Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 2: juliadorgelo - eenhoorn

Hier komt de inzending van juliadorgelo :

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Emma loopt glimlachend de school uit. Eindelijk vrij.

Ze gaat zo naar Nour, en daar is ze blij mee. Vanmiddag gaat ze naar de fantasiewereld. Hopelijk brengt Nour haar naar het bos, waar de andere eenhoorns leven. Emma houdt veel van eenhoorns, en dan vooral van Nour.

Op een dag kwam Emma daar terecht, in de fantasiewereld. Hoe ze daar kwam weet ze zelf ook niet, maar ze weet wel dat het het beste is wat haar ooit is overkomen.

De andere eenhoorns leven in een druk bos, vol verschillende fabeldieren. Als Emma er komt, moet ze altijd ontzettend goed oppassen, want er leven trollen, draken, maar ook weerwolven. Nour heeft eens te maken gehad met dat laatste, omdat ze een mens probeerde te redden. Wat eigenlijk heel goed is.

Toen vloog de weerwolf haar aan, omdat volgens hem dieren en mensen niks met elkaar te maken mogen hebben. Sindsdien verblijft Nour in het ziekenhuis.

Emma stapte op haar fiets. In gedachten zag ze zichzelf al op Nour rijden, wat had ze daar zin in! Nour is zo lief, en een dappere eenhoorn.

Emma verstopt zich in een tunnel, die ze hebben in het park.

Ze parkeert haar fiets tegen een boom. Voorzichtig loopt ze naar een fontein. Ze ging op het gras zitten, en fluisterde: ao wawata.

Het betekent fantasiewereld is het Maori. Een van de belangrijkste oprichters sprak die taal.

Plotseling begon alles te draaien, en viel ze op de grond.

Emma kijkt om zich heen. Ze bevindt zich op de plek waar iedereen kan verschijnen en verdwijnen. Het ziet er mooi uit, als een soort wolk, maar dan lager. Ze loopt naar een soort balie van hout, waar een oude vrouw achter zweefde. De had krullend, grijs kort haar, en droeg een blauwe jurk. Ze keek Emma vriendelijk aan.

'Goedemiddag,' zegt de vrouw.

'Goedemiddag,' antwoordde Emma.

'Naam?'

'Emma,' antwoordde ze.

'Leeftijd?'

'Dertien jaar,' mompelde ze.

'Reden van komst?' De vrouw trok haar wenkbrauwen op.

'Ik kom een eenhoorn bezoeken, genaamd Nour, ze is in het ziekenhuis.'

'Genoteerd.' De vrouw knikt. 'Je mag doorlopen.'

Emma knikte terug, en liep door een poort van rozen en vlinders de wereld binnen. Ze was hier vaker geweest, had toen haar ogen uitgekeken, maar nu wou Emma maar één ding: naar Nour.

Ze loopt rechtstreeks naar het ziekenhuis, waar Nour verblijft. Ze liep door de poort, en keek in de zilveren ogen van Nour. De eenhoorn was prachtig: ze was zilver, met blauwachtige manen. Haar mooie, zilveren hoorn glinsterde in het zonlicht. Haar wonden zagen er beter uit.

Emma glimlacht. Haar eenhoorn ziet er goed uit, wat betekent dat ze hersteld.

'Zu..zullen we naar het bos?' stottert Emma.

Nour keek haar aan en boog, wat ja betekende. Ze wou daar graag heen.

Emma loopt naar Nour en streelt haar over haar hoofd. Nour stond op, en Emma nam haar mee naar buiten. Ze sprong op Nours rug.

Die liep in een drafje richting het bos.

Na een tijdje stopte Nour abrupt. Ze keek met angstige ogen naar het begin van het bos.

'Wat.. wat is er?' vroeg Emma bezorgd. Ze keek naar Nour, die stond te trillen van angst. Die gebaarde met haar hoofd naar het bos. Emma volgde haar blik.

Daar, voor het bos, stond een weerwolf. En niet zomaar één. De weerwolf die Nour heeft verwond. Emma zag het aan de bloeddorstige, rode ogen en de vieze vacht.

'Wat.., wat moet jij hier?' vroeg Emma.

'Ik? Ik kom voor Nour!' De wolf gebaarde grommend naar de eenhoorn, die nu schuilt achter Emma.

'Wat moet je met Nour? Haar verwonden? Opnieuw?'

De weerwolf keek schichtig van Emma naar Nour.

'Hoe raad je het?' gromt de wolf. 'Nou, mensenkind, aan de kant, of ik verwond jou ook.'

'Waag het niet! Echt niet..'

De weerwolf schoot in een grommende lach.

'Ja, dat doe ik, naar mensen luisteren!' zegt de weerwolf spottend.

'Als je aan Nour komt dan..'

Een traan stroomt over haar wang.

'Wat? Wát dan?'

'Dan offer ik me op!' mompelde Emma.

'Dan offer jíj je op? En je denkt dat ik dat accepteer? Ik wil die eenhoorn, en alléén die eenhoorn.'

De weerwolf glimlacht gemeen, met twinkelende ogen stapte hij naar voren.

'Help! Help ons! HELP!' schreeuwde Emma huilend, doodsbang en met haar armen beschermend voor de eenhoorn.

Nour probeerde langs Emma heen te dringen, en het gevecht met de weerwolf aan te gaan.

Emma deed een poging om Nour tegen te houden, maar stortte in van het huilen.

Nour stapte naar voor. Ze stond nu recht tegenover de weerwolf. De eenhoorn stormde, met de punt van haar hoorn naar voren, op de wolf af. 'NEE!' schreeuwde Emma.

Maar Nour hoorde niks meer. In volle vaart rende ze, honderd procent zeker van haar zaak. Ze stak haar hoorn nog iets verder naar voren. Nour was er bijna, nog maar een paar meter..

Een flits. Een knal en een harde bonk. Nour knipperde met haar ogen. De weerwolf lag bloedend op de grond, met zijn ogen dicht. Emma knippert met haar ogen. De eenhoorn stond overeind. Nour had twee vleugels gekregen. Ze straalde en liep naar Emma toe. Die streelde haar, en keek met grote ogen naar de vleugels. Nour gebaarde dat ze op haar rug kon gaan zitten. Emma ging tussen de vleugels zitten. Ze streelde haar eenhoorn.

Nour nam een aanloop en steeg op. Toen vlogen ze, richting de ondergaande horizon.

THE END

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Ik vind het een leuk verhaal, met veel fantasie en wat bloedende weerwolven ;-)

Nee, ik ben echt onder de indruk van je inzending! Emma is een naam die je vaak hoor, maar Nour heb ik nog nooit gehoord en ik vind het een prachtige naam!

Toen bij het stukje met de weerwolf was ik even bang dat het slecht ging aflopen, maar het ging gelukkig goed!

Op één of twee grammaticale foutjes na niets op aan te merken! Super!

x GrijzeWolf