The Omega [#Herschrijven]

82. Axelle [3]

82. Axelle [3]

De eerste paar nachten waren verbazingwekkend vlot verlopen. Geen van beide had ons wakker gemaakt en na de zware bevalling was ik daar heel blij mee. Zo kon ik gelukkig wat slaap inhalen. Logan had met dat laatste iets meer moeite. Om de paar uur werd hij wakker om te kijken of alles nog wel oke was met de kinderen. Hij kon zijn bezorgde gevoelens niet uitschakelen, maar dat was natuurlijk ook niet zo erg. Ik vond het best schattig van hem.

Het was wel nog even wennen aan de zorg voor 2 kinderen. Pampers verversen, eten geven, zorgen dat er altijd iemand in de buurt was. Het was allemaal veel ineens, maar ik was overtuigd dat we het aankonden. We hadden dan ook veel hulp van de anderen. Ze stonden allemaal in de rij om te babysitten. Voorlopig was ik altijd thuis. Omdat ik nog verschrikkelijk moe was. Logan bleef altijd dicht in de buurt, voor als ik hem nodig had.

Zelfs ‘s nachts waren er geen problemen. Logan stond met veel plezier op, hoewel hij de volgende dag altijd een ochtendhumeur had, en gunde mij een aantal extra uren slaap. Die paar uur slaap kon ik ‘s middags ook altijd goedmaken, tijdens het middagdutje van de kinderen.

“ Jij hebt echt dringend nood aan een ontspannend dagje “ Emily zette haar handen op mijn schouder en gaf me een kleine massage. “ 1 kind is al niet niets om op te voeden, laat staan twee tegelijk. Je ziet er echt moe uit. “ Ze leunde naar voor zodat ze naar mijn wangen kon wijzen. “ We zijn nog maar 2 weken verder. Het is allemaal nog wat wennen. Binnen een paar weken slapen ze ‘s nachts ook door en dan zal ik wel fris en uitgeslapen opstaan. “ zei ik tegen haar. Ik draaide me om en legde kort mijn hand op haar arm. “ Maar bedankt dat je het voorsteld. “ zei ik met een glimlach.

Emily en ik waren de rest van de dag bezig geweest om alle cadeautjes te bekijken. De eerste week had ik daar echt geen zin in gehad, gewoon omdat ik mijn bed niet uit wou, maar nu konden we er echt niet meer aan uit. Er stond een hele stap in het midden van de woonkamer. 

“ ow. Kijk hoe mooi “ Emily hield twee paar sokjes omhoog. “ Je zou alleen al kinderen willen voor de schattige sokjes “ zei ze. Ze keek er met een brede glimlach naar. “ Zeg dat maar niet te luid. Straks krijgt Oliver een hartaanval “ zei ik, om daarna in lachen uit te barsten. Oliver was geweldig met de kinderen. Vooral als niemand keek. Zodra iemand in de buurt was, legde hij ze vlug terug in hun wieg. Of als hij echt betrapt werd met één van hen in zijn armen, werd hij zo rood als een tomaat. Hij wou gewoon niet toegeven dat hij het stiekem ook wel zag zitten om aan gezinsuitbreiding te doen.

“ Wat is hier zo grappig? “ Ik voelde twee paar handen op mijn schouders. “ Niets speciaals “ zei ik, voor ik naar omhoog keek en een kus op mijn voorhoofd voelde. “ Ik hoor het al … jullie twee hebben een geheimpje voor mij. “ zei hij, met een grinnik. “ Ik zal het maar niet te persoonlijk opnemen zeker “ Hij gaf me nog een kus,voor hij kort bij de kinderen ging kijken of ze nog aan het slapen waren.

Daarna keek hij naar de grote berg spullen voor ons. “ En ik dacht dat ik veel werk had “ zei hij, met een opgetrokken wenkbrauw. “ Je mag altijd helpen als je wil “ stelde ik voor. Zijn aandacht verschoof naar mij. “ Nee nee … ik heb zelf nog veel werk. “ was zijn onmiddellijke reactie. “ En daarbij, ik wil jullie vrouwelijke momenten niet storen. “ Hij ging naar de keuken en haalde daar een flesje water, voor hij me een kus gaf en terug ging naar zijn bureau.

“ Vlucht hij nu echt weg? “ lachte Emiliy. Ik kon zelf een grinnik niet onderdrukken. “ Volgens mij wil hij vooral niet horen hoe wij roddelen of alles en iedereen. “ Ik maakte een volgend pakje open en hield twee paar sokjes omhoog. “ Ze gaan zeker geen koude voeten hebben “ lachte ik, voor ik ze bij de andere paar kousen legde. Net op hetzelfde moment haalde Emily nog een paar sokken uit een pakje. Ze hield ze lachend omhoog. “ Ze gaan genoeg paar hebben voor de rest van hun leven. “ Al lachend maakten we de rest van de pakjes open. Logan kwam af en toe eens kijken hoe het ging, maar vluchtte bijna meteen weer weg. Misschien was dat wel beter zo. Hij zou het geen minuut volhouden tijdens onze lachbuien.

A/N: Sorry voor de late update. Mijn blok is al een paar dagen bezig en binnen kort heb ik dan mijn examens dus ik weet niet of ik nog vaak zal kunnen updaten :(

Vote/Comment/Follow