές τους. Τα κλειδιά  έπεσαν  κάτω απο τα χέρια μου και ο θόρυβος  που  έκαναν  με εφεραν στην πραγματικότητα.

Και όλη αυτή η ιστορία συνεχίστηκε και στην εταιρεία. Το απόγευμα στο μίτινγκ εγώ μπήκα μέσα στην αίθουσα έχοντας δίπλα μου τον Στέφαν και κρατώντας μια μεγάλη κούτα στα χέρια μου.

"Ναταλία αυτά είναι δικά σου."

"Τι κάνεις με τα πράγματά μου; άφησέ τα αμέσως κάτω."

"Πολύ ευχαρίστως." Της είπα και άφησα την κούτα να πέσει κάτω. Τα πράγματά της σκοπριστηκαν στο πατωμα οπως τα ρούχα  μου  μπροστά  απο το σπίτι του  Άγγελου.

Είχα γίνει πλέον σαν και εκείνη και όσο και αν νόμιζα πως έτσι θα αισθανόμουν καλύτερα, έγινε το αντίθετο. Μετατράπηκα σε ένα τέρας που μόνο κακό και περισσότερο μίσος προκαλούσε. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως εγώ έφτασα σε αυτό το σημείο. Πως η εκδίκηση μπήκε στην καρδιά μου. Είχα  ξεπεράσει  τα δικά μου  όρια.

Η Ναταλία όμως δεν άντεχε τον εξευτελισμό που της προκάλεσα και έτσι εκείνη την στιγμή έβγαλε από την τσάντα της ένα όπλο. Με σημάδευε  μπροστά  σε όλους.

"Αυτό έπρεπε να το είχα κάνει εδώ και πολύ καιρό. Ίσως να ήρθε η ώρα να βρεις τον πατέρα σου." Μου είπε και πάτησε την σκανδάλη.

"Όχιι!!!! Δάφνη!" Φώναξε ο Στέφαν και μπήκε μπροστά στην σφαίρα που προοριζόταν για εμένα.

"Δάφνη!" Φώναξε  ο Άγγελος  που  εμφανίστηκε  εκείνη την  στιγμή.

Κάποτε κάποιος άλλος έλεγε πως θα έδινε και την ζωή του για μένα, μα τελικά κάποιος άλλος το έκανε.

"Στέφαν!!!" Φώναξα εγώ κλαίγοντας ενώ ακόμα βρισκόμουν σε σοκ και έτρεμα ολόκληρη.

"Δάφνη  είναι νεκρός!" Έλεγε  ο Άγγελος  γιατι ολοι έτσι  πίστευαν  εκτός  από  εμένα .

Παλεύοντας για την ευτυχία!Where stories live. Discover now