Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 2: Beccie321 - Helhond

Hier is de eerste inzending voor deze opdracht, die van Beccie321 :

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een meisje met blond, bijna goud haar streelde de hand van haar moeder. Het meisje heette Ilana, maar iedereen noemde haar Ella. Een paar maanden geleden werd duidelijk dat haar moeder een ernstige, maar onbekende, ziekte had. De dokters zeiden dat ze er niets aan konden doen, en het was al een wonder dat haar moeder het nog zo lang had overleefd.

Eva slaakte een zucht en stond op. "Ik moet weer gaan mam, ik moet huiswerk maken." zei ze bedroefd. Het liefste zou ze de hele dag bij haar moeder in het ziekenhuis blijven, en haar steunen, maar het kon helaas niet. School zat in de weg. Ze liep het ziekenhuis uit en haalde meteen haar fiets uit de stalling. In een snel tempo fietste ze naar huis, ze had nog enorm veel huiswerk om te maken.

Twee uur later was ze eindelijk klaar. Ze keek op de klok, het was al bijna elf uur. Ze kleedde zich snel om en poetste haar tanden, ze wilde die dag daarna nog vooruit werken met wat projecten. Ze zou niet naar school gaan, daar had ze geen tijd voor. Op school zouden ze het niet erg vinden, ze zouden Ella toch niet missen. Ze ging in bed liggen, en gooide de dekens over haar heen. Het was een koude winternacht.

Ella kon maar niet slapen, en besloot wat te gaan drinken. Toen ze weer terug stapte in bed hoorde ze luid gehuil van een hond, een beetje zoals wolven bij volle maan. Ze keek op de klok, 24:00. Ze vond het best eng, en omdat ze toch de slaap niet kon vatten, besloot ze er wat over op te zoeken op internet.

Ze las over een mythe, over een hond genaamd Cerberus. Hij had 3 koppen en een slangenstaart, en was de bewaker van de onderwereld, waar Hades de leider was. De hond zou ervoor zorgen dat de levenden niet in de onderwereld terecht zouden komen, en dat de doden niet zouden ontsnappen. Haar ogen lazen regel na regel, en toen ze het complete verhaal had gelezen zocht ze over de hond op Wikipedia. Ze kwam een artikel tegen over zogeheten 'Helhonden'. Cerberus zou er één van zijn, en de andere helhonden zouden waken over de bovenwereld. De bovenwereld was de wereld waar Ella in leefde. Ze vond het maar een apart verhaal, maar vroeg zich toch af of het waar zou zijn.

Als je een helhond zou horen blaffen, zou één van je nabestaanden sterven. Meteen dacht ze aan haar moeder, zou zij sterven? Haar ogen werden waterig van tranen, maar ze dwong zichzelf om door te lezen. Er waren meerdere verhalen over deze 'Helhonden' maar eentje over een naaister trok haar aandacht. Ze las over een naaister die in een huis woonde waar de bewonder vóór haar zichzelf had opgehangen. Tenminste, dat namen de mensen aan. Er waren geen vingerafdrukken gevonden, alleen afdrukken van hondenpoten. De onderzoekers dachten dat een hond het huis binnen gelopen zou zijn, en daarna weer weg was gegaan. Een paar jaar nadat de naaister in dat huis was gaan wonen kon je in een bepaalde nacht een hond horen blaffen. Een dag daarna werd de naaister gevonden, opgehangen. Dezelfde hondensporen. Er was maar één verklaring: Een Helhond was daar geweest en had de dood gebracht. Sindsdien wordt het huis door de dorpelingen als 'behekst' verklaard, en staat het al jaren leeg.

Ella voelde dat haar gezicht nat was, en had door dat ze tijdens het lezen van het verhaal gehuild had. Ze maakte een washandje nat in de badkamer en maakte daarmee haar gezicht schoon. Genoeg verhalen voor vandaag, dacht ze. Ze liep naar bed en viel uiteindelijk in slaap.

Ze had een nachtmerrie over een Helhond. Daarin hoorde ze zo'n hond blaffen, en trof ze haar moeder dood aan in het Ziekenhuis. Daarna werd ze wakker. "Het was maar een droom." fluisterde ze hardop, tegen niemand in het speciaal. Ze besloot meteen naar haar moeder te gaan, om te kijken of ze oké was. Ze nam een groot keukenmes mee, in haar jas, en fietste zo snel mogelijk naar het Ziekenhuis toe.

Toen ze daar aankwam was ze zielsgelukkig dat ze haar moeder zag, levend. Ze omhelsde haar, maar ze had niet door dat het mes was gedraaid in haar jas. De scherpe punt stak recht in het hart van haar moeder, en daarna hoorde ze een eentonige piep. Meteen werden haar ogen groot. "Dit kan niet, dit kan niet, dit kan niet." herhaalde ze. Ze had haar eigen moeder neergestoken? De dokters kwamen snel aanrennen, en vonden troffen daar het geschokte meisje aan, met haar dode moeder ernaast.

Het duurde niet lang, of de dokters hadden de politie gebeld. Ella werd opgepakt en opgesloten in een cel. Ze kreeg levenslang, door het plegen van moord, en omdat ze zogenaamd 'krankzinnig' was. Ze had niet eens de moeite gedaan om een advocaat te regelen. Dit was haar eigen schuld, dat wist ze zelf ook wel. Maar ze twijfelde of dit niet iets met dat hondengeblaf te maken had. Nee, het was toeval, dacht ze.

Een jaar later, werd er weer het gehuil van een hond gehoord. Die dag daarna vonden twee celbewakers het meisje, dood. Ze hing aan een touw, en het enige andere wat ze konden vinden in de cel waren voetstappen van een hond...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Ik ben echt positief verrast over dit verhaal! Ik dacht dat de Helhond een van de moeilijke wezens zou zijn, maar je hebt het echt goed gedaan!

Misschien had ik dit verhaal beter niet 's avonds gelezen, nu ben ik bang (nee hoor, grapje, maar het is wel lekker eng!).

Je hebt je een keertje vergist, je schreef Eva i.p.v. Ella, maar dat gebeurd bij iedereen wel eens. Voor de rest weer geen spellingsfouten (voor zover mijn ogen hebben gezien).

Dusss... super leuk! De uitslag komt op 10 september!

x GrijzeWolf