Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 2: AnneH_02 - Pegasus

AnneH_02 was een heel klein beetje te laat met inleveren, maar hier is dan toch haar verhaal:

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het stralende licht van de zon weerkaatste op het water. Vlak boven het wateroppervlak flitste een wit gedaante voorbij. Het was moeilijk te zien omdat het zo snel ging, maar als je goed keek, kon je er een vliegend, wit paard in herkennen. Maar normale paarden kunnen niet vliegen, en dit was dan ook geen normaal paard. Het was een paard met vleugels, grote witte vleugels, waarmee hij statig door de lucht vloog.

Het gevleugelde paard zoefde voorbij, en elke keer als hij langs een eiland kwam keken de mensen hem verwonderd na. De mensen wisten wat hij was, de Pegasus. Veel wisten ze echter niet over Pegasus. Er waren talloze verhalen over het vliegende paard, met zijn prachtige witte vleugels, maar niemand wist of de verhalen klopten.

Er was een mythe over het bestaan van Pegasus waar velen in geloofden. Volgens de mythe kwam Pegasus ter wereld uit Medusa's bloed, nadat de held Perseus haar doodde.

Maar die mythe sloeg natuurlijk nergens op. Niemand wist hoe Pegasus werkelijke ontstaan was. Tenminste, bijna niemand dan. Er was één man, genaamd Matthias, die wist hoe de Pegasus ontstaan was. Maar hij vertelde het aan niemand, het was zijn grootste geheim. Matthias vertelde niemand dat Pegasus ooit een normaal paard was geweest. En hij vertelde al helemaal niemand, dat Pegasus ooit zijn paard geweest was...

Het was lang geleden, Matthias was nog een klein jongetje. Hij leefde met zijn oma op een kleine boerderij op een van de Griekse eilanden. Matthias' ouders waren gestorven toen hij nog heel jong was en nu had hij alleen zijn oma, Gaia, nog. Ze leefden erg afgezonderd, maar dat vond Matthias niet erg. Hij spendeerde zijn dagen met het helpen van zijn oma op de boerderij en met het spelen met de dieren en had een erg vrolijk leventje.
Ze hadden op hun boerderijtje twee varkens, een paar kippen en een wit paard. De witte merrie, genaamd Penelope, was al oud en Gaia verwachtte dat het paard niet lang meer zou leven. Nadat ze dat met spijt aan de kleine Matthias verteld had, barstte het jongetje in huilen uit. Penelope was zijn favoriete dier op hun boerderijtje en hij zou haar erg missen.
Die avond was het jongetje met betraande oogjes naar de sterrenhemel aan het kijken, toen hij plotseling een heldere streep licht aan de hemel zag. Het was een vallende ster, wist Matthias. Zijn oma had hem lang geleden verteld dat een vallende ster een teken van de goden was, en dat je een wens mocht doen als je er een zag. En dus deed Matthias een wens.

Toen hij die volgende ochtend wakker werd, zag hij vanuit het raam een helderblauwe lucht en een stralende zon. Het was een mooie dag en opgewekt liep Matthias naar buiten. Daar zag hij zijn oma met haar rug naar hem toe zitten. De oude Penelope lag stil voor haar op de grond en Matthias was bang dat het mooie paard misschien in haar slaap overleden was. Maar toen Gaia zich naar hem toe draaide en hij de lach op haar gezicht zag, wist Matthias dat het niets slechts was. Gaia wees naar de buik van het paard en nu pas zag Matthias hoe dik die was. Zijn wens was uitgekomen, Penelope was zwanger!

Het was een wonder, een geschenk van de goden, noemde Matthias' oma het, toen enkele maanden later het kleine paardje geboren werd. De oude Penelope kon het allemaal niet meer aan en overleed na de bevalling. Het witte veulentje werd daarna verzorgd door Matthias en zijn oma. Matthias had al een naam voor haar bedacht, hij noemde het kleine veulentje 'Pegasus'...

Zowel Pegasus als Matthias groeiden op. Matthias werd een knappe jongeman, terwijl Pegasus uitgroeide tot een mooie, witte merrie, net als haar moeder dat was geweest. De twee brachten veel tijd samen door en kregen een speciale band. Samen droomden ze over de rest van de nog onbekende wereld, ze verlangden ernaar om er samen op uit te gaan en die wereld te ontdekken, maar dat kon nog niet. Want met Gaia ging het steeds slechter. De oude vrouw kon steeds slechter zien en horen en lag hele dagen ziek in bed. Matthias kon haar niet zo achterlaten en bleef om haar te verzorgen. Toen kwam de dag dat de oude Gaia haar laatste adem uitblies en de wereld verlaatte. Natuurlijke betreurde Matthias haar dood, maar ook wist hij dat hun tijd op het boerderijtje nu voorbij was en dat het tijd voor hen was om te vertrekken. Hij pakte zijn spullen en trok er samen met Pegasus op uit om de wereld te verkennen.

