Lucy woont al haar hele leven bij haar moeder. Haar vader heeft haar verlaten. Ze haat hem. Ze heeft zich nooit ergens thuis gevoeld in haar leven. Zij en haar moeder reizen de wereld rond. Na één van de optredens in Italië veranderd haar hele lev...
"Lucy, er is iets tussen Poseidon en ik en... Ik wil niet dat één van mijn kinderen beschuldigt word van het vernietigd worden van de planeet." Zonder rekening te houden met wat hij zei antwoorde ik: "Pa, zal ik dan ooit Thalia kunnen zien?" "Tuurlijk. Binnenkort misschien. Je moet weten dat ze zich heeft aangesloten bij de jageressen. Ze staat nu onder bevel van Artemis." Ik glimlachte: "Ik moet nu gaan." "Maar alsjeblieft ga die spreuk niet halen. Je moet deze situatie laten zoals hij is." "Ok pa." Ik liet hem los en ging terug naar het raam. Ik draaide me om en hij was weg. Even had ik het gevoel dat ik had gedroomd. Maar toen ik naar de vloer keek zag ik dat er een enorme verbrande plek op de grond zat. Hij was helemaal verschroeid. Ik hoorde de rest nog altijd ruziën. We moesten naar Place De La Concorde. De deur vloog open. Olivia kwam binnen gelopen. Ik zag de rest nog altijd in discussie. "Lucy? Wat doe jij hier, was jij daarnet niet bij de rest?" "Ik ben hier al een kwartiertje hoor." "Oh, ik heb nooit opgemerkt dat je de kamer uitging." Ze stond nu midden op de plek die verschroeid was, maar ze had nog altijd niets door. "Olivia, ik weet waar de spreuk verborgen ligt. Op Place De La Concorde. In de Egyptische obelisk." "Natuurlijk! Waarom hebben we daar niet eerder aan gedacht!" schreeuwde ze. "Misschien hadden we alleen oog voor het nep spoor die de Grieken hadden achtergelaten. Kom op laten we het de andere vertellen, en ze laten stoppen met ruziën." We keken naar de deur en hoorden dat Annabeth en Percy begonnen te schreeuwen. "Ja, misschien snel", zei ik. "Luister, we hebben het gevonden", zei Olivia. Niemand keek op ze waren druk bezig met discussiëren. "Hou op!!!" Schreeuwde ik. Nu pas hadden ze door dat we daar stonden. "Wat is hier aan de hand", schreeuwde Annabeth gefrustreerd. Haar wenkbrauw was een beetje aan het trillen. Best grappig eigenlijk. "Eh... wel eh... het zit zo."
"We zijn eigenlijk in Parijs op zoek naar de spreuk der vergiffenis om de ruzie tussen Zeus en Poseidon te laten ophouden." "Zijn jullie nu officieel gek geworden", schreeuwde Percy. "We moesten wel anders zou pap me bevelen om weg te gaan van het kamp." Toen Percy dat hoorde keek hij verdrietig en teleurgesteld. "Dat zou pap toch nooit doen?" Hij keek hulpeloos. "Blijkbaar wel", zei Olivia met gebogen hoofd. De sfeer was opeens gespannen. Niemand wou nog iets zeggen. "Misschien zullen we nu best ontspannen en de rest van de dag uitrusten", zei ik om de stilte te onderbreken. "Ik geef Lucy gelijk", stemde Lilly. "Ik ook", zei Annabeth. Iedereen keek nu naar Rose en Grover. Die staken nu ook allebei hun hand op. Percy en Olivia staken met tegenzin hun hand nu ook op. "Jullie praten het best uit met elkaar", zei Annabeth. "Hey, Rose heb je toevallig wat games", zei Nico uit het niets. Grover schrok zich rot. "Wil je daar alsjeblieft mee stoppen, ik krijg er de kriebels van als je uit het niets tevoorschijn komt." Ik moest mijn lach inhouden. Iedereen behalve Percy en Olivia liepen de kamer uit. Nico knipoogde naar me. Rose startte de tv en gaf me de console. "Wedden dat ik je in een paar minuten tijd afmaak." Ik keek naar hem met een ongeloofwaardige blik. "Wacht maar af." Ik wed op Nico schreeuwde Grover tussen ons beide. "Dan ik op Lucy", daagde Lilly hem uit. "Dan ben ik de scheidsrechter", lachte Rose. "Tien minuten en ze is uitgeschakeld", zei Grover uitdagend. Nico stond op en ging recht voor Grover staan en zei: "vijf." "Ok goed dan", zei Lilly hij schakelt haar uit in vijf minuten dan krijg jij 100 drachmen. "Overleeft ze het dan geef jij me 100 drachmen." "Deal!" wreef hij in Lilly's gezicht. "Kom maar op", zei ik. Nog geen moment later werd de game opgestart.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
