The Omega [#Herschrijven]

20. Axelle

Edited: 13/02/2016

20. Axelle

Ik was 's avonds in de Heat beland. Ik wist zelf niet wat dat was. Mijn moeder legde het aan me uit toen ik de pijnscheuten door me heen voelde gaan. Blijkbaar was het iets wat vrouwelijke wolven kregen zodra ze de mark van hun mate droegen. Al die informatie kreeg ik toen de pijn nog dragelijk was. Hoe langer het duurde, hoe erger. Mijn moeder probeerde me te helpen maar het lukte haar niet. Mijn ogen zaten dicht door de tranen en ik merkte niets rond me.

Opeens werd de pijn wel minder. Zodra de pijn draaglijk was, viel ik in slaap. Ik merkte pas 's ochtends wat er allemaal gebeurd was. Ik werd wakker in de armen van Alfa Logan. Ik bleef even zo liggen, omdat ik hem liever niet wakker wou maken. Hadden mijn ouders hem gehaald om ervoor te zorgen dat de pijn minder werd?

Dat moment gaf me ook de mogelijkheid om hem eens te bekijken. Hij had wallen onder zijn ogen en had duidelijk niet goed geslapen de laatste paar dagen. Hier en daar waren ook kleine littekens te zien. Het leek alsof hij gisteren zichzelf verwond had en die verwondingen waren nog niet helemaal genezen. Verminkte hij zichzelf? Ik begon me een beetje schuldig te voelen. Dit gebeurde omdat ik weggelopen was.

Ik strekte me een beetje uit en wreef voorzichtig over een litteken op zijn gezicht, wat waarschijnlijk heel erg pijnlijk moest zijn geweest. Zijn ogen vlogen open en boorden zich in de mijne. Ik mompelde een verontschuldiging, voor ik zo snel mogelijk wegkeek. Gênant.

Hij liet me langzaam los, alsof hij doorhad dat hij me nog steeds vasthad. " Sorry " zei hij opnieuw, voor hij zich wat rechter zette. Hij liet zijn botten even kraken voor hij opstond. " Ik ga dan maar weer. Ik zal je niet langer lastigvallen " Hij liet me de kans niet om te antwoorden want hij liep al naar buiten.

Even bleef ik nog zitten. De manier waarop hij dat zei liet me slecht voelen. Hij had geprobeerd om me te leren kennen en oke, hij had wat fouten gemaakt maar misschien moest ik hem een tweede kans geven? Hij zag er echt niet uit én de aankondiging van gisteren vertelde me ook dat hij iedereen zijn leven draaglijker wou maken. Het was geen toeval dat de omega positie afgeschaft werd terwijl ik een omega was. Die aankondiging was goed doordacht. Door dat alles besloot ik achter hem aan te gaan. Hij liep net de voordeur uit. " Alfa Logan! " riep ik. Hij bleef staan zodra ik zijn naam geroepen had.

Zo snel ik kon, wat dus heel traag was, ging ik naar beneden. " Waarom doe je dit jezelf toch aan? Je kan toch iemand anders zoeken? " vroeg ik hem. Ergens wou ik eerst antwoord hebben op deze vraag voor ik iets ging beslissen. Alfa Logan stond nog steeds in de deuropening. Het bleef even stil, voor hij zei: " Ik ga niemand anders zoeken om de simpele reden dat ik niemand anders wil. De godin heeft ons aan elkaar gekoppeld. Ik weet dat ik fouten gemaakt heb en ik ga mijn verantwoordelijkheid ook nemen voor die fouten "

"Het is beter dat we afscheid nemen ... Het is de laatste keer dat je me ziet " zei hij tegen me. Hij zette een paar stappen en zei: " Hopelijk zie ik je ooit nog Axelle. Tot dan wens ik je een gelukkig leven " Daarna liep hij weg en liet hij mij achter in de deuropening.

A/N: Wat bedoelt Logan met die laatste woorden ' Het is de laatste keer dat je me ziet'? :O 

Vote/Comment/Follow