Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 5: Beccie321 - Idee 6

Dit is de 5de opdracht van Beccie321. Zij koos voor idee 6, dat betekent dat de woorden krijtje, bloed en verjaardagskaart in haar verhaal moesten voorkomen. Lees en geniet!

------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik zit op een blauw met wit geruit deken, dat ik over mijn bed heen heb gelegd. Mijn afgetrapte sneakers staan ernaast, samen met mijn, met boeken volgepropte, tas. Ik staar naar de kaart in mijn handen. Het is een groene kaart, een verjaardagskaart. Er staat een tekst op: "Voor Matt." Ik open de kaart voor misschien wel de honderdste keer vandaag.

"Hey bro, bij deze ben je uitgenodigd voor m'n verjaardag. Het is aanstaande vrijdag, zorg maar dat je komt. Ik hoef geen cadeaus te hebben. Later bro, Keith."

Waarom zou hij dit aan mij geven? Waarom zou hij MIJ uitnodigen voor zijn verjaardagsfeest? IK, hij haat mij. Waarom zou hij me niet haten? Iedereen haat mij. Zelfs mijn ouders haten mij. Ik ben 16 en ik woon op mezelf, mijn ouders hebben me gewoon uit huis gestuurd.

'JE BENT 15, JE BENT KLAAR OM UIT HUIS TE GAAN, VERDORIE.' Ik weet nog precies toen mijn moeder dat naar me schreeuwde. Ze gaf me mijn koffers en duwde me zo de deur uit. Ik was niet verbaasd, het was zelfs verrassend dat ik nog zo lang mocht blijven.

VRIJDAG, DE DAG VAN HET VERJAARDAGSFEEST.

Ik strik de veters van mijn sneakers terwijl ik nadenk. Is dit een slecht idee? Moet ik thuis blijven? Snel schud ik de negatieve gedachten weg. Als hij me echt haat had hij me vast niet uitgenodigd. Dit is de eerste keer in jaren dat ik uitgenodigd ben voor een feestje, ik moet er gewoon van gaan genieten!

Ik trek mijn blauwe winterjas van de kapstok en duw de voordeur open. Frisse lucht komt me tegemoet, ik zie zelfs mijn adem in de lucht. Ik trek mijn jas strakker dicht. Gelukkig is het niet zo ver lopen naar Keiths huis, na vijf minuten ben ik er wel.

Ik bel aan bij het huis van Keith, en na een paar seconden gaat de deur open. Ik begroet hem met een snelle "hoi". Hij zegt niets terug, maar loopt zijn huis in. Ik volg hem. Nadat ik door het huis ben gelopen kom ik uit bij de tuin. Het is een groot grasveld, met een tegelpad eromheen. Midden op het grasveld staat een groot krijtbord, er staan een aantal mensen naast.

'Weet je waarom je hier bent?' vraagt Keith. Ik knik. 'Voor jouw verjaardag.' Antwoord ik, enigszins verontwaardigd. 'Waarom vraag je dat?'

'Oh, kleine Matt, toch. Jij snapt echt niet waarom jij hier bent hè? Die verjaardagskaart was er om jou te lokken.' Ik kijk hem verbaasd, en met een bange blik aan. Hij knipt in zijn vingers, en achter hem loopt één van de jongens naar het krijtbord. Hij pakt een krijtje en krast iets op het bord. Daarna stapt hij weg, wat mij toelaat om het te lezen.

"IK HAAT JOU." Staat er met koeienletters geschreven. Keith knipt nogmaals in zijn vingers. Dit keer lopen de jongens naar me toe. Ze pakken me bij mijn armen en gooien me neer voor het krijtbord.

'Kun je lezen, Matt? Ik haat jou, iedereen haat jou. Je ouders hadden je opvoeding verwaarloosd, dus nu moeten wij het maar doen. Jij luistert naar MIJ, alleen naar MIJ. Begrepen?' Met een bange blik in mijn ogen reageer ik, met een bibberende stem. 'Ja, Keith...'

'En vanaf nu noem je mij geen Keith, maar Meester.' Hij grijnst terwijl hij dit zegt, hij geniet er duidelijk van. 'En jij heet niet meer Matt, jij heet slaafje.' Van bang gaat mijn uitdrukking naar boos. Hij kan niet bepalen wat ik moet doen, dat doe IK. Maar hoe kan ik hier weg komen? Ik heb wel 6 jaar zelfverdediging gedaan, maar tegen Keith en 6 jongens die allemaal sterker zijn dan ik... Daar kan ik simpelweg niet tegenop.

'Yo, slaafje! Ben je doof of zo?' De jongens naast hem lachen. 'Sorry, meester.' zeg ik. Ik moet doen alsof ik gehoorzaam, dan kan ik een onverwachte aanval doen en kan ik ze misschien aan. Ik zal dan eerst de "bodyguards" uitschakelen, Keith is namelijk niet zo sterk. Hij doet wel stoer, maar dat durft hij alleen als er anderen bij zijn om hem te beschermen en aan te moedigen.

'Dat lijkt er meer op.' zegt hij. De jongens verliezen hun aandacht en kijken een beetje om zich heen, perfect! Nu of nooit. 

Ik spring op en sla één van de jongens tegen zijn slaap in mijn sprong. Hij zag het niet aankomen, en wordt vol geraakt zonder dat hij kon reageren. Hij kreunt, en valt op de grond, met zijn handen om zijn hoofd gewikkeld. Een rood plasje bloed wordt zichtbaar in het gras. De andere jongens, en Keith, staan versteld.

'WAT DE FAK!!!' gilt Keith. De jongens zijn bijna net zo verbaasd en geschrokken als Keith. 'LOZERS, VAL HEM AAN DAN.' De jongens herstellen zich en rennen op me af. Ze zijn niet heel goed in vechten, ze lopen namelijk achter elkaar. Ik zie dat ze aarzelen: Ze zijn bang. Dat is niet onterecht: De eerste jongen die aan komt rennen trap ik in zijn zij. Hij verliest zijn balans, maar blijft wel staan. Behendig geef ik hem een trap tegen zijn knie. Nu verliest hij zijn balans volledig, en valt om. 

Hijgend sta ik naast de twee lichamen op de vloer. Één van de 4 overige "bodyguards" zegt iets.

'Keith, what the fuck man! Je vroeg ons om even een slap jochie in elkaar te slaan, dit is dus NIET wat je zei, dude. Kom guys, we gaan.'

De twee jongens die op de grond liggen staan op en lopen kermend weg. Keith en ik blijven achter.

Hij kijkt me met grote ogen aan. Het lijkt alsof hij iets wil zeggen, maar er komt alleen maar gejammer uit zijn keel.

'Probeer NOOIT meer zoiets bij iemand te doen. NOOIT meer. Anders kom ik terug, en zal ik je laten voelen waarom je het nooit meer mag doen.'

Ik draai me om en loop weg. De verjaardagskaart gooi ik achter me.

'Later.'

------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Geweldig! Echt geweldig! Ik ben dus helemaal fan van Matt! Geweldig verhaal waar niets op aan te merken is: alle woorden zitten erin, het gaat over en gevecht, perfect! Alleen had ik gevraagd om te woorden die verplicht waren dikgedrukt te zetten, maar dat geeft niets, iedereen kan iets vergeten.

Dit is misschien een kort commentaar, maar ik ben echt fan van dit verhaal!

x GrijzeWolf