BAY EGO YIĞINI

Bölüm 2

Merhabalar, multimedyada bay ego yığınımız var....

2. Bölüm

Sınavdan kafam rahat bir şekilde çıktım. Hep çalıştığım yerlerden sorular çıkmıştı. İnşallah iyi bir dereceyle bu dönemi de kapatacaktım.

Dün telefon olayından sonra biraz daha ders çalışıp hemen yatmıştım ama kafam o kadar doluydu ki rahat bir şekilde uyuyamamıştım.

" Hey kaçak, nerelerdesin sen ya?"diye kolumun çekilmesiyle Bahar ile karşılaşmam bir oldu. Kafam öyle dalgındı ki onu bile fark edememiştim. Bahar'ın yanında ise taze sevgilisi Volkan vardı. Hayret despot Volkan gitmiş yerine alaycı Volkan gelmiş.

Bahar "Dün iki kez telefonu yüzüme kapattın. Onun için cezalısın." Dedi. Ne cezası ya! 5 yaşında çocuk muydum ben?

" Ne cezası Bahar?" diye gözlerimi devirerek Bahar'a baktım." Ayrıca benim işe gitmem lazım." Dedim.

Bahar ise " İki saatlik boş zamanın olduğunu biliyorum. Onun için itiraz etme! Bizimle geliyorsun." Dedi. Bahar'dan çok güzel anne olur. Katı, sözünü dinleten ama aynı zamanda sevgi dolu...

Tam itiraz edecektim ki bana" lütfen gel " manasında masum köpek bakışlarını attı."Hey, bana böyle bakma!" desem de Bahar bakışında bir değişiklik yapmadı. Hatta daha fazla duygu yüklü bakmaya başladı. Gören nerdeyse ağlayacağını zannederdi. Bu bakışmayı kalın bir erkek sesi böldü.

"Gel işte Masal. Merak etme benim arkadaşlarımla buluşacağız. Yemezler seni." Dedi ve ben Volkan'ın alaycı yüzüne baktım. Bu çocuk cidden sinirlerimi bozuyordu.

"Senin arkadaşlarından korkmam ben. Sen merak etme asıl." Dedim ve Volkan'a sinirli bir bakış attım. Çocukta ego tavan yapmış maşallah.

" Neden gelmiyorsun o zaman?" diye tek kaşını kaldırarak alaycı bir şekilde sordu.

" Seni ilgilendirmez bu!" dedim ve Bahar'a bakarak " Kusura bakma canım. Ego artıklarıyla aynı ortamda bulunmak bana iyi gelmiyor." Dedim ve Bahar'ın üzgün yüzüne bakmadan oradan uzaklaştım.

Volkan ve Bahar ile karşılaşmamın üstünden nerdeyse 3 saat geçmişti ama hala sinirim geçmemişti. Bu çocukta ego o kadar büyüktü ki etrafımda olunca beni sinir etmekten başka işe yaramıyordu. Hayır anlamadığım Bahar gibi naif, mütevazı, kibar bir kız böyle hödük bir çocuğa nasıl aşık oluyordu. Sinirle kafenin mutfağına girdim.

" Hayrola, kim sinirlendirdi seni böyle?" diye bir soru duymamla "Korkuttun beni Neslihan abla."dedim.

Neslihan abla ise kahkaha atarak " Öyle bir hışımla içeri daldın ki asıl sen beni korkuttun." Dedi.

" Özür dilerim Neslihan abla." Dedim.

Neslihan abla çok sevecen bir kadındı. Ayrıca kendisi benim patronumolur. Hep benim olmayan ablam gibi oldu ve hem benimle hem de Bahar'la kendi kardeşiymiş gibi ilgilendi.

"sen onu bunu boş ver dökül bakalım." Dedi.

"Aslında çok önemli değil. Hani Bahar'ın aşık olduğu bir çocuk vardı ya"

"Evet."

" İşte o çocuk Bahar'a çıkma teklifi etmiş. Bugünde ikisi geldi ve bir kafeye gitmeyi teklif ettiler."