Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 1: AnneH_02 - dolfijn

Hier is de inzending van AnneH_02 :

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Felgekleurde vissen zwommen door het helderblauwe water, terwijl ze nieuwsgierig bewonderd werden door een kleine dolfijn. De kleine dolfijn was die ochtend al vroeg wakker geworden, en de rest van zijn groep sliep nog. Maar dat vond de kleine dolfijn niet erg, hij vond het leuk om naar de vissen te kijken.
De kleine dolfijn was nog jong, hij kende de oceaan nog niet goed en was nog volop bezig de wereld om zich heen te ontdekken. Hij vond het leuk om al die mooie riffen te bekijken, met al die mooie vissen die er rondzwommen. Ook vond hij het leuk om nieuwe vriendjes in de zee te maken. Hij was de jongste van zijn groep en er was niet echt iemand waarmee hij kon spelen, maar ze waren een keer een andere groep dolfijnen tegen gekomen. De dolfijnen hadden elkaar vrolijk begroet en de kleine dolfijn had het geweldig gevonden om met de andere dolfijnen in de golven te spelen. Ook had de kleine dolfijn al eens een schildpad ontmoet. Hij had het toen vooral een raar beest gevonden, maar eigenlijk was de schildpad wel aardig geweest.
De kleine dolfijn werd uit zijn gedachten opgeschrikt door zijn moeder, die hem met haar snuit een zachte duw tegen zijn zij gaf. De rest van de groep was inmiddels wakker geworden en ze waren klaar om te vertrekken, de eerste paar dolfijnen zwommen zelfs al weg. De kleine dolfijn keek nog een laatste keer naar de mooie vissen, en zwom toen snel achter zijn groep aan.

Na een tijdje zwemmen begonnen de dolfijnen trek te krijgen. In de verte zagen ze toen een enorme groep vissen, het waren er wel duizenden! De groep dolfijnen zwom snel het laatste stuk, om vervolgens gulzig tussen de vissen te duiken.
Ook de kleine dolfijn deed mij, hij dook tussen de vissen en hapte daar wild om zich heen. Met succes, want al snel spartelde er een visje in zijn bek. Hij ving nog een paar vissen, maar had zijn buikje daarna gevuld..
Terwijl de rest van de groep nog vissen aan het vangen was, keek de kleine dolfijn om zich heen. Het was rustig in dit deel van de oceaan, en behalve de dolfijnen en de groep vissen, waren er niet veel andere dieren. Alleen een stukje verderop zag de kleine dolfijn een ander dier. Het dier leek op een dolfijn, maar dan anders, iets groter en wat lomper.

Nieuwsgierig zwom de kleine dolfijn erop af. Speels begroete hij het andere dier door hem zachtjes met zijn staart tegen zijn zij te slaan. Het andere dier draaide zich toen om, waar de kleine dolfijn even van schrok. Het dier had een stompe snuit en een grote bek vol met scherpe tanden, het was een haai! Maar de haai keek niet boos, het was nog maar een kleine haai en hij zag er niet gevaarlijk uit. De kleine haai gaf de kleine dolfijn een speels duwtje terug. Ze maakten er een spel van en achtervolgden elkaar door het water. Eigenlijk hadden ze het heel leuk samen, die kleine haai en de kleine dolfijn.
Maar toen ramde er plotseling iets groots tegen de kleine dolfijn aan. Het was nog een haai, maar deze haai was veel groter en zag er WEL boos uit. Hij leek woedend en sperde zijn grote mond met al zijn scherpe tanden ver open, waar de kleine dolfijn bang van werd. Hij hoefde ook niet lang na te denken over wat hij nu moest doen, wegwezen!
De kleine dolfijn draaide zich om en zwom zo snel als hij maar kon weg van deze boze haai, maar de boze haai zette de achtervolging in en probeerde zijn scherpe tanden in de staart van de kleine dolfijn te zetten.
Met een paar schijnbewegingen wist de kleine dolfijn dit te voorkomen, maar hij wist dat hij dit niet lang vol zou houden. Hij moest iets bedenken waardoor hij van de boze haai kon ontsnappen, en snel! Toen viel zijn oog op de enorme groep vissen, waar de andere dolfijnen nog steeds aan het jagen waren. Heel even was de kleine dolfijn afgeleid, heel even, maar voor de boze haai was dat lang genoeg. De kleine dolfijn schrok op uit zijn gedachten door de stekende pijn in zijn staart en zag dat de boze haai zijn tanden daar doorheen had geboord.
Een hoog piepgeluidje ontsnapte uit het mondje van de kleine dolfijn, en de anderen dolfijnen keken gelijk op. Ze zagen wat er aan de hand was en spurtten naar de kleine dolfijn toe om hem te helpen. Met zijn allen beukten ze tegen de boze haai aan, die in de war raakte van al die andere dolfijnen. Hij begon zich terug te trekken en droop verward af. De grote haai, die nu niet meer zo boos was, keerde terug naar zijn kleintje. De klein haai had alles geschrokken vanaf een afstandje waargenomen en voor hij zijn vader volgde, wierp hij nog een laatste, verontschuldigende blik naar de kleine dolfijn.
De kleine dolfijn leunde vermoeid tegen zijn moeder aan, hij was uitgeput. Zijn staart deed nog een beetje pijn en toen hij ernaar keek, zag hij de afdruk van de haaientanden in zijn vlees gedrukt staan.

De rest van zijn leven had de kleine dolfijn dat litteken in zijn staart, dat hem eraan herinnerde dat hij nooit, maar dan ook echt nooit meer, bij een haai in de buurt moet komen...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Alweer een superleuk verhaal! In het begin stond er voor mij een beetje te vaak 'de kleine dolfijn', en daar zou ik persoonlijk een keer 'hij' zetten, maar al snel stond er vaker hij.

Ik vind dat je het speelse karakter van een kleine dolfijn goed hebt uitgedrukt, zoals naar visjes kiijken, nieuwsgierig zijn enz. Ik kon het me echt inbeelden hoe het eruti zag, dat is echt goed!

Verder heb ik maar twee foutjes gezien, een keer 'mij' i.p.v. 'mee' en een keer twee punten ( .. ) achter elkaar. Gebeurd bij iedereen wel eens!

Heel goed gedaan!

x GrijzeWolf