Lucy woont al haar hele leven bij haar moeder. Haar vader heeft haar verlaten. Ze haat hem. Ze heeft zich nooit ergens thuis gevoeld in haar leven. Zij en haar moeder reizen de wereld rond. Na één van de optredens in Italië veranderd haar hele lev...
"Laat me raden er zat een monster achter hen?" antwoorde Rose. De kans zit erin. We gingen verder de carrousel binnen. Algauw zaten we tussen de winkels. Printemps du Louvre, een grote appel store... Maar nergens was mijn broer en zijn lief te vinden. We gingen de "winkelstraat" binnen. "Percy!" Riep ik. "Annabeth!" Riep Rose. Maar we kregen geen antwoord. Toch zei iets me dat we niet ver waren van hen. "Olivia!" Klonk er vanuit een andere gang. We keken elkaar geschrokken aan en gingen het Louvre binnen. De onderkant van de piramide zag er epic uit. Ik zag Percy vechten met een monster bij de hoofdingang. Zo te zien was Annabeth al uitgeschakeld. "Rose! Haal de andere ik help Percy wel", ze knikte en ging terug. Ik rende de trappen op. Het monster had ik nog nooit gezien. Maar toch wist ik wat het was. Een Chimera! Het dier had een kop van een leeuw, het lichaam van een geit en draak en een slangenstaart. Het monster had me niet door. Hij was te veel bezig met Percy. Voorzichtig nam ik mijn zwaard en ging achter het monster staan. Percy zag wat mijn plan was en deed nog meer bewegingen om de aandacht van het monster op hem te houden. Ik wou juist mijn zwaard op het monster neerdalen als die stomme geiten kop niet had zitten blaten naar me. De draak- en geitenkop richten zich op mij. Mijn plan was mislukt. De drakenkop snauwde naar me en ging als een gek tekeer. Ook de geitenkop hapte naar me, eigenlijk meer naar mijn t-shirt. Ik liep terug naar beneden. Ook Percy sprong van de trap. We liepen verder het Louvre binnen via Demon. We kwamen tussen Griekse en Romeinse standbeelden terecht. Om de goden niet kwaad te laten worden op ons omdat we hun drieduizend jaar oude standbeelden hadden verwoest gingen we maar dieper het Louvre binnen. Het probleem was dat de gang afgesloten was. We stonden letterlijk met onze rug tegen de muur. Allebei met ons zwaard in de aanslag. Het monster stond dreigend voor onze neus. "Jullie hebben nog een minuut om te bidden naar een god naar keuze", snauwde het beest. Ik moet toegeven dat ik het stiekem deed. Dat monster was sterk en snel. Het was moeilijk om daar een zwaard in te krijgen. Hij wilde net de genade slag toe dienen als er op de moment geen pijn door zijn hoofd stak. Wat later vloog er ook een mes in zijn andere hoofd. Ik keek naar boven en zag Lucy en Lilly staan. Het beest jankte van de pijn. Opnieuw schoot Lucy een pijl af. Terwijl het beest afgeleid was schoten Percy en ik in actie. We staken op het zelfde moment ons zwaard in het beest. De Chimera verging tot stof. Toch was het ons gelukt op een beeld van Aphrodite te beschadigen. Ze straalde woede uit. We liepen terug naar de carrousel. Rose, Nico en grover zaten Annabeth te verzorgen. "Nico?" Vroeg Percy. "Ik zei toch dat ik hem tegen ben gekomen op het vliegveld", herhaalde ik. Samen renden we naar Annabeth. "Ze is gebeten door die slang", zei Grover. Nico gaf haar wat nectar en ambrozijn. Voorzichtig kwam ze weer bij bewustzijn. "He, zeewierkop", lachte ze zwakjes. De twee moesten lachen. "Wat is dat spul?" Fluisterde Rose. "Nectar en Ambrozijn, het voedsel van de goden", zei ik. De bezoekers die ik tot nu niet had opgemerkt wandelde gewoon rond ons heen. "Lilly, heb jij voor die mist gezorgd." "Ja", zei ze. "Nu Annabeth weer beter is en we nu toch in het Louvre zijn kunnen we het meteen bezoeken."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
