"Bilisan mo" I just smiled and she rolled her eyes before going out.

Jana is my childhood friend. She's my bestfriend before Jho. Sa US kasi siya nag-college kaya naputol na rin yung communication namin. But then, when we went to states, I immediately contacted her. Hanggang sa she decided to come with me here in the philippines.

Since siya lang naman ang umuwi at nandun ang family niya lahat sa states, dito siya sa bahay tumutuloy. Lagi tuloy may gumugulo sa tulog ko.

"Aray!" Reklamo ko ng bigla akong batukan ni Jana pagkasakay namin ng kotse "What was that for?!"

"Para sa katangahan mo!" Tinignan ko lang siya ng masama "Anong ginagawa mo sa bahay ng ex-girlfriend mong--"

"Shut up. I told you not to say harsh things to her" I cut her off as I drive away from home.

"Wow. So we're back on you, defending her again?"

I keep my mouth shut. Wala pa ako sa mood makipagtalo, about these things.

"As what I've expected. Ikaw na naman ang magmumukhang tanga, kakahabol sa kanya"

"Hindi ako naghahabol"

"Really? Please make me believe that"

I let out a deep sigh. Sabi ko ayoko ng ganitong usapan eh.

"I just want her forgiveness"

"Forgiveness for what?! Don't you rememb--"

"Because I left her! I left her without saying goodbye! Without even telling everything! I left her and it broke her!" I didn't mean to shout but I just can't let her say things about Jhoana "And it's my fault"

I whisper the last words because I felt hurt too. Seeing her cry, that night, breaks my heart.

"It's not"

"It is. Can we just stop this talk? I'm not in the mood"

Jana kept quiet until we came in the mall, and I silently thank her for that.

She's mad at Jho, I know that. Pero ako ang mas may kasalanan. She's my friend, and she's obviously defending me for that. I understand, but saying things at Jho is not right. Lalo na hindi niya pa naman nam-meet si Jho.

We ate in total silence. Sanay na ako. Sa tuwing may pagtatalunan kami, kailangan lang namin magpalamig sandali. Later on isa na rin sa amin ang magsasalita.

After we ate, naglakad na kami pabalik sa parking lot. Nasa tapat na kami ng kotse ko ng bigla niya kong niyakap mula sa likod.

"Sorry na" bulong niya at natawa nalang ako.

Jana is sweet, sabi nila mataray siya, but she's not. Ganyan lang talaga ang facial expression niya pero in reality, sobrang lambing niya. She can't even stay na magkaaway kami for more than an hour.

"I'm sorry too" humarap ako sa kanya at hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya.

"Wag na tayo mag-away" naka-pout na sabi niya.

"Ikaw lang naman nang-aaway diyan eh"

"Eh kasi ikaw!" Pinanlakihan ko siya ng mata at napairap naman siya "Oo na. Hindi ko na lalaitin yung babae mo"

"Jana.."

"Okay, okay. Hindi na nga"

I smiled at her at pinagdikit ko ang ilong namin.

"Nose to nose" pakantang sabi niya habang nakangiti.

Natatawa rin ako pero napatingin kami sa gilid ng may magbalibag ng pinto ng kotse niya. Sobrang lakas na feeling ko mababasag niya na yung salamin ng sasakyan niya.

Complicated HappinessWhere stories live. Discover now