Schrijfwedstrijd, door GrijzeWolf

Opdracht 1: writing_stories_now - weerwolf

Dit is de eerste opdracht van writing_stories_now :

---------------------------------------------------------------------------------------------

Zodra de eerste zonnestralen de kamer in schijnen, word ik wakker. Vandaag is het vrijdag, dus gaan we jagen met de roedel. Vrolijk stap ik uit bed, en loop ik naar de badkamer. Ik douche, en daarna doe ik een joggingbroek en een hemdje aan. Niet te veel kleren, want anders kan alles gaan scheuren tijdens de transformatie van mens naar wolf. Nadat ik klaar ben loop ik naar beneden, naar de hal. We verzamelen daar altijd, voordat we gaan jagen. 

Er staan al wat mensen, waarvan ik de meeste ken. Ik ben de dochter van de Luna van de roedel, en ken dus best veel mensen. Mijn moeders taak is dan ook om voor de roedel te zorgen, als vrouw van de Alpha. Ik ga vaak mee, vooral naar de vergaderingen. Ik groet wat mensen, en loop daarna door naar mijn beste vriendin. Ze heet Inez, en is net al mij zestien jaar oud. 

Net als we willen kletsen, worden we onderbroken door mijn vader, de leider. "Hallo, allemaal." Roept hij, en vrijwel direct houd iedereen zijn mond. "Vandaag gaan we weer jagen." Zegt hij, en luid gejuich stijgt op uit de groep. "-Maar." Zegt hij, weer om iedereen stil te krijgen. "We moeten deze keer rustig aan doen." Zegt hij. "Er zijn meerdere vampiers gesignaleerd, en zoals jullie al weten is dat onze grootste vijand." Zegt hij, en hier en daar houden hoor ik mensen hun adem in houden. Vampieren zijn onze vijand, al eeuwen lang. We zijn feitelijk even sterk, dus we weten nooit wie er kan winnen met een gevecht. Mijn gedachten worden weer onderbroken door mijn vader, die weer verder gaat. "Maar, hierdoor moeten we de pret niet laten bederven! We nemen wat extra wachters mee, zodat we het gelijk zullen ruiken als er ook maar een vampier in de beurt komt." Ik grijns, typisch mijn vader. Altijd zorgen voor de roedel, en zo bezorgd zijn als het maar kan. "Dus, we kunnen gaan!" Roept hij, en vijf seconden later stormt iedereen naar buiten. Het blijft leuk, om met de roedel te jagen. Onze roedel bestaat uit tweeënveertig mensen, de kinderen er niet bijgerekend. Meestal jagen we met twintig tot vijfentwintig mensen, zodat er nog wel wat mensen bij de roedel blijven. 

Als we buiten zijn rennen we door naar het bos, en zoekt iedereen een eigen plekje uit om te transformeren en zijn of haar kleren daar te laten. Ik ga meestal samen met Inez, zodat we niet vergeten wat onze plek is. We lopen naar ons plekje toe, die we eigenlijk altijd hebben. Inez veranderd eerst, en daarna ik. Ik trek snel mijn kleren uit, en ga zitten op de grond. Het moeilijkste aan weerwolf zijn is veranderen, omdat dat enorm veel concentratie vereist. Ik sluit mijn ogen, en sluit me af van de wereld. Ik adem rustig uit, en daarna denk ik uit alle macht aan mijn wolf, Laila. En ook al lijkt het alsof het heel lang duurt, feitelijk duurt de hele transformatie maar een kwart van een minuut. Ik glimlach als het lukt, wanneer ik voel dat er haren uit mijn huid groeien. Mijn nagels worden langer, en scherper. Mijn lichaam groeit een klein stukje, en ik krijg nog meer haren. Het volgende moment grom ik wat, en daarmee weet ik dat de transformatie compleet is. Ik ren uit de bosjes, maar rem verbaasd af als ik zie dat er niemand meer is. Ik grom. 'Zijn ze me nou vergeten?' Mopper ik tegen Laila, als ik nog eens gecheckt heb of echt iedereen weg is. 'Zo te zien wel ja.' Zegt ze, grommend terug. Ik word eerst boos, maar al na een paar seconden zie ik het nut er wel van in. 'We kunnen alleen gaan jagen!' Zeg ik enthousiast tegen mijn wolf, maar ze gromt. 'Er zijn vampieren hier Lynn.' Zegt ze, benadrukkend op het woord vampieren. 'Ja èn?' Vraag ik. 'Die zijn echt niet op zoek naar ons hoor.' Zeg ik, en daarna sluit ik de link met Laila af. Ik ren verder het bos in, en al na enkele minuten ruik ik de geur van een Hert. 

Na een tijdje de geur te hebben gevolgd, zie ik het Hert. Het staat te drinken aan een klein riviertje, wat door het bos heen stroomt. Ik grijns als ik zie dat de andere herten een stuk verder staan, dus dan is het gemakkelijker te vangen. Ik sluip zachtjes dichterbij, mijn poten voortbewegend over het natte gras. Ik stop op 2 meter afstand, en bedenk welke tactiek ik ga gebruiken. Ik besluit gewoon aan te vallen, en het dier dood te bijten door de slagader te raken. Ik maak me klaar, en spring op het hert af. 

Het kijkt uit van het geluid dat ik maak, en ik zie de pupillen van het hert groot worden. Ik grijns, waardoor een kort gegrom ontstaat vanuit mijn keel. Ik haal uit met mijn nagels, waardoor het hert op de grond valt. Ik bijt het spartelende hert nog een keer in de slagader, en na een paar seconden word het hert slap. Dood. Ik grijns, dit is het eerste hert dat ik alleen heb gevangen! Ik eet nog wat vlees, en nadat mijn buik vol zit besluit ik te stoppen. Ik duw met mijn natte neus het hert meer aan de zijkant, zodat de wandelaars in het bos niks zullen opmerken. Ik grom nog een keer enthousiast, en vrijwel kort daarna ren ik weer verder, richting het Oosten, naar het roedelhuis terug. 

Net als ik aankom bij het roedelhuis hoor ik wat achter me. Ik draai me om, en grom laag. Niet meer dan vijftig meter verderop staat een vampier, zich te voeden aan een wolf. Ik voel een steek als ik zie dat de wolf het broertje van Inez is, en ik grom boos. Ik blaf. En de vampier kijkt op. Ik duik snel de struiken in, maar de vampier heeft me al gezien. Binnen no-time is het bij me, en kijkt hij me grijzend aan. Ik grom, maar ik ben bang. Het is Sergo, de leider van de vampieren groep honderd kilometer verder van onze grond. Ik weet dat dit slecht gaat aflopen, dus ik ga zeker vechten. Net alsof hij weet wat ik denk, valt hij me aan. Ik pak mijn kans op het moment dat die het grootste is, en bijt hem in zijn hand. Hij word boos, en ik duik ineen. En tòen beet hij mij. Ik zak ineen, en voel het dodelijke gif zich verspreiden door mijn aderen. Dat was het dan. Ik jank zachtjes, omdat ik weet dat ik niet meer te redden ben. En toen, werd het zwart.

------------------------------------------------------------------------------------- 

Commentaar:

Weer een verhaal dat aan de eisen voldoet, super!

Het was een beetje nieuw voor me, omdat ik nog nooit het genre 'Weerwolf' gelezen heb. Gelukkig wou je me alles uitleggen <3

Ik wou ook nog zeggen dat ik het een beetje zielig vond toen Lynn stierf, maar je mocht zelf kiezen of de confrontatie met de vijand goed afliep en het is weer eens wat anders.

Verder is de spelling goed en ik vind het helemaal niet erg dat het een lang(er) stukje is dan de anderen.

Ook jij krijgt je uitslag op 24 augustus!

x GrijzeWolf