Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 1: juliadorgelo - Hippogrief

En hier is het verhaal van juliadorgelo !:

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Eerst zal ik Scheurbek even voorstellen, dan is het makkelijker om te lezen, en begrijp je het beter! Scheurbek is een Hippogrief uit Harry Potter, een Hippogrief is een fantasiedier. Hij komt voor vanaf het derde boek, dus ook vanaf de derde film.

Begin:

'Scheurbek, wakker worden, de les begint bijna, en je mot wel wakker blijven!' De stem van Hagrid maakte de Hippogrief wakker. Voorzichtig opende Scheurbek zijn ogen. Meteen kneep hij ze weer dicht, want het licht was erg fel. Het was mooi weer, en Hagrids eerste les zou zo beginnen. 'Kom op, Scheurbek, de eerste leerlingen komen d'r al an' mompelde Hagrid.
Scheurbek deed zijn ogen open, en spreidde zijn veren. Hij stond langzaam op, en wist wat hem te wachten stond.
'Hier, eet nog effe wat, dan kunnen we zo beginnen.' Hagrid legde een paar ratten neer. Scheurbek begon meteen gulzig te eten.
'Nou, nou, rustig aan' grinnikte Hagrid. 'Je lijkt Ron wel.'
Hagrid liep naar de andere kant van het huisje, en zo te horen begroette hij een aantal leerlingen.
Scheurbek had inmiddels zijn ratten op, en ging weer rustig liggen.
Na een tijdje waren alle leerlingen aangekomen, en begon Hagrid aan zijn praatje. Scheurbek spitste zijn oren.
'En ik ga hem nu effe halen, niet bang zijn, hij doet geen vlieg kwaad.'
Scheurbek stond op, en keek om zich heen. Zijn oranje ogen keken nu in die van Hagrid, die opgetogen het touw losmaakte.
'Kom jongen, gaan we die kids laten zien wat een Hippogrief eigenlijk is.'
Scheurbek liep met Hagrid mee, en keek naar de angstige gezichten van verscheidene kinderen. Zijn blik gleed langs een jongen met blond haar en een gemene, grijze ogen. Naast hem bevonden zich twee grote, redelijk gezette personen, die als lijfwachten om de blonde jongen heen stonden.
'Dit, jongens, dit is Scheurbek' begon Hagrid. Het is een Hippogrief, zoals een aantal van jullie misschien al begrepen hadden. Wie weet wat Hippogriefen eten?'
Een meisje met het bruine, pluizige haar stak onmiddellijk haar hand op. 'Ze leven van insecten, maar eten ook vogels, ratten en fretten, ze zijn dus vleeseters.'
Hagrid knikte. 'Dat klopt, Hermelien, tien punten voor Griffoendor. Nou jongens en meisjes, wie durft?'
Hagrid keek de leerlingen enthousiast aan. Scheurbek keek om zich heen, en zag dat niemand er wat van begreep.
'Nou, wie durft hem aan te raken? Je kunt h'm aaien als je wilt hoor, je mot hem alleen niet boos maken' zei Hagrid. De blonde jongen begon te grinniken.
'Malfidus?' vroeg Hagrid
De jongen met het blonde haar en een gemene grijns op zijn gezicht kwam op Scheurbek af.
'Niet beledigen, en rustig blijven' mompelde Hagrid. 'Anders wordt ie boos.'
Maar Malfidus negeerde Hagrid, en liep uitdagend naar Scheurbek.
'Jij bent niet zo gevaarlijk hè!' zei Malfidus. 'Nee, zo zie je er ook niet uit, erg lelijk, jij bruut-'
Verder kwam hij niet, want Scheurbek haalde uit, en raakte Malfidus in zijn arm. Die slaakte een gil.
Hagrid stormde eropaf, en haalde Scheurbek weg bij de gewonde jongen.
'Ik ga dood, hij dood me!' schreeuwde Malfidus. Hij lag opgerold in het gras. Scheurbek keek met grote ogen toe. Hij zag dat Malfidus een bloedende arm had, en het uitschreeuwde van de pijn. Toch voelde Scheurbek zich niet schuldig. Als iemand hem beledigd, moet hij er ook de gevolgen van inzien.
'Ik krijg jou nog wel, rotbeest' siste Malfidus. Scheurbek probeerde om op hem af te stormen, maar dat mislukte.
Waarna Malfidus werd weggebracht naar de ziekenzaal.

Een paar dagen later lag Scheurbek rustig aan zijn ketting. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar Hagrid mompelde steeds een aantal dingen over de naam "Malfidus" en "klagen bij z'n vader". Het begon licht te schemeren, en er hing een stille sfeer. De achterdeur van Hagrids huisje ging open, en er kwamen drie kinderen uit, die snel vertrokken.
Kort daarna kwamen er een aantal mensen aan de deur, die Scheurbek nieuwsgierig aankeken. Scheurbek bekeek ze met zijn oranje ogen.
Even later kwam Hagrid, met het groepje mensen, naar Scheurbek toe. 'Dit is hem' mompelde Hagrid. Hij had tranen in zijn ogen, en keek Scheurbek vol medelijden aan.
'Goed Hagrid, laten we het maar zo snel mogelijk doen, dan is het achter de rug' zei een man met een lange, grijze baard, en heldere, blauwe ogen. Hagrid probeerde te knikken, maar kon het niet over zijn hart krijgen. 'Vleeschouwer, je weet wat er moet gebeuren.' De man met de baard keek naar een man, die met gemene ogen naar Scheurbek keek. Hij hield een enorme bijl in zijn handen.
'Hagrid, wil je erbij blijven, of kan je het niet aanzien?' vroeg Perkamentus.
'Ik ga naar binnen.' Hagrid aaide Scheurbek nog even, en liep toen naar binnen, samen met het groepje, behalve de man met de bijl.
De man nam zijn houding aan, en hief zijn bijl...

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Het verhaal voldoet aan de eisen, maar naar mijn mening is het een beetje overgetypt, dat vind ik erg jammer. Je zou bijvoorbeeld kunnen schrijven hoe het met Scheurbek gaat wanneer hij bij Sirius is. 

Ik denk dat je Vleesschouwer als de vijand beschouwt die verplicht was, ik keur het in ieder geval goed.

Verder is de spelling erg goed en je gebruikt de taal van Hagrid, die 'mot' i.p.v. 'moet', erg leuk dat je daaraan gedacht hebt. Ook is het leuk dat je de gedachten van Scheurbek erbij hebt gezet.

Net zoals bij de anderen, kom je je score te weten op 24 augustus.

x GrijzeWolf