BAY EGO YIĞINI

Bölüm 38

HERKESE İYİ AKŞAMLAR :D 

İNŞALLAH BÖLÜMÜ BEĞENİRSİNİZ, LÜTFEN YORUM VERMEYİ VE OYLAMAYI UNUTMAYIN :D

KEYİFLİ OKUMALAR...

38. Bölüm

Kapıyı yavaşça açarak temkinli bir şekilde içeriye geçtim. Doruk'la konuşmamdan sonra evden önce buraya gelmek istemiştim. Gitme planlarım vardı ama bir sözüm vardı. Bu sözümü tutamamak boynuma bir ip bağlanmış gibi hissettiriyordu.

"Masal!"

Bana neşeyle bakan Bahar'ı görünce içimdeki sıkıntı biraz da olsa azaldı. Bahar artık daha iyi görünüyordu. Hatta çok daha iyi...

Bahar'ın yanına giderek ona sıkıca sarıldım ve "Seni çok özledim..." diye fısıldadım. Bahar'a sarılmak bana geçmişi hatırlatıyordu. Çağrı'yı tanımadan önceki Masal'ı bir tek Bahar'ın yanındayken hatırlıyordum. O halime bir tek onun yanındayken ulaşıyordum.

Bahar'dan ayrılarak derin bir nefes aldım. Gözlerime hücum eden gözyaşlarını defetmek için Bahar'ı incelemeye başladım. Canım arkadaşım yaşadıklarının etkisiyle çok kilo kaybetmişti. Yüzü biraz solmuştu ama ilk günlerdeki gibi değildi en azından. Gözleri gülüyordu Bahar'ın. Yüzünde ise insanın içini ısıtan bir gülümseme vardı.

Bahar'a aynı şekilde gülümseyerek "Nasılsın canım?" diye sordum.

Bahar "Doktorları görmedin mi? Süperim elbette!" diye kıkırdadı.

Bahar'ın bu tavrına dayanamayarak bende kıkırdadım. Eski Bahar'ı gerçekten çok özlemiştim. Yüzümdeki ifadeyi ciddileştirmeye çalışarak "Çok ayıp Bahar!" diye çıkıştım.

Bahar bana ne dercesine omzunu silkti ve "Eee beni buraya yerleştirdiniz maşallah kimsede ziyaretime gelmiyor yani! Valla Çağrı'dan beklerdim ama Masal senden beklemezdim. Senden daha çok ziyaret etti Çağrı! Onun için küstüm size!" diyerek kollarını göğsünde bağladı.

Bahar'a tam cevap vereceğim sırada idrak ettiğim şeyle "Çağrı buraya mı geldi?" diye şaşkınlıkla sordum.

Bahar onaylarcasına aşağı yukarı sallayarak "İki güne bir geliyor neredeyse! Hatta dün buradaydı." diye cevap verdi.

Bu cevapla aklım iyice karışmıştı. Çağrı neden buraya gelmişti ki? Çağrı neler planlıyordu böyle? Beni bitirdiği yetmediği gibi şimdi sıra Bahar'a mı gelmişti? Kafamın içindeki fırtanı besleyen düşünceler gittikçe artıyordu. Bu fırtına yüzünden yakında aklımı kaybedecektim.

"Boş ver şimdi Çağrı! Sen neler yapıyorsun?"

Bu soruyla düşüncelerin puslu havasından sıyrıldım. Bahar'a bir iki saniye bakarak söyleyeceklerimi düzgün bir hale getirmeye çalıştım. Birazdan söyleyeceklerim inşallah Bahar'ı üzmezdi. Onu üzmek istemiyordum ama bunu yapmak zorundaydım. Eğer Çağrı'dan kurtulmak istiyorsam bunu yapmalıydım.

Sıkıntıyla derin bir nefes alarak "Aslında bugün seninle konuşmak istediğim bir konu vardı..." diye fısıldadım.

Korkuyla ellerimle oynamaya başladığımda alacağım tepkiyi bekliyordum. Bahar'ı yine eski haline döndürmek istemiyordum ama ona yalan söylemezdim. Eğer buradan gideceksem en yakın arkadaşıma bunu söylemek zorundaydım.