The Omega [#Herschrijven]

64. Axelle

64. Axelle

Na ons bubbelbad was ik naar onze slaapkamer gegaan. Ik wou even bellen naar mijn ouders. Ik had ze net terug en nu was ik weer voor een paar dagen van hen verwijderd. Het duurde niet lang voor ik mijn vaders stem hoorde. " Gaat alles goed daar?" Ik maakte krulletjes in mijn haar en keek uit het raam. " Logan doet hard zijn best. Het is hier echt prachtig, alleen kan ik niet wachten tot ik terug thuis ben. Dan kunnen we eindelijk iets met ons drie doen " Mijn vader grinnikte. Hij was duidelijk blij met wat hij hoorde. " En ... hoe zit het met kleinkinderen? Kan ik me al opa noemen? " Gelukkig kon hij niet zien hoe rood ik werd. Volgens mij had iedereen wel vermoedens van wat hier zou gebeuren. " Het is nog te vroeg daarvoor " mompelde ik. " Hoe is het met mama?" veranderde ik meteen het gespreksonderwerp. Ik wou het liever niet de hele tijd over kinderen hebben. " Ze kan niet wachten tot je terug bent. Ze wil weten wat je de afgelopen tijd gedaan heeft. Jullie twee hebben nog veel om te bespreken " Dat hadden we inderdaad. Ik hoorde wat lawaai beneden en draaide me om naar de deur. " Ik moet gaan, papa. Doe mama de groetjes "

Zodra ik het gesprek beëindigd had, ging ik naar beneden. Logan glimlachte zodra hij me zag. " Wie heeft er zin in een picknick?" Hij haalde de mand van achter zijn rug vandaan. " we gingen dat toch pas morgen doen? " Ik stapte dichter naar hem toe en gaf hem een korte kus. " Ik kon gewoon niet wachten om je te verrassen " Zijn ogen twinkelden een beetje. Hij was duidelijk blij dat het hem gelukt was om iets geheim te houden.

Logan had een plekje uitgezocht aan het meer, waar we de vorige keer gezwommen hadden. Hij zette de mand neer op het gras en legde daarna een deken neer, waar ik op ging zitten. " Misschien kunnen we eens met ons 4 gaan picknicken als we terug thuis zijn " Mijn hoofd lag op zijn schouder en ik keek voor me uit. " Maak er dan toch maar 5 van " 5? Wij twee en Jack en Oliver was toch 4? " Heeft Jack het je nog niet verteld? Hij heeft al een tijdje zijn mate gevonden, net voor ik jou vond eigenlijk. Jullie hebben zelfs dezelfde leeftijd. " Ik kon niet geloven dat Jack me niets verteld had. Misschien omdat we al zoveel aan ons hoofd hadden. Hij was misschien aan het zoeken naar het juiste moment.

" Nu kan ik zeker niet wachten tot we terug naar huis gaan " bromde ik. Ik wou haar leren kennen. Misschien konden we wel vriendinnen worden. " Nog even geduld Axelle. We moeten eerst eens aan onszelf denken " Hij drukte een kus op mijn lippen. Mijn armen legde ik rond zijn nek en net toen ik een tweede kus op zijn lippen duwde trok hij zich wat weg. Zijn ogen werden een beetje glazig. Hij was duidelijk aan het praten via de mindlink.

In gedachten probeerde ik te horen wat er gezegd werd, maar hij had een muur opgetrokken. Het was een soort privégesprek. " Logan? " Ik pakte zijn gezicht vast en wachtte tot hij eindelijk zou antwoorden. " We moeten naar huis " zei hij opeens. Hij stond recht en pakte de spullen in. " Waarom? Wat is er gebeurd? " Hij pakte mijn hand vast en rende terug naar het huis toe.

Terug in het huis, pakte hij zo snel mogelijk onze spullen terug in en zette ze in de auto. Pas in de auto vertelde hij me wat er aan de hand was. " Jack heeft mijn hulp nodig met Oliver. Blijkbaar is er iets gebeurd in de roedel, maar hij wou het me liever niet via de mindlink vertellen. Het was wel iets belangrijks zei hij " We moesten dus nog even geduld hebben voor we wisten wat er gebeurd was, maar als Jack zei dat het belangrijk was, dan was het ook echt belangrijk. Hij zou ons niet storen voor een futiliteit.

Jack stond al op ons te wachten. Zodra Logan de auto geparkeerd had kwam hij naar ons toe. " Wat is er aan de hand? " Natuurlijk kwam Logan meteen ter zake. Hij was even nieuwsgierig als mij. " Oliver heeft zijn mate gevonden " Tot nu toe klonk het niet echt als iets belangrijks. Ik was heel blij voor hem. Nu hoefde ik zelf niet op speurtocht te gaan om hem te helpen. " Alleen zijn er wel een paar problemen "

Jack draaide zich om en begon met ons naar huis te lopen. Ondertussen vertelde hij ons wat er gebeurd was. " Oliver en ik werden opgeroepen door één van de grenswachters. Blijkbaar was één van de andere vermist. Na even zoeken hadden we hem gevonden. Vermoord " Een rilling liep door me heen. Logan legde zijn arm rond me heen en trok me dichter naar hem toe. Hij voelde duidelijk dat ik moeite had met dat woord.

" We volgden de geur van diegene die hem vermoord had. Onderweg was Oliver de hele tijd bezig dat hij iets anders rook. Iets beters. Hij dacht dat zijn mate in de buurt was, wat ook zo bleek te zijn. Alleen was ze niet alleen zijn mate, maar ook diegene die de wachter vermoord heeft. Ze is een rogue en ze wou onze roedel passeren. De wachter hield haar tegen en de rest is bekend " Ik wist niet voor wie ik het meeste spijt voelde. Voor Oliver, omdat zijn mate iemand vermoord had. Voor de wachter, omdat hij dood was. Of voor het meisje, omdat ze een rogue was.

" Zoals we hebben afgesproken sluiten we alle rogues en criminelen op in onze kerkers. Oliver ging helemaal door het lint toen we haar meenamen en we hebben hem dus in de kelder vastgeketend. " Nu besefte ik pas dat we inderdaad naar de kelder gingen. Van ver was Oliver's geschreeuw al te horen. We gingen met z'n allen naar binnen. Oliver zag er moe uit. Hij probeerde duidelijk om los te komen. Tevergeefs.

" Oliver ... Als je kalmeert dan laat ik je bij haar " Logan's woorden hadden meteen effect. " Ik wil haar eerst zelf wat vragen stellen en daarna mag je haar zien. Als haar antwoorden me bevallen, dan laat ik haar misschien gaan. Maar je moet begrijpen dat ze iemand vermoord heeft. Dat is niet iets dat we kunnen vergeten " Oliver knikte voorzichtig, voor Jack hem losmaakte.

Daarna gingen we naar de kerkers toe. Het was de eerste keer sinds Logan me hier uit gehaald had, dat ik terug was. Het liefst van al kwam ik hier nooit meer. Jack hield Oliver tegen toen we aan de cel kwamen. " Denk aan wat ik gezegd heb " zei Logan tegen hem. Hij probeerde hem eraan te herinneren dat ze vrij kwam zodra we met haar gesproken hadden. Oliver bleef gewoon stokstijf stilstaan.

De deur ging open en Logan en ik gingen naar binnen. Op het bed zat een meisje, ongeveer mijn leeftijd. Haar jeansbroek was gescheurd en ze had wat klitten in haar haar. Voor de rest zag ze er mooi en gezond uit. " Waarom heb je die wachter vermoord? " En opnieuw gingen we meteen ter zake. Het meisje zag er wat bang uit. Ze wist dat ze iets misdaan had. " Ik wou gewoon langs de grens lopen. Ik ben weggelopen uit mijn vorige roedel omdat ze me slecht behandelden. Ik was een omega. Ik hoopte dat ik ergens anders een beter leven zou kunnen hebben. Alleen hield die man me tegen. Hij wou ... Hij vroeg me niet eens wat ik aan het doen was, of waar ik heen ging. Hij pakte me gewoon vast. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik weet ook niet meer wat er allemaal gebeurd is daarna. "

Ze had duidelijk spijt. Dat zag ik in haar ogen. " Heb ik hem afgeschrikt? " Ze had het duidelijk over Oliver. Ze dacht dat hij haar niet meer wou. Ze moest eens weten hoe hij daarnet schreeuwde. " Natuurlijk niet. Hij staat buiten te wachten. Hij kan niet wachten tot hij je kan ontmoeten " Haar gezicht klaarde een beetje op door wat ik zei. " Kom maar. Dan brengen we je naar hem toe " Logan wou duidelijk dat ze hier bleef, maar ik had mijn besluit gemaakt. Ze had hulp nodig en ik ging haar helpen in deze moeilijke tijd. Eénmaal buiten gingen we meteen naar huis toe. Oliver had blijkbaar weer een inzinking gehad. Daarom hadden ze hem weggebracht. Ze wouden niet dat hij zichzelf verwonde en dan was het beter dat hij ergens anders was, dan in de kerkers.

Het meisje stapte, voorzichtig, de woonkamer in. Zodra Oliver merkte dat ze er was draaide hij zijn hoofd en keek naar haar. Heel even bleven ze alle twee op dezelfde plaats staan. Er werd niets gezegd, ze keken alleen maar naar elkaar. Tot Oliver de eerste stap zette en naar haar toe ging. Hij sloegen zijn armen om haar heen en drukte haar wat, onhandig, tegen zich aan. " Geef die twee wat privacy " bromde ik tegen Jack en Logan die naar de twee aan het staren waren. Ik duwde ze alle twee de trap op. Straks zouden we wel zien hoe het hier verlopen was. Nu was het beter als ze mekaar zelf eerst beter leerden kennen.   

A/N: Diegene die de Q&A gelezen hadden wisten dat dit ging komen :p Laat zeker weten wat jullie ervan vinden. 

Volgende hoofdstuk zal dit alles uit Oliver's standpunt zijn :D

Bij 50 votes plaats ik woensdag al dat nieuwe hoofdstuk :) 

Vote/Comment/Follow