Παλεύοντας για την ευτυχία!

16. Μυστηριώδης επίθεση!

Δάφνη!

"Άγγελε  δεν έχουμε κατι άλλο  να πούμε . "

"Δάφνη  σου ζητάω  μόνο  ενα λεπτό. "

"Νομίζω  σου είπε  κάτι.  Πάμε  Δάφνη;" του απάντησε  ο  Στέφαν. 

"Εσυ καλύτερα να  μην ανακατεύεσαι . Μπορεί  και  μονη της να απαντήσει." Κόντεψαν να αρπαχτουν και μπηκα στην  μέση.

" πες οτι έχεις  να πεις Άγγελε να τελειώνουμε."

"Οχι μπροστά του. "

"Στέφαν  μπορείς να  με εμπιστευτείς;" είπε  και πήγε  για λιγο προς τον  αδερφό μου . " σε ακούω."

"Δάφνη  δεν  αντεχω άλλο ... δεν μπορώ  χωρίς εσενα. Σε έχω  ερωτευτεί αληθινά. "

"Αυτό  ηταν που είχες  να μου πεις;"

"Δάφνη  δεν μπορώ να  σε αφήσω  να φύγεις  τώρα  που  σε  βρήκα ξανα. Σε παρακαλώ , πιασε το χέρι μου και ελα μαζί μου. Να τα αφήσουμε  ολα αυτα ."

"Άγγελε  εγω δεν σε αγάπησα  με τον τρόπο που  εσυ πιστεύεις.  Σε χρειαζόμουν  , μα δεν ησουν εκεί  για εμένα. Απλως είσαι  ενα απο αυτούς. Μάντεψε , η Ναταλία δεν είναι  η αδερφή μου  τελικά. Αυτα που νιώθω για τον Στεφαν είναι  μοναδικά. Δεν θέλω  να  πάω πουθενά μαζι σου. Δεν  θέλω να  σε τιμωρήσω  ή  να παρω εκδίκηση απο κανέναν σας.  Δεν με ενδιαφέρει  τιποτα. Το μονο που θέλω  είναι  να  με αφήσετε ησυχη." του είπα  και επέστρεψα  στον Στέφαν  για να φύγουμε.

{...}

Το επόμενο  πρωί  βρισκόμουν  στην εταιρεία  του  και του πήγαινα τον  καφέ  στο γραφείο του. 

"Περάστε!" Είπε  μολις χτύπησα  την πόρτα.

"Έφερα  τον καφέ  σου."

"Είναι  γλυκός οπως σου ζήτησα ;" με ρώτησε  εκείνος  και  ήπιε  μια γουλιά.  " Είναι  γλυκός  σαν εσένα ." Είπε σφίγγοντας τα χείλη του.

" μου είσαι  θυμωμένος  απο εχθές. "

"Οχι δεν είμαι. Απλως φοβάμαι.  Ερωτεύομαι  για πρώτη φορά  μια γυναίκα. " μου είπε  εκείνος  και κάθισε  πανω στο γραφείο του. " Δάφνη  μπορώ να  κάνωτα πάντα  για εσένα.  Όμως  φοβάμαι  πως ο Άγγελος  σου ασκει ακομα επιρροή."

"Αν μου ασκούσε  , δεν θα ήμουν  μαζι σου. Και εγω οταν ειμαι με κάποιον  είμαι  μονο με αυτόν.  Πηρα την απόφαση να είμαι  μαζι σου επειδή το θέλω  με το κορμι και την καρδιά μου. " του απάντησα  και  κλείδωσα  την πόρτα. "Για να μην μας ενοχλήσει κανείς. " του απάντησα  και έβγαλα  το σακάκι μου.  Το πέταξα  στην καρέκλα που βρισκόταν  μπροστά  απο το γραφείο του. " ίσως  αυυο βοηθήσει ."