The Omega [#Herschrijven]

62. Axelle

Geniet van dit lange en schattige hoofdstuk :)

63.Axelle

Het water van de douche was het enige dat te horen was in de kamer. Het was ondertussen al na de middag en we hadden alle twee weinig zin om vandaag nog iets te doen, behalve ons wat opfrissen misschien. Het deken had ik over mijn hoofd getrokken en ik probeerde nog wat slaap in te halen. Slaap die ik deze nacht niet gehad had. Ik schrok toen de badkamer deur dicht sloeg. " Logan " bromde ik geïrriteerd, terwijl hij juist begon te lachen. " volgens mij heeft iemand hier een ochtendhumeur " Ik draaide me om, zodat ik hem kon aankijken en zorgde ervoor dat enkel mijn ogen zichtbaar waren. Mijn hoofd zou de rest van de dag zo rood zijn als een tomaat. Dat voelde ik nu al. Beelden van vannacht bleven door mijn gedachten zweven. En het feit dat Logan het niet nodig vond om veel kleren aan te doen, hielp ook niet echt.

Ik wist nog steeds niet waarom ik ooit zo verlegen was geweest. Vannacht had Logan me meer dan ooit bewezen hoe graag hij me wel niet zag. Hij zorgde er ook voor dat er niets gebeurde dat ik niet wou. Alhoewel ik niet denk dat er iets was dat ik niet wou of niet graag had. Logan kwam terug naast me liggen. Zijn armen bevonden zich al snel terug rond mijn middel en hij trok me dicht tegen zich aan. " Jammer dat we niet de rest van ons leven hier kunnen blijven liggen " fluisterde hij in mijn oor. Het idee was verleidelijk, maar we hadden belangrijkere zaken te doen. Zoals een roedel leiden.

" Je hebt toch nog steeds geen spijt van vannacht hé? " vroeg hij opeens. Hij klonk een beetje bang dat ik inderdaad spijt had. Ik zette me een beetje rechter, zodat ik niet tegen zijn borst hoefde te praten. " Waar zou ik spijt van moeten hebben? " vroeg ik hem, deels al antwoord gevend op zijn vraag. Ik had helemaal geen spijt. Ik had alleen spijt dat we er zo lang mee gewacht hadden. " gewoon " was zijn niets zeggend antwoord. Ik grinnikte en kuste zijn lippen. " Ik heb helemaal nergens spijt van " zei ik en legde mijn hoofd terug op zijn borst.

" Ik denk gewoon dat je nog niet klaar bent voor sommige zaken. En na dat van gisteren ... " Hij maakte zijn zin niet af omdat ik mijn vinger op zijn lippen zetten. Natuurlijk wist ik waar hij het nu over had. De kans dat er een kindje kwam in de nabije toekomst was groot. Ik had mij er al op voorbereid. Nu we de laatste stap in het matingproces gezet, waren kinderen het onvermijdelijke gevolg. Bij die gedachte ging mijn hand naar mijn buik. Zou ... Zou het al zover zijn? Ik begon heel even te panikeren. Was ik hier echt wel klaar voor? Want eenmaal er een kindje was konden we niet meer terug.

Logan zag blijkbaar de schok en paniek op mijn gezicht. Hij pakte mijn gezicht vast en gaf me een kus. " het komt wel goed Axelle. We gaan gewoon afwachten en vooral geen vroege conclusies trekken. En als het toch zo is, dan gaan we er samen voor gaan " De paniek verliet mijn lichaam door zijn woorden. Hij leek zo kalm. Voor hem was het ook totaal iets anders. Hij zou een fantastische papa worden.

We bleven nog een uurtje in bed liggen. Wat knuffelen en gewoon genieten van elkaars gezelschap. Meer hadden we niet nodig op dit moment. Het was pas toen Logan een telefoontje kreeg, dat hij na veel aandringen van mij opnam, dat we eindelijk uit bed kwamen. Logan ging naar beneden, terwijl ikzelf onder de douche sprong. Hij was nog steeds aan het bellen toen ik eenmaal beneden naar de keuken ging. Ik maakte een ontbijtje klaar, dat eerder een middagmaal kon genoemd worden en begon al te eten. Logan pakte een boterham van mijn bord en nam er een ham van. Ik kon niet veel uitmaken uit het gesprek. Het ging over één of andere gebeurtenis in een andere roedel. Wat of hoe wist ik niet en eigenlijk wou ik het ook niet weten. Ik wou mijn goed humeur niet verpesten.

" Wat zijn onze plannen voor vandaag? " vroeg hij aan mij, toen hij tegenover mij plaats nam. Zijn telefoon lag naast hem op de tafel. " Jij kent de omgeving hier beter dan ik. Zeg maar wat hier allemaal te doen is " Logan leunde wat naar achter in zijn stoel en keek me zo aan. " Er is wel een meertje in de buurt, waar we naartoe kunnen gaan " Gedachten aan het meer een aantal weken geleden kwamen bij me op. Toen Logan en ik ons in het bos verstopt hadden voor Luca. Het bracht allemaal oude herinneringen terug. Het was eigenlijk het eerste moment waarop ik een toekomst zag met Logan, ook al zag die er toen nog onzeker uit.

" Haast je dan toch " Ik kon bijna niet wachten om eindelijk iets te doen vandaag. Ik wou de natuur rond me voelen. De vogels horen fluiten. De vissen zien zwemmen. Ik wou gewoon van de rust genieten, nu die er nog was. Zodra we terug naar de roedel zouden gaan, zou die rust voorbij zijn. Logan had al een paar zaken in mijn agenda gezet. Ik kreeg zelfs een eigen bureau! Stiekem kon ik niet wachten om eindelijk te kunnen beginnen als Luna. Ik wou gewoon laten zien dat ik deze positie waard was.

" Ik kom al, rustig. Het meertje zal niet weglopen " lachte hij. Hij propte snel een laatste stukje boterham in zijn mond, terwijl ik al klaarstond met onze spullen. Gelukkig had iemand me verteld om zeker zwemkledij mee te nemen. ' Je weet maar nooit ' hadden ze gezegd. Ik had ondertussen al genoeg tijd gehad om me om te kleden. Zo lang moest ik dus op hem wachten.

Logan kleedde zich ergens om achter een boom, terwijl ik onze spullen al klaar legde. Ik pakte de twee handdoeken en legde ze bovenop mijn tas. Zo werden ze zeker niet vuil. Logan kwam terug naar me toe en pakte me vast bij mijn heup. " Waarom heeft het toch zo lang geduurd voor ik je in je zwemkledij zag? " grinnikte hij in mijn oor. Het badpak dat ik aanhad was niet speciaals. Het bedekte wel redelijk veel van mijn lichaam. " Tja, dan had je me sneller moeten meebrengen naar hier " plaagde ik hem terug, voor ik van hem wegliep. Vooral door mijn bloedrode wangen. Zou ik het ooit normaal vinden om zo met hem te praten? Om die zaken met hem te doen? Vannacht had ik er geen moeite mee gehad, maar nu leek het alsof mijn lichaam terug verlegen was. Omdat we nu wisten waartoe wij in staat waren en hoe graag Logan me wel niet zag.

Mijn voeten stapten het water in. Ik werd bijna meteen gevolgd door Logan. Zijn armen wikkelden zich om mijn middel en hij hield me zo gevangen. Hij drukte een kus in mijn nek, op de plaats waar mijn mark zat. Ik voelde de tintelingen door mijn lichaam gaan. Gelukkig had hij zijn armen om me heen geslagen. Ik voelde hoe ik bijna neerzakte. Natuurlijk had Logan dat ook door. Hij lachte tegen mijn nek en gaf me opnieuw een kus, op een andere plaats. " ik hou ervan hoe je reageert op mijn aanrakingen " Ik kreunde als antwoord. Laat me alsjeblieft nooit meer los, dacht ik. Laat ons hier gewoon blijven staan. In mekaars armen. Zonder zorgen.

" Ik hou van je " zei ik tegen hem. Volgens mij was het de eerste keer in onze relatie dat ik als eerste deze zin zei. Normaal zei Logan me honderd keer per dag hoe graag hij me wel niet zag. Ik wist dat ik hem enorm blij maakte door dit als eerste te zeggen. Zijn antwoord bleef dan ook niet lang uit. " Ik hou ook van jou, mijn liefste Axelle "  

A/N: Volgens mij hoopt iedereen op een kindje haha :p Het zal toch nog even duren voor we weten of het er echt komt of niet :)

Vote/Comment/Follow