Dagenlang draafden ze door uitgestrekte bossen, over smalle bergweggetjes en langs spectaculaire kliffen. Pegasus en Matthias hadden de tijd van hun leven en genoten allebei met volle teugen van hun reis.
Op een donkere avond kwamen ze aan bij een grote berg. Ze renden samen de berg op met volle vaart, maar keken toen boven aan de top verbaasd om zich heen. De top van de berg was stomp en het raarste was nog wel dat er een grote, diepe inham in de binnenkant van de berg zat. Matthias leunde op de rug van het paard naar voren om in het gat te kijken en een warme walm sloeg in zijn gezicht. Hij trok zijn hoofd geschrokken terug toen hij zag wat in de rare berg zat en wist niet hoe hij moest beschrijven wat hij zojuist gezien had. Het leek wel vloeibaar vuur, kolkend en bruisend in die holte in de berg! Zoiets had hij nog nooit gezien, dit was geen berg, het was een vulkaan! Daar had Matthias wel eens van gehoord, volgens de verhalen van zijn oma was een vulkaan de doorgang naar de onderwereld! Dit was een gevaarlijke en slechte plek, ze moesten hier snel weg zien te komen! Pegasus zag het vloeibare vuur nu ook. Hij steigerde van schrik, waardoor Matthias van zijn rug viel en op de harde vulkaankorst landde. Pegasus probeerde zich om te draaien om snel voor de kolkende, warme massa te vluchten, maar stapte daarbij mis. Het arme paard gleed uit en zijn achterbenen vielen over de rand van de vulkaan. Hij spartelde wild met zijn voorbenen om weer overeind te komen, maar gleed daardoor alleen maar verder uit en viel toen de holte in. Matthias krabbelde overeind en kroop snel naar de rand van de vulkaan. Hij zag nog net hoe zijn geliefde paard de diepte in stortte, om vervolgens met een afschuwelijk gekrijs in het vloeibare vuur te verdwijnen. De gloeiend hete spetters vlogen omhoog en Matthias trok met pijn in zijn hart zijn hoofd terug. De tranen rolden inmiddels over zijn wangen. Dit kon niet waar zijn, dacht hij. Pegasus was verdwenen, zijn geschenk van de goden was weg. Alles was ze samen hadden meegemaakt, en nu was zijn beste vriend weg. Pegasus was verdwenen, weg, dood...

Verdoofd door de pijn in zijn hart zakte Matthias op zijn knieën. Hij schreeuwde het uit. Woede en verdriet kolkten door zijn lichaam. Pegasus was weg, en hij kon er niks meer tegen doen. Van frustratie sloeg hij met zijn vuisten tegen de grond. Hij bleef en bleef maar slaan, en zijn vuisten zagen inmiddels rood van het bloed.

Toen Matthias al zijn woede er uit had geslagen en hij eindelijk een beetje gekalmeerd was, bleef alleen het verdriet nog over. Matthias had niemand meer. Zijn oma was overleden en ook Pegasus was nu dood, levend verbrand in dat gloeiendhete, vloeibare vuur.

Matthias legde zijn hoofd in zijn nek en keek met rode ogen van al het gehuil naar de sterrenhemel. Zo bleef hij een tijdje zitten, tot hij plotseling een heldere streep licht aan de hemel zag. De adem stokte in Matthias' keel. Dit was een teken van de goden, een vallende ster, Matthias mocht een wens doen. En dus deed hij een wens.

In eerste instantie gebeurde er niks, maar toen schoot een flits van licht naar beneden. De machtige oppergod Zeus had Matthias' wens gehoord. Een van zijn bliksemschichten verlichte de vulkaan en schoot rakelings langs Matthias de vulkaan in. Het vloeibare vuur begon te borrelen. Eerst was het rood geweest, maar nu kleurde het blauw, groen geel, paars en nog veel meer andere kleuren! Matthias zag het wonderlijke verschijnsel met open mond aan, dit was een wonder.

En toen, schoot Pegasus omhoog de lucht. Het prachtige, witte paard straalde en wapperde met zijn enorme vleugels waarmee hij nu de lucht in schoot. Pegasus landde voor Matthias en keek hem aan met zijn diepbruine ogen. Matthias herkende die ogen als de ogen van het paard dat hij zo goed gekend had, maar er was iets nieuws in die ogen, iets wonderlijks. Pegasus draaide een kwartslag een bood Matthias zijn rug aan. Matthias stapte op zijn rug, en samen vlogen ze weg. De jongeman en het wonderpaard, voor eeuwig verbonden...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Je hebt eigenlijk te laat ingeleverd, weliswaar 1 dag. Ik neem je niets kwalijk, mensen vergeten zoveel. Wel krijg je 0,25 punten aftrek, maar dat gaat eigenlijk bijna niets aan de score veranderen. 

Ik ben echt fan van dit verhaal! Je hebt een eigen "mythe" bedacht, wat ik erg knap vind. Het is ook erg mooi, met de Griekse goden, maar dat vind ik waarschijnlijk omdat ik hou van de Griekse mythologie (Percy Jackson ;-)

De laatste zin is erg mooi, zoiets als het einde van een film of een serie, een mooi einde, maar ook een waaraan je zelf nog wat kan toevoegen in je hoofd.

Volgens mijn speliingscorrectie zijn bijna alle woorden fout, maar dat komt omdat ie momenteel op Engels staat. Dus, ik zie zelf geen fouten, super!

x GrijzeWolf