HAYALLERİMİN YILDIZI -EXO-

Benim Olmanı İstiyorum -23-

Aslı tam önünde duran mikrafonla biraz daha oynadı, her seferinde inatla sağ tarafa düşen mikrafon Chen'nin yardımıyla düz durunca Aslı minnattar derecede baktı genç adama.

Yanında olmasına alışmıştı, yanlış bir hareketinde onu uyarmasına, sinirlendiğinde tek çelsede onu sakinleştimesine... Kısaca tüm benliği birinin onun yanında oluşunu koşulsuzca kabul etmişti.

Sahneden yavaş adımlarla inerken görüntüye son kez baktı Aslı. Üst dudağı beğeniyle kıvrılırken Chen genç kıza arkadan sarılarak ellerini belinin tam üstünde birleştirdi. Çiğerlerinin her bir köşesini Aslı'nın kokusuyla doldururken yüzünü boyun girintisinde sabitledi.

"Yorulmadın mı? Bir şeyler içmek ister misin? "Diye sordu Chen istifini bozmadan.

Aslı son kez etrafına baktığında yapacak başka işi kalmadığını düşündü. Yanında sürükleyerek getirdiği Alya etrafta yoktu, tüm notlarını tuttmuş şarkı listesinin çıktısını dahi almıştı.

Başını onaylar anlamda sallayınca Chen küçük bir çocuk gibi ellerini çırparak Aslı'yı kendine doğru döndürdü. Genç kızın dudaklarına ışık hızında bir buse kondurarak geri çekildiğinde Aslı sersemce sırıtmaya başladı. Hayır, buna alışabileceğini sanmıyordu.

Kalbi ilk zamanlardakinden daha hızlı atarken Chen Aslı'nın elini sıkıca tutarak onu perde arkasında sürüklerken Aslı bir anda durdu. Önünden geçtikleri odaya bir göz attığında Alya'nın elindeki tarağı mikrafon biçiminde kullanarak şarkı söylediğine tanıklık etti. Bir anda gelen gülme isteğini bastırırken Chen'nin hala tutmakta olduğu elini "Hadi gidelim" derecesinde çekiştirdi. İşareti alan Chen gülümseyerek yürümekle koşmak arasında gidip gelirken Aslı sırıtmaya devam ediyordu.

20 yaşında olsada minnak 13 yaşında tanıdığı minnaktı. Hala tarağı mikrafon niyetine kullanabiliyordu, hala kaygısız biçimde mutluydu.

Bunların yanı sıra cidden etkileyici bir sesi vardı. Yünede o bunu kabullenmez sesinin berbat olduğunu söyleyerek geçiştirirdi. Annesinin belirli yerlerde çıkan bir solist olduğunu duymuştu Aslı. Alya bu kadının tek gecelik ilişkilerinin sonucuydu, babası küçük kızını ölene dek ipek kumaşlara sarmış olsada annesi asla onu kabullenmemişti.

Aslı eski anılar içinde gidip gelirken Alya'nın bir geceliğine ortadan kaybolduğu günü hatırladı. Tüm benliğine kadar korkuyla dolup taştığı bir geceydi o. Alya'yı bulduklarında yol kenarında bir bankta ayaklarını sallandırarak oturuyor ve önünden geçen tanıyıp tanımadığı tüm insanlara gülümsüyordu.

Genç kız yüzüne yapışan saçlarını elinin tersiyle ittirdi, kapıya son kez serçe vurduğunda çığlıkları boş sokağı kapladı.

"Benim! Kızınım ben senin! Aç kapıyı! Bir kere, sadece bir kere! Seni görmek istiyorum! "Sesi incelmeye, bacakları titremeye başlamıştı genç kızın. Son umut kırıntılarınıda halı altına süpürürken sırtını dayadığı kapı şiddetle açıldı.

" Seni istediğimi mi zannediyorsun? Seni fark ettiğimde alınamayacak durumdaydın! Bir daha kapıma dayanayım deme! "diye tiksintiyle bağırdı kadın, kapının ardında kalan genç kızın her bir sözcüğü ile binlerce parçaya ayrıldığından habersizdi.

Kapı açıldığı şiddetle kapanırken duvarla kapı arasında sıkışan Alya cevap vermedi. Ayaklarını sürüyerek uzaklaşırken sadece böyle bir kadından nasıl bi anne olurdu onu düşünüyordu.