BAY EGO YIĞINI

Bölüm 12

12. Bölüm

Eve nasıl geldiğimi hatırlamıyordum. Ruh gibiydim. Evin dış kapısını kapatınca sesten aklım biraz da olsa başıma geldi. Sevda'nın evde olmamasını ümit ederek evi bir kolaçan ettim.

Sevda evde yoktu. Bunun rahatlığıyla odama gittim ve kapımı kilitledim. Buradan çıkmak istemiyordum. O öküzü görmek istemiyordum.

Ondan nefret ediyordum. Bencilin tekiydi. Ben niye ondan özür dilemiştim ki? O dediğim her şeyi hak ediyordu. Onu boğmak istiyordum.

Bana bugün yaptıklarını hiç unutmayacaktım. 3 sene boyunca korumaya çalıştığım bir görüntüm vardı ve bu ego yığını birkaç günde bu 3 senelik emeğimi mahvetmişti. İyi ki bu durumu annemler görmemişti. Annem benim o halimi görse kalp krizi geçirirdi muhtemelen.

Yüzümde bir ıslaklık hissetmemle elimi yüzüme götürdüm. Gözyaşlarım ben farkında olmadan akmaya başlamışlardı. Bu yaşadıklarım artık bana ağır geliyordu.

Çağrı'nın sözleri aklıma geldi. Bunun daha başlangıç olduğunu söylemişti. Gerçekten de kaldırabilecek miydim? Bu kadar güçlü müydüm?

Çağrı'nın teklifini kabul etmek demek okulda kaşar sınıfına girmem demekti. Erkekler beni rahat bırakmazdı. Teklifi kabul etmesem Çağrı'nın psikolojik baskısıyla uğraşmak zorunda kalacaktım. İki seçenekte bir birinden kötüydü. Kapana kısılmıştım.

Bu düşüncelerle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Artık haykırıyordum. Neden böyle bir şey başıma gelmişti ki? Ben sadece eğitimimi tamamlamak ve sonra da iyi bir işe girmek istiyordum. Meşhur bir mimar olmak için elimden gelen her şeyi yapacaktım. Ailemin benimle gurur duymasını istiyordum. Ama bu yaşadıklarım her şeyi mahvediyordu.

Ailem bu yaşadıklarımı öğrenseler beni evlatlıktan reddederlerdi.

Ne kadar süre ağladım bilmiyordum. Bir süre sonra hıçkırıklarım sessiz iç çekişlerine döndü ve uykunun huzurlu kollarına kendimi bıraktım.

Kapımın sesli bir şekilde vurulmasıyla ve bağrış sesleriyle gözümü açtım. Dışarıdan Bahar, Volkan, Çağrı ve Sevda'nın sesi geliyordu.

Bahar bağırarak "Ne yaptığını zannediyorsun sen? Kızı nasıl bir duruma soktuğunun farkında mısın? O sesin sürtüklerine benzemez! 3 senedir ilk defa onu böyle bitmiş bir şekilde gördüm. Onun yanına bir daha yaklaşmayacaksın!" diyordu. Çağrı ise gayet rahat bir şekilde "Ne yapıp yapmayacağıma sen karar veremezsin! İstediğimi yaparım ve bu seni ilgilendirmez." diyordu.

Sevda odamın önünde bana seslenirken Volkan'ın Bahar'ı durdurmaya çalışması duyuluyordu.

Ani bir sinirle kapıyı açtım. Açmamla Sevda'nın şok olmuş yüzüyle karşı karşıya geldim. Sevda'yı iterek salona gittim ve berbat bir görüntüyle karşı karşıya kaldım.

Bay ego yığını koltuğa yayılmış bir vaziyette otururken Bahar onun karşısında duruyordu. Her an saldıracakmış gibi durduğu için Volkan'da onu tutuyordu.

Benim odaya geldiğimi bile fark etmediler. İlk önce ego yığını fark etti ve bana bakmaya başladı. Yüzünde hiçbir duygu belirtisi yoktu.

Gözlerini benden hiç ayırmadığı için Bahar kafasını benim olduğum yöne çevirdi. Beni görünce hemen Volkan'ı itti ve yanıma gelerek bana sarıldı. Sarılmasıyla ağlamaya başladı. Ben ise ona hiçbir karşılık veremiyordum. Sinirli bir şekilde gri gözlere bakıyordum. Gözlerimi başka bir yere çeviremiyordum